یکی از چالش‌های پیش‌رو در حوزه گردشگری که نقش بسیار تأثیرگذاری را ایفا می‌کند این است که در مسیر رو به توسعه رفتن با دو حوزه روبه‌رو هستیم یکی توسعه جزیره‌ای و دیگری توسعه سراسری.
اما به واقع چرا در گردشگری چنین رویدادی رخ می‌دهد. چرا برای آماده کردن بسترهای مناسب برای گردشگری با خروجی‌های چالش روبه‌رو می‌شویم؟
توسعه جزیره‌ای به این معناست که نقاطی را برای تغییر و تحول و احیای پتانسیل‌ها تعیین می‌کنیم و منطقه مشخص شده را رشد می‌دهیم
توسعه سراسری نیز به این معناست که در سراسر کشور نقاط دارای ظرفیت‌های گردشگری را توسعه می‌دهیم و حال سؤال اینجاست که کدام یک می‌تواند خروجی توسعه را به شکل واقعی‌تر واقعیت بخشیم.
استان همدان از آن دست مناطقی است که به دلیل تاریخی بودن و وجود ظرفیت‌های مطلوب دارای تعدد جاذبه‌هاست.
مسئولان و تأثیرگذاران در همدان تلاش می‌کنند محورهای توسعه را در زمینه گردشگری رشد بدهند. اما موانع متعددی هست که مسیرهای توسعه را پر چالش و مسدود می‌کند از جمله اعتبارات ناکافی و مسائلی همچون خروج از تحریم‌هایی که صنعت گردشگری را نسبت به دیگر صنایع بیشتر درگیر کرده بود.
اگر برای الگوبرداری سراغ کشورهایی برویم که درآمدشان از توسعه صنعت گردشگری بالاست درمی‌یابیم که این کشورها گردشگری را با توسعه جزیره‌ای مدیریت کرده‌اند.
به این ترتیب که به عنوان مثال شهری مانند استانبول در ترکیه برای توسعه گردشگری انتخاب می‌شود و فرودگاه، هتل، بازار و رستوران‌های این شهر به طور همزمان با یک برنامه منسجم رو به توسعه می‌رود و گردشگری متحول می‌شود و اینگونه است که ما هم باید با تمرکززدایی راه‌های رو به توسعه زمین را مهیا کنیم.
یعنی مناطق خاص گردشگری را در کشور ایجاد کنیم و مناطق را بر اساس اولویت‌ها رو به توسعه ببریم.
و به این صورت با انتخاب یک منطقه و توسعه گردشگری جزیره‌ای به صورت هم زمان بین زیرساخت‌های اقامتی و حمل‌ونقل موجب می‌شود بودجه به صورت متمرکز و محدود صرف احیای طرح‌های گردشگری شود و انتخاب مناطق نمونه گردشگری و توسعه جزیره‌ای می‌تواند موجب شود چتر حمایتی در منطقه داشته باشیم و هزینه‌های تبلیغات و احیای ظرفیت‌ها مدیریت شده صرف شوند و آن وقت از درآمد حاصل از این مناطق خواهیم توانست دیگر مناطق را رشد دهیم و به توسعه برسانیم.
* مسعود ملکی، کارشناس ارشد برنامه ریزی توریسم
