هفته روابط عمومی و بویژه روز ارتباطات و روابط عمومی روز «همگرایی عمومی»، «پیوند علم و عمل» و «صداقت و همدلی» است. «همگرایی عمومی» در ایجاد و گسترش تفاهم و اتحاد برای آینده‌ای روشن و مطمئن و ساخت جامعه‌ای همفکر و بالنده. «پیوند علم و عمل» در توسعه آموزش و دانش و نیز اقدام بر اساس تفکر، پژوهش و آینده‌نگری. «صداقت و همدلی» در طرح صادقانه مسائل، مشکلات، اقدامات، نتایج و موفقیت‌ها و شکست‌ها و گسترش همزبانی، همفکری و نهایتاً همدلی وسیع میان جامعه و همه ساختارهایی که به نحوی برای جامعه در هر سطح ممکن خدمت می‌کنند.
با این رویکردها در هفته روابط عمومی و روز ارتباطات، با 7 سؤال کلیدی روبه‌رو هستیم که امیدوارم بتوانیم با همفکری، همدلی، جدیت و کوشش و آینده‌نگری پاسخ آنها را به بهترین شکل بدهیم. این پاسخگویی متوجه همه‌کس و هیچکس نیست. آنانکه احساس می‌کنند که می‌توانند به این پرسش‌ها پاسخ دهند، قطعاً در سطحی از توانایی و فهم ارتباطی همچنان در صحنه می‌مانند و آنانکه خود را ناتوان در پاسخگویی می‌بییند باید تلاش کنند که خود را به سطح توانایی لازم برسانند تا همگی در جشن بزرگ «موفقیت ارتباطی» که با دست آوردهای بزرگ مزین خواهد بود، شرکت نمایند.
اول، آیا روابط عمومی‌ها تاکنون توانسته‌اند سه هدفی که در بالا به شکل روشن برای روز ارتباطات ترسیم شده بودند، محقق سازند؟
دوم، آیا همگرایی درونی سازمان توانسته است همگرایی بیرون سازمان را نیز رقم بزند؟ و آیا توانسته‌ایم میان این دو یک همگرایی واقعی درونی و بیرونی ایجاد کنیم؟
سوم، آیا آموزش‌های کافی ارتباطی در ساختارهای روابط عمومی ما وجود دارد؟ و آیا همه کسانی که در این زمینه کارگزار روابط عمومی هستند از دانش کافی ارتباطی برخوردار هستند؟
چهارم، آیا صداقت و شفافیت کافی در سازمان ما وجود دارد تا کارگزار روابط عمومی بتواند آن را حس کند و به دیگران منتقل سازد؟
پنجم، آیا همدلی واقعی میان روابط عمومی‌ها که قلب سازمان‌ها هستند با مردم که ولی‌نعمتان ما هستند به حدی هست که بتواند میان ما و آنان اعتماد لازم را به وجود آورد؟
ششم، آیا تاکنون به صورت جدی و واقعی خودمان را ارزیابی کرده‌ایم و نتایج به دست آمده را بدون هیچ دست کاری برای قضاوت واقعی، در معرض دیگران قرار داده‌ایم؟
هفتم، آیا واقعاً تاکنون به خودمان گفته‌ایم که شاید در جایگاه واقعی خودمان نیستیم و به دلیل ندانم کاری و ناآشنایی با حوزه جدی ارتباطات و روابط عمومی باید این جایگاه را به اهل آن بسپاریم؟
این 7 سؤال، پرسش‌های جدی در این حوزه هستند که به نظرم اگر توانایی پاسخ به آنها را پیدا کنیم می‌توانیم مدعی شویم که در جایگاه بلند و مهم ارتباطی قرار داریم و چنانچه به هر دلیل نتوانیم خود را پاسخگو بدانیم، باید به دنبال راه‌های دیگری باشیم که بتوانیم از خسارت‌های وارده در این حوزه جلوگیری کنیم که این خود بزرگترین خدمت به جامعه است و ثوابی عظیم خواهد داشت.
* حسن بشیر- استاد ارتباطات بین‌الملل
