سرانجام مجلس دهم به‌پایان رسید تا از این پس از مجلس دهم به‌عنوان یکی از دوره‌های پارلمانی جمهوری اسلامی ایران نام برده شود. دوره‌ای که در آن نمایندگان در جریان تصمیم‌گیری‌های مهم قرار نمی‌گرفتند اما علاقه بسیاری به برگزاری جلسات غیرعلنی داشتند و درنهایت یک‌سوم آنها به‌دلیل داشتن پرونده اقتصادی ردصلاحیت شدند.
مجلس دهم در ارزیابی بسیاری از صاحبنظران در رأس امور نبود و در تصمیم‌گیری‌های مهم کشور غایب بود و نتوانست تکلیف خود را با نهادهایی که نقش مجلس را ایفا می‌کنند مانند شورای سران 3 قوه یا مجمع تشخیص مصلحت نظام روشن کند و مجبور به پذیرش دخالت آنها و نظاره‌گر اتخاذ تصمیمات مهم از سوی آنها همچون اصلاح قیمت بنزین بود.
این مجلس در بعد نظارتی بسیار ضعیف بود و نتوانست از این ابزار به‌نفع مردم بهره‌برداری کامل کند و پس‌گرفتن امضای استیضاح از سوی نمایندگان مجلس دهم کاری عادی و قابل پیش‌بینی بود.
مجلس دهم اکثریتی اصولگرا داشت که در انتخاب رئیس مجلس به‌خوبی خود را نشان می‌داد اما اقلیتی قابل توجه از امیدی‌ها در این مجلس فعال بودند که با قرار گرفتن در کنار مستقلین و ائتلاف با آنها در مواقعی کار را بر اصولگرایان سخت می‌کردند.
هرچند عملکرد رئیس فراکسیون امید در این مجلس با انتقادهای فراوان روبه‌رو شد و این عملکرد از دلایل روی‌گردانی مردم از امیدی‌ها شد.
عملکرد کلی مجلس بر عملکرد نمایندگان استان نیز مؤثر بود هرچند برخی نمایندگان استان برتر از سطح استانی و منطقه‌ای و حتی در سطحی بین‌المللی درخشیدند اما در مجموع این عملکرد جدای از عملکرد ضعیف کل مجلس نبود.
بیشترین نقطه ضعف نمایندگان در نظارت بر عملکردها خودنمایی کرد، به‌گونه‌ای‌که بسیاری از مدیران با شوآف توانستند بقای خود را تضمین کنند و از سوی دیگر مدیران غیربومی با لهجه‌ای خاص در استان رو به تزاید بگذارند. اوج بی‌توجهی نمایندگان به سرمایه‌های استان به توافق آنها با استاندار وقت برای پذیرش تداوم استانداری وی در ازای حذف معاون سیاسی و امنیتی بومی وقت بود که با انتقادهای بسیاری بر نمایندگان همراه بود؛ زیرا این حذف، استان را برای غیربومی‌ها تبدیل به استانی سهل‌الوصول کرد.
در مجمع نمایندگان نیز وحدت موردنظر ابتدایی مشاهده نشد و اختلافات پنهان نماند و برخی مدیران با دمیدن بر آتش این اختلافات و یارگیری اختلاف‌افکنانه بر این اختلافات دامن زدند و مانع وحدت نمایندگان شدند.
به هرحال مردم در انتخابات با برداشت خود از عملکردها به نمایندگانی که در عرصه انتخابات حضور داشتند، نگاه کردند و رأی آنها برداشتی از 4 سال فعالیت نمایندگان تأییدصلاحیت‌شده بود.
همچنین مردم با نگاهی به عملکرد نمایندگان ردصلاحیت شده، این ردصلاحیت‌ها را قضاوت کردند و قدردان نمایندگانی که در دوره نمایندگی برای توسعه استان تلاش کردند، بودند.
