کارخانههای سیمان و فولادسازان کشور را به غارت بردهاند، کارخانهداران سیمان اکنون به ازای هر تن مواد اولیهای که میگیرند مبلغ بسیار اندکی به دولت حقوق مالکانه میدهند.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با گسترشنیوز، گفت: متأسفانه باید بیان کرد که به ازای هر تن سیمان تنها ۲۱۰تومان به دولت حق مالکانه میدهند و در عوض سیمان را تنی ۶۰۰هزار تومان میفروشند. این موضوع در مورد فولادسازان هم صدق میکند. فولادسازان هم چیزی در حدود ۴۱۰ تومان حق مالکانه میدهند و هر تن فولاد را ۳۵ میلیون تومان میفروشند.
حسن لطفی ادامه داد: این در حالی است که به این صنایع، آب، برق و گاز یارانهای داده میشود و همچنین معاف از مالیات هستند. وقتی این صنایع میبینند که میتوانند به راحتی کشور را غارت کنند، سعی میکنند به همه جا ورود کنند تا نگذارند آن امتیاز کسر شود.
وی اظهار کرد: بهترین راهکار آن است که قیمت تمام مواد اولیه را آزاد کنند تا غارت انفال تمام شود. اگر غارت انفال در کشور خاتمه یابد، ما نه کمیتهامداد و نه بهزیستی خواهیم داشت. اما تا وقتی این غارتگران بر سر گنج معادن ایران نشستهاند، نمیگذارند که این اتفاق رخ دهد تا مردم به حق قانونی خود دست پیدا کنند. بنده اعتقاد دارم که در صنایع فولاد، سیمان و...، اگر مواد اولیه را به قیمت جهانی خامفروشی کنیم بهتر از آن است که این غارتگران داخلی بخورند.
بحران آب سراسری است
وی افزود: به نظر بنده تنها راهکار جلوگیری از غارت معادن آن است که یارانههای این صنایع را در مرحله اول قطع کنیم تا آنها مجبور شوند برای تأمین انرژی موردنیاز خود، نیروگاه تأسیس کنند. یا انرژی این صنایع اعم از گاز، برق و آب را با نرخ جهانی محاسبه کنیم. کشورهای دیگر در حوزه صنایع فولاد و سیمان دستمزد کارگر را با دلار محاسبه میکنند، در حالی که در ایران این گونه نیست. با همه این آپشنهای یارانهای و نرخ ارزان کارگر در ایران، نرخ فولاد و سیمان در کشور ما ۲۰ درصد گرانتر از قیمت جهانی است.
لطفی در ادامه در مورد طرح انتقال آب به فلات مرکزی جهت بهرهبرداری در معادن اظهار کرد: در این طرح هم نباید رانت و رانت بازی شکل بگیرد و در چند روز گذشته نیز طرح انتقال آب عمان نیز به تصویب رسیده است. از این طرح باید تمامی استانها منتفع شوند. زیراکه بحران آب مربوط به تمامی استانها است و تنها در 2، 3 استان مرکزی ما با این بحران روبهرو نیستیم، بودجه که صرف این پروژهها میشود برای کل کشور است. متأسفانه نبود یک ردیف بودجه مجزا برای هر استان سبب شده که حق بسیاری از استانها از بین برود.