صنایع دستی، نیاز به مترجم ندارد

سهم ما از بازار صنایع دستی

 معروف است که آمریکایی‌ها می‌گویند هر جا کوکا کولا و وینستون هست پرچم ما در اهتزاز است و ژاپنی‌ها هم می‌گویند وقتی تلفن روی میز رئیس جمهور آمریکا زیمنس است یعنی پرچم ژاپن در کاخ سفید بر افراشته است و... نمی‌دانم واقعا آمریکایی‌ها و ژاپنی‌ها، این حرف‌ها را خود گفته‌اند و یا هموطنان ما برای شان ضرب المثل سازی کرده‌اند و از طرف شان سخن گفته‌اند. البته فرقی هم نمی‌کند در اصل ماجرا، چون به واقع هم هر کشور خود را با محصولات خود به جهان معرفی می‌کند. به زبانی که بدون نیاز به مترجم، به روان‌ترین زبان و حرف خود را بیان می‌کند. تیوتا در شهر باشد یا بیابان، در شرق باشد یا غرب، تکنولوژی ژاپن را نمایندگی می‌کند و بنز، به هر کجا که رود غرور ژرمن‌ها را می‌برد. یعنی دنیا امروز با زبان محصولات خود سخن می‌گوید. زبانی خالی از هر نوع شعار زدگی. زبانی خشک و صد در صد فیزیکال. زبانی که دقیقا قابل اندازه گیری است. زبانی بی صدا در همه جهان شنیده می‌شود. زبانی که در برخی مناطق هم لال است بله "لال" چون نتوانسته‌اند با تولید محصولی تاپ و ناب، خود را در منظر جهانی بگذارند. حتی ما که از دیر باز گفته‌ایم و نوشته‌ایم و به ضرب المثل درآورده‌ایم که؛ هنر نزد ایرانیان است و بس، اما چندان نتوانسته‌ایم با این زبان، با دنیا سخن بگوئیم. جالب این که دستان هنرمندی هم داریم که می‌تواند حاصل ذوق و هنر ذهن‌مان را هم به محصول تبدیل کند اما.... ما گرفتار اما و اگرهایی هستیم که تا گره‌شان را نگشائیم، نخواهیم توانست به نتیجه برسیم. برای گشودن گره‌ها هم باید برنامه‌مند نقشه راهی را طراحی کنیم که ما را به جایگاه بایسته برساند. در قدم نخست باید نگاهی به پیشینه صنایع دستی داشته باشیم که با تارو پود هویت‌مان گره خورده است و به خوبی می‌تواند به زبان آن هویت که همواره بدان فخر کرده‌ایم تبدیل شود. چنانکه معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز نگاه اقتصادی به صنایع دستی را هم با آن گره می‌زند و می‌گوید؛
 تجارت صنایع دستی، فقط یک تجارت با آورده اقتصادی نیست بلکه درمعرفی هویت و فرهنگ ملی ما نیز موثر است، ما هم ارز آوری می‌کنیم و هم آرزوهايمان را تحقق می‌بخشیم و هم هویتمان را توسعه می‌دهیم این بهترین نوع تجارت است، در کنارش اشتغالزایی برای عزیزترین عزیزان کشورمان یعنی هنرمندان فاخرمان رونق خواهد گرفت. او درست می‌گوید؛ سرمایه‌گذاری در حوزه صنایع دستی، دوسر برد است. هم تولید درآمد می‌کند و هم بر غنای سرمایه فرهنگی کشور می‌افزاید و هم به مبلغی زبردست برای هویت ملی تبدیل می‌شود. برای جهان گیرتر شدن این صنعت نیز باید نگاهی داشته باشیم به پیشنهاد غدا هیجاوی رئیس شورای جهانی صنایع دستی که می‌گوید؛ با ترکیب مدرنیته و هنر کلاسیک می‌توان بازاریابی بهتری را در صنایع دستی داشت و مشتری‌های بیشتری را نیز جذب کرد. این در واقع قدم مهمی است که فعالان این حوزه باید بردارند. این پیشنهاد، حرف حق کارشناسان این حوزه نیز هست که صنایع دستی را باید مطابق استانداردهای روز و ذائقه مردمان عصر باید تولید کرد.با تولید به روز است که می‌توان هم به بازار راه یافت و هم از بازار تریبونی برای تعریف هویت ملی خود ساخت. با تولید به روز است که می‌شود به خانه مردمان مناطق جهان راه یافت و پرچم همواره در اهتزاز ایران شد. اگر به ذائقه جهانی توجه نشود، تولید محصول هم مثل سخنرانی در خلا خواهد بود که مخاطبی نخواهد یافت. پس شایسته است با نگاهی راهبردی به صنایع دستی، راه و طرح آینده خود را انتخاب کنیم و بر اساس آن طرح در راه قدم بگذاریم.
منبع:میراث آریا