بنابر مشهور در اين روز روز دوم محرم در سال 61 ه .ق حضرت اباعبدالله الحسين سيد الشهداء (عليه السلام ) آقا و مولايمان با اهل بيت و اصحابشان وارد دشت كربلا شدند.
در آنجا اسب حضرت حركت نكرد. امام (عليه السلام ) پرسيدند: نام اين روستا چيست ؟ گفتند: عقر حضرت فرمود از عقر به خدا پناه میبرم همچنین گفتند ((غاضريه )). حضرت نام ديگرش را پرسيدند، گفتند: ((شاطئى الفرات )). باز هم فرمودند: اسم ديگر هم دارد؟به ایشان گفتند: آری اینجا ((كربلاست)) .حضرت فرمود محل اندوه وبلاست ،بعد اشکهای حسین علیه السلام جاریشد و در اين هنگام حضرت آهى از دل كشيدند و گريه شديدى نمودند و فرمودند: اللهم انى اءعوذ بك من الكرب و البلاء. خدایا از کرب وبلا به تو پناه میبرم .این محلی است که خون هایمادرآن ریخته میشود وحرمت زنان ما درآن شکسته میشود .به خدا قسم زمين كربلا همين است . بخدا اينجا مردان ما را مى كشند! بخدا قسم اينجا زنان و كودكان ما را به اسيرى مى برند! بخدا قسم اينجا پرده حرمت ما دريده مى شود. اى جوانمردان ، این جا محل زمین خوردن عاشقان شهید است فرود آييد كه محل قبرهاى ما اينجاست ...)) رسول خدا صلی الله مرا از این حادثه خبر داده است وپدرم نیز هنگام رفتن به صفین از این مکان میگذشت من باوبودم، همین جا ایستاد با دست آن نقطه را نشان داد وگفت این جا همان جاست این جا همان جاست که رسول خدا خبر دادند خوشا به حالت ای کربلا که خون محبوبان خدا بر رویخاک تو ریخته میشود در این سرزمین دویست پیامبر ودویست پیامبر زاده کشته شدهاند که همگی شهید بوده اند.
