همدان‌پيام: محرم نخستین ماه از ماه‌های دوازده گانه قمری و یکی از ماه‌های حرام است که در دوران جاهلیت و نیز در اسلام، جنگ در آن تحریم شده بود.
شب و روز اول محرم به عنوان اول سال قمری دارای نماز و آداب خاصی است که در کتاب شریف مفاتیح الجنان بیان شده است.
محرم، ماه حزن و اندوه و عزاداری شیعیان در شهادت حضرت امام حسین علیه السلام است. محرم ماهي است كه عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قيام كرده و به اثبات رسانده است كه در طول تاريخ، هميشه حق بر باطل پيروز شده است.
محرم ماه نهضت بزرگ سيد شهيدان و سرور اولياي خداست كه با قيام خود در مقابل طاغوت، تعليم سازندگي و كوبندگي به بشر داد و راه فناي ظالم و شكستن ستمكار را به فدايي دادن و فدايي شدن دانست و اين خود سرلوحه تعليمات اسلام است براي ملت‌ها تا آخر دهر.
حوادث و وقایع فراوانی در ماه محرم رخ داده است که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
غزوه ذات الرقاع، فتح خیبر، ازدواج حضرت زهرا(س)، ورود امیر مؤمنان علی (ع)، حادثه خونین کربلا - تاسوعا و عاشورا و شهادت امام حسین (ع) و اسارت خاندان امام به کوفه و شام.
امروز آغاز محرم است آغاز پیروزی خون بر شمشیر، امروز آغاز حرکت حسین به سوی کربلای معلا می‌باشد تا به انسان آزاد زیستن را بیاموزند.
آغاز محرم همه ساله يادآور خاطره يك رسالت خونين است كه با گذشت قرن‌ها، هر سال تازه‌تر و هر روز نوتر جلوه مي‌كند. خوني كه پس از گذشت بيش از چهارده قرن هنوز مي‌جوشد و در عاشوراي هر سال فوران مي‌كند...!
خاطره جانبازي يك رهبر الهي و مردمي، در برابر خفقان، بي‌عدالتي، ستم، فساد و جنايت و رفتار ضدانساني! خاطره جهاد مقدس فرزند اسلام و پيامبر(ص)، فرزند قرآن و توحيد، نمونه عدالت و تقوا، شهامت و شجاعت.
محرم و عاشورا يكي از مهمترين رويدادهاي تاريخي - مذهبي مسلمانان است و توجه به اين كه هدف قيام عاشورا "امر به معروف و نهي از منكر" است ما را متعهد مي‌كند براي حفظ معروف عاشورا و زنده نگه داشتن اين قيام هرگونه منكري را از اين رويداد بزرگ تاريخي دور كنيم. صداقت در بيان سرگذشت و مصائب حضرت امام حسين (ع)، خاندان و ياران ايشان بايد مبنا و اصل در برگزاري مراسم سوگواري در ايام محرم باشد.
مردی از خانه فاطمه بیرون آمده است. مدینه را می‌نگرد و مسجد پیامبر را و مکه ابراهیم را و کعبه به بند نمرود کشیده را و اسلام را و پیام محمد (ص) را و کاخ سبز دمشق را و در بندکشیدگان را و...
مردی از خانه فاطمه بیرون آمده است. بار سنگین همه این مسئولیت‌ها بر دوش او سنگینی می‌کند . او، وارث رنج بزرگ انسان است. تنها وارث آدم، تنها وارث ابراهیم و... تنها وارث محمد ! و ...
اما نه، دوشادوش او زنی نیز از خانه فاطمه بیرون آمده است، گام به گام او، نیمی از بار سنگین رسالت برادر را بر دوش خود گرفته است.
مردی از خانه فاطمه بیرون آمده است، تنها و بی‌کس، با دست‌های خالی، یک تنه به روزگار وحشت و ظلمت و آهن یورش برده است. جز مرگ سلاحی ندارد اما او فرزند خانواده‌ای است که “هنر خوب مردن” را در مکتب حیات خوب آموخته است .
در این جهان هیچکس نیست که همچون او بداند که “چگونه باید مرد ؟"
آموزگار بزرگ “شهادت” اکنون برخاسته است تا به همه آنها که جهاد را تنها در “توانستن”می‌فهمند و به همه آنها که پیروزی بر خصم را تنها در “غلبه”می‌دانند، بیاموزد که “شهادت” نه یک “باختن” که یک “انتخاب” است.
و حسین وارث آدم که به بنی‌آدم زیستن داد و وارث پیامبران بزرگ که به انسان، “چگونه باید زیست” را آموخت .
اکنون آمده است تا در این روزگار به فرزندان آدم “چگونه باید مرد” را بیاموزد .