■ حمیدرضا حاجی‌بابایی
باتجربه‌ترین نماینده استان همدان در مجلس دهم همچون یک ژنرال عمل کرد و توانست ریاست فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس را در دست داشته باشد و با این سمت در تحولات و تصمیمات مهم کشور نقش‌آفرینی کند. حاجی‌بابایی در مجلس دهم هم برای ریاست مجلس به رقابت با لاریجانی پرداخت اما ائتلاف لاریجانی با مستقلین و امیدی‌ها مانع توفیق وی در کسب کرسی ریاست شد. بازگشت حاجی‌بابایی به نمایندگی با تأکید وی بر پیگیری‌های پیشین و احیای آنها همراه شد و وی توانست بسیاری از این پروژه‌های حذف‌شده را احیا کند.حاجی‌بابایی در پیگیری سرمایه‌گذاری‌های وزارتخانه‌ها و بخش دولتی در استان همواره یک پای ثابت مذاکرات بود اما وی در حمایت از بخش خصوصی اخبار منتشر شده زیادی نداشت. در بسیاری از تحولات استان از تغییر استاندار، معاونان، امام جمعه و... نام حاجی‌بابایی همیشه مطرح بود.او علاقه بسیاری داشت که در مجلس دهم هم به‌عنوان رئیس فراکسیون فرهنگیان همچنان به این قشر آگاه و مؤثر خدمت کند.حاجی‌بابایی در مجلس یازدهم در بخش بودجه و مصوبات اقتصادی با توجه به شرایط روز هم مؤثر وارد شده و نقش‌آفرینی کرد.در مجموع عملکرد حاجی‌بابایی در مجلس دهم از سوی مردم با رأی مجدد به نمایندگی وی مثبت ارزیابی شد.
■ امیر خجسته
خجسته برخلاف دیگر نمایندگان رویه متفاوتی در عمل به وظایف نمایندگی برگزید و بر تقویت وظایف نظارتی مجلس به‌عنوان رئیس فراکسیون مبارزه با مفاسد اقتصادی تأکید کرد.
وی با عملکردی متفاوت از نمایندگانی بود که مانند تک‌ستاره در مجلس درخشید و توانست بسیاری از مفاسد را پیگیری و از هدررفت بیت‌المال و منافع مردم پیشگیری کند.
او با آگاهی در این راه قدم برداشت و می‌دانست که این عملکرد پرهزینه خواهد بود اما با به‌دست گرفتن آبرو این مسیر را ادامه داد تا ردصلاحیتی که وی آن را نتیجه اقدامات افترازنندگان سازمان‌یافته می‌داند، مانع ادامه خدمت وی در مجلس یازدهم شود.
خجسته در مجلس دهم در حوزه بین‌الملل به‌ویژه در حوزه مقاومت اسلامی منطقه بسیار فعال بود و بارها با شخصیت‌های مقاومت همچون سید حسن نصرا... و سران کشورهای مقاومت چون بشاراسد در کشورهای آنها ملاقات داشت.
راهی که شاید پس از پایان مجلس نیز تداوم داشته باشد.
■ احد آزادیخواه
شیخ ملایری در نخستین دوره حضور در مجلس گاهی تند و گاهی کند به حرکت درآمد و رویه ثابتی نداشت؛ او در مواقعی از مخالفان تند دولت بود و در مواقعی برای منافع ملایر از باورهای خود عدول داشت.
عملکرد آزادیخواه در ملایر قابل قبول است و رأی مجدد مردم به او نیز مؤید این موضوع است اما وی در استان با 2 انتصابی که در آن دخالت داشت(مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرعامل سابق غار علیصدر) نشان داد هنوز با مختصات استان آشنا نیست و مدیرانی را در سطح شهرستان برای استان پیشنهاد و پیگیری کرده است.
■ محمدعلی پورمختار
کمتر کسی فکر‌می کرد که پورمختار روزی از سوی شورای نگهبان ردصلاحیت و مجبور به ترک مجلس با آینده‌ای نامعلوم شود.
