1- همچنان که پیشبینی میشد با آغاز بهکار مجلس اصولگرای یازدهم، رابطه دولت و مجلس روزبهروز سردتر میشود و مجلس و دولت، گویی بنای همکاری با هم را نداشته و راه دیگری برای طی کردن حدود 14 ماه فرصت مشترک خدمت با یکدیگر را برگزیدهاند.
راهی که نتیجه آن اضافه شدن جنجال سیاسی داخلی بر مشکلات کشور و مردم بهویژه مشکلات ناشی از تحریم و فشار اقتصادی است.
2- پیشبینی این بود که مقداری جنجال سیاسی قابل تحمل از مجلس و دولت در فضای رقابتی انتخابات ریاست جمهوری مشاهده شود و اصولگرایان در زمان رقابت انتخاباتی که معمولا 6 ماهه دوم سال پیش از انتخابات را هم در بر میگیرد، از خجالت دولت و رئیس دولتی که در 2 انتخابات پیشین برنامههای آنها برای تصاحب ریاست جمهوری را ناکام گذاشته، دربیایند.
اما اصولگرایان گویا دیگر طاقت ندارند تا دولتی را که احساس میکنند، پایگاه اجتماعی خود را بهدلیل عمل نکردن به تعهدات و وعدهها از دست داده، تحمل کنند.
3- روزی نامه رؤسای کمیسیونهای مجلس به روحانی منتشر میشود که مجلس دیگر انقلابی است و تحمل نخواهد کرد و باید دولت تغییر روش دهد.
و روز دیگر وزرا در مجلس به بدترین شکل پذیرایی میشوند و برای طرح پرسش از رئیس جمهور امضا جمع میشود و نمایندهای از استیضاح روحانی بهعنوان راهحل نهایی سخن میگوید تا دیگر وقت مجلس با وزرا گرفته نشود!
4- در مقابل نیز بخشی از جناح رقیب اصولگرایان هم ضمن حفظ انتقاد از دولت و روحانی، به روشهایی برای مسئولسازی سیاسی برای شرایط کشور روی آورده است.
اقدامی که فارغ از درستی یا نادرستی آن، با واکنشهای اصولگرایان و بخش دیگری از اصلاحطلبان مواجه شده و ناخواسته رقابت انتخاباتی آینده را بهنوعی داغ کرده است.
5- آنچه مبنای مشترک تمام این جنجالهاست، اعتراض به وضع موجود و تلاش برای پذیرش مسئولیت از طرف مقابل و مسئول وضعیت فعلی معرفی کردن آن طرف و پذیرش مسئولیت برای بهبود شرایط و خروج از وضعیتی است که رقیب ایجاد کرده است.
این نگاه اما مورد تأیید مردم نیست و دلسردی مردم از جناحین نشان میدهد که مردم شرایط و وضعیت امروز را نتیجه عملکرد هر 2 جناح میدانند و تفاوتی بین 2 جناح در عملکرد قائل نیستند.
6- همه فعالان سیاسی نتیجه انتخابات سال آینده را از هماکنون بهنفع اصولگرایان میدانند و پیشبینی میکنند که اصلاحطلبان و معتدلینی که در دولت هستند و برخی از آنها گردش به راست را از هماکنون آغاز کرده و تمرین اصولگرایی میکنند، برای چند سال از دولت کنار رفته و 3 قوه در اختیار اصولگرایان خواهد بود تا برنامههای خود را در شرایطی دلخواه اجرا کنند.
هر چند بهنظر میرسد اصولگرایان انتظار برای آن زمان را معقول ندانسته و از هماکنون بهدنبال در اختیار گرفتن دولت با ابزار نظارتی مجلس هستند.
7- دایره تحریمها روزبهروز تنگتر میشود، کرونا درحال اوج گرفتن است و بسیاری از کسب و کارها از تحریم و کرونا تأثیر پذیرفته و دچار رکود یا تعطیلی شدهاند.
آمریکا بهدنبال بازگرداندن تحریمهای سازمان ملل است و کشوری جعلی در خاورمیانه ادعای بررسی نشده حمله سایبری و بمباران مراکز مهم ایران را مطرح میکند. بازارها دچار تلاطم شدید هستند و سکه و طلا و ارز و ... راه صعود و ثبت قیمتهای نجومی را در پیش گرفتهاند. در این شرایط تنها جنجال سیاسی کم است تا بتوان در شلوغی آن تمام این موارد را فراموش کرد و اصلاح آن را به دیگری و آینده واگذار کرد.
امروز آنچه نیاز کشور است همکاری، همدلی و وحدت همه قوا فارغ از جناحبندیهای مرسوم برای حل مشکلاتی است که ایران و مردم ایران را هدف قرار داده است و نباید با عجله و اولویتدهی به منافع جناحی، این فرصت را هدر داد.