براساس اساسنامه پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، این مجوز به پژوهشگاه داده شده که مراکز پژوهشی را در سراسر کشور ایجاد کند، که البته این مراکز منحصر به یک رشته نبوده و نماینده کل پژوهشگاه هستند.
به گزارش ایسنا، سید محمد بهشتی رئیس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی فرصت پیش آمده برای گفتوگو با مدیران میراث فرهنگی پس از 10 سال را مغتنم شمرد و گفت: نمونه بسیاری از اتفاقهایی که در سالهای اخیر روی داد را در سابقه مدیریتی سازمان نداشتهایم. او بیان کرد: این یک واقعیت است که بین پژوهشگاه و مدیران استانها جدایی افتاده و هر دو از این شرایط پیش آمده ناراحت هستیم.
وی اشکال اصلی را تشکیلاتی و اشکال دوم را در این دانست که پس از ادغام سه حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هنوز نمیدانیم که وجه اشتراک این سه حوزه در کجاست.
وی با اشاره به این نکته که هنوز درک نکردهایم این ریشهها در کجا با هم ارتباط دارند، اظهار کرد: این سازمان با این سه مأموریت یک سازمان تخصصی است یعنی مدیران آن هم باید تخصصی باشند و اگر تخصص ندارند باید پیدا کنند، چون این سازمان یک مدیریت عمومی را نمیطلبد، در واقع در سه حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هیچگاه مدیریت عمومی کارآیی نخواهد داشت.
بهشتی خطاب به مدیران میراث فرهنگی استانها نیز گفت: ما نمیتوانیم در جمع خودمان مشکلاتمان را یکروزه حل کنیم، اما باید تلاش کنیم و یک راهحلی بیابیم که فرای قانون باشد. رئیس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی با بیان این نکته که اگر ایرانی هستیم و در ایران زندگی میکنیم، باید بدانیم که زندگی در این کشور قواعد خاص خودش را دارد، بر تولید انبوه قانون در بسیاری از نقاط در کشور اشاره کرد و گفت: قوانینی که شاید هیچ یک نیز انجام نشوند، به این خاطر که ما عموما از شیوه «یک کاریش بکن» استفاده میکنیم.
بهشتی گفت: بارها گفته شده که استانها در فعالیتهای باستانشناسی به بازی گرفته نمیشوند، اما بر اساس گزارشهای ریاست پژوهشکده باستانشناسی اتفاقا تعداد باستانشناسان که از استانها همکاری کردهاند، بیشتر از باستانشناسان ستاد مرکزی بوده است.
او با اشاره به همکاری پژوهشگاه با دانشگاهها افزود: در وزارت علوم، معاون پژوهشی وزیر مرا بازخواست کرد که چرا با دانشگاهها همکاری نمیکنیم، در صورتیکه بیشترین همکاری پژوهشگاه با دانشگاهها صورت گرفته است.
وی اظهار کرد: اساسنامه پژوهشگاه به تصویب رسیده و در آن به پژوهشگاه این اجازه داده شده مراکز پژوهشی را در سطح کشور ایجاد کند، البته نه در هر استان، بلکه در جاهایی که برای تأسیس این مراکز دلایل موجهی وجود داشته باشد.