ردصلاحیت پورمختار مدت‌ها پیش و با حواشی ایجادشده در دفتر وی کلید خورده بود اما تصور نمی‌شد که این موضوعات دامن وی را نیز تر کند اما چنین شد و ردصلاحیتی تاریخی اتفاق افتاد تا ثقل رأی در بزرگ‌ترین حوزه انتخابیه استان نیز جابه‌جا شود.در حوزه عملکردی با آنکه پورمختار توانست عنوان شهر جهانی سفال را از عملکردهای خود ثبت کند اما این ثبت فراتر از مراسم اولیه و... نرفت و لالجین به‌معنی واقعی کلمه جهانی نشد.همچنین وی با حمله به غار علیصدر شرایط افت شدید این شرکت و بی‌خاصیت شدن آن در اقتصاد و گردشگری استان را پایه‌گذاری کرد.
■ حسن بهرام‌نیا
بهرام‌نیا در نهاوند نتوانست با اقدامات خود مردم نهاوند را از اعتماد به تحول‌خواهان و شعاردهندگان تغییر، دلسرد کند و درنهایت تن به گرایش مردم به تغییر داد.
او وعده‌های بسیاری به مردم از کارهایی که قرار است انجام شود می‌داد اما آنچه انجام می‌شد برای مردم راضی‌کننده نبود تا درنهایت انتخابات مجلس یازدهم پایان‌بخش وعده‌های وی به مردم باشد.
■ اکبر رنجبرزاده
اسدآبادی‌ها نارضایتی خود از عملکرد رنجبرزاده را در انتخابات با گردآمدن به دور رقیب اصلی وی نشان دادند تا رنجبرزاده که پیش‌بینی‌ها از کار آسان وی برای حضور در مجلس یازدهم حکایت داشت، با کرسی خود در مجلس خداحافظی کند.
رنجبرزاده نیز وعده‌های بسیاری به اسدآبادی‌ها داده بود اما در عمل حتی سرمایه‌گذاری‌هایی که وی باعث و بانی آن بود نیز با توفیق همراه نبود.
■ محمد کاظمی
نماینده اصلاح‌طلب ملایر در عمل نیز تا روز آخر اصلاح‌طلب بود و ردصلاحیت خود را سیاسی‌می‌دانست. کاظمی در مجلس به‌دنبال افکار اصلاح‌طلبانه و در حوزه انتخابیه به‌دنبال توجه به معیشت مردم بود. تلاش برای احیای کارخانه‌های تعطیل‌شده و وحدت با نماینده اصولگرا برای توسعه ملایر از اقدامات ماندگار این نماینده در دوره دهم نمایندگی بود. که البته حمایت از برخی انتصابات ضعیف را در کارنامه خود دارد.
■ محمدمهدی مفتح
نماینده غیربومی تویسرکان در این دوره از نمایندگی نشان داد که نماینده‌ای حرفه‌ای است و نماینده هرکجا باشد به‌صورت حرفه‌ای مسائل آنجا را پیگیری خواهد کرد.
مفتح در مجلس دهم توانست بسیاری از مدیران ارشد کشوری را به تویسرکان برده و آنها را با مشکلات این شهرستان آشنا و اعتباراتی از آنها دریافت کند.
او در جذب سرمایه‌گذاری و تبدیل تویسرکان به قطب دارویی غرب کشور نیز تلاشی مثال‌زدنی داشت و حضور هفتگی در شهرستان بر در دسترس بودن وی برای مردم تأکید داشت.
■ حسن لطفی
نماینده اصلاح‌طلب رزن در نخستین دوره حضور در مجلس فراتر از انتظارات عمل کرد و توانست امتیازات مهمی را در تقسیمات کشوری همچون ایجاد شهر کرفس و شهرستان درگزین کسب کند.
وی در کمیسیون تخصصی نیز موفق عمل کرده و توانست بارها از وزیر کار اعتباراتی برای تکمیل طرح‌ها و پروژه‌های این وزارتخانه دریافت کند.
او البته بیشتر در بخشی از رزن اقدامات توسعه‌ای انجام داده بود و این پاشنه آشیل وی در انتخابات بود که البته به سلامت از آن جست تا در مجلس دوازدهم عدالت در پیگیری‌ها را در سطح 2 شهرستان اجرا کند.
