مرغداری سمیعی درجنگ با موش‌ها

نفس تنگی حیات زیرآوارضایعات

 قصه موش‌هایی که حالا بلای جان مرغ‌های سمیعی شده است اگر چه دردناک اما جای پرسش اساسی دارد که واقعاً نقش مسئولان ذی‌ربط در کجای این داستان قرار دارد؟!
پس از عبور از میدان کربلای مریانج، درست در خیابانی که منتهی به روستای انصارالامام می‌شود حجم سرسام‌آور ضایعات، حیات زمین را با خطر جدی نابودی همراه کرده است.
مزارعی که زمانی تاکستان‌های انگور شهر را در آغوش خود جای داده بود حالا از سنگینی زباله و ضایعات و تراکم سوله‌های تفکیک ضایعات شهر، کمرش خم شده و روزگار به‌سختی سر می‌کند. با این‌حال در مقابله تمام‌قد ضایعات موش‌ها و بازیافت‌های دپو شده با زندگی در همین خیابانی که دیگر بوی مرگ طبیعت می‌دهد، مرغداری سمیعی سعی دارد حیات، بقا و زندگی را با پس زدن موج‌های دردناک آهنین ضایعات فریاد زند.
این مرکز که ظرفیت 90 هزاری تولید را در متراژی بالغ بر 8 هکتار و 8 سالن دارد مدت 50 سال است که در تولید تخم مرغ همدان یکی از نقش‌های اصلی را ایفا کرده است.
برادران سمیعی می‌گویند: درحال‌حاضر واحد توان تولید 70 هزار تخم مرغ را به‌صورت روزانه دارد اما حمله موش‌ها و میدان جنگ ضایعات که حالا حریم قانونی 250 متری مرغداری را تصرف کرده است گام به نابودی این واحد قدیمی اما به‌روز از منظر تکنولوژی، برداشته است.
حسین و حسن سمیعی2  برادری هستند که سال‌ها پیش خون دل خوردند و با تجربه و الگو قرار دادن کشورهای توسعه‌یافته چون هلند و آلمان مرغداری خود را تأسیس کردند، آنها مرغ‌ها را بدون هیچ مواد زائدی پرورش می‌دهند و دقیقا به همین دلیل کیفیت تخم‌مرغ‌های تولیدی این واحد یکی از بهترین‌ها در عرصه تخم مرغ همدان است.
آنها به همدان پیام از سختی‌های این 50 سال می‌گویند و می‌افزایند: مرکز ما قدیمی‌ترین مرغداری همدان است که حالا به‌دلیل بی‌توجهی مسئولان محصور در ضایعات و نخاله‌های شهر شده است.
آنها معتقدند با کمترین میزان مصرف دارو و به پشتوانه علم و تجربه 50 ساله سعی در تولید تخم‌مرغ با کیفیت و ارگانیک دارند و بدون اینکه در آب‌خوری و دان‌خوری هیچ‌گونه دستی دخالت داشته باشد، آب و دانه مرغ‌ها به‌صورت تمام مکانیزه تأمین می‌شود.
حسین سمیعی می‌گوید: در مرغداری سمیعی بهترین دانه با محاسبات دقیق و باکیفیت در آسیاب همین مرغداری و تحت نظارت دقیق تولید می‌شود و عامل مهم کیفیت بالای تخم‌مرغ این مرغداری است.
حسن سمیعی می‌افزاید: از ابتدای جاده تا انتهای آن تنها یک مجوز تغییر کاربری رسمی از زمین کشاورزی به سوله تفکیک ضایعات وجود دارد و مابقی سوله‌ها و مکان هایی که ضایعات ذخیره می‌کنند بدون هیچ مجوزی زمین‌های کشاورزی را تغییر کاربری داده‌اند.
برادران سمیعی تأکید دارند که زمین‌ها را دولت به کشاورزان برای توسعه صنعت کشاورزی واگذار کرد اما متأسفانه پس از چند سال این زمین‌ها توسط کشاورزان فروخته شد و حالا قلمرو ضایعات و نخاله‌ها شده است.
آنها با بیان اینکه در زمان بارش و باد، گلاویز شدن طبیعت با ضایعات فاجعه به بار می‌آورد می-گویند: شیرابه فضولات و ضایعات وارد زمین‌های کشاورزی می‌شود و محیط زیست را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار می‌دهد از طرفی مراکزی که زباله را بازیافت می‌کنند، به سوزاندن نایلون‌ها اقدام می‌کنند که این عمل سبب ایجاد سرب و پخش آن در هوا می‌شود و سرب‌های به‌وجود آمده عامل اصلی بیماری‌ها و سرطان هستند. حجم موش‌های دفع‌شده در 3 روز متوالی سم‌گذاری شاهدی قوی برای آلودگی بیش از حد منطقه است.
سال‌های زیادی از عمر مرغداری سمیعی می‌گذرد و این 2 برادر با ایجاد فضای سبز و کاشت 700 اصله درخت که عمر آنها بیش از 45 سال است در این واحد تولیدی سعی دارند در جنگ تن به تن زباله و طبیعت، حیات و بقای واحد تولیدی ارزشمند خود را حفظ کنند. بر همین اساس برای حفظ این حیات که نه‌تنها مرغداری سمیعی را با خطر مرگ روبه‌رو کرده، بلکه گلوی طبیعت را در منطقه فشرده است، تدبیر و مدیریت ویژه مسئولان را بیش از پیش می‌طلبد.
این 2  برادر مدت 2 سال است که با مراجعه مکرر به مراجع ذی‌صلاح و طرح شکایت خواستار رعایت فاصله و حریم قانونی واحد خود هستند و نتیجه‌ای نگرفته‌اند. زباله‌ها و تشک‌های آلوده به دیوار‌های این واحد تولیدی تکیه داده شده‌اند و پیشنهادهای زیادی برای فروش این واحد سرسبز و مولد برای تبدیل آن به مرکز تفکیک زباله و ضایعات دریافت کرده‌اند اما این 2 پیر کاردان و تحصیلکرده به‌خوبی می‌دانند ارزش معنوی یک واحد تولیدی با این عظمت و حجم تولید که در سال‌های سخت جنگ و بمباران هم از پا ننشسته و در کنار اهدا ماهیانه به جبهه‌های نبرد، 70 درصد تخم‌مرغ همدان را تأمین کرده است، تا به کجاست. این 2 برادر با پشتی خمیده و قلب‌هایی بزرگ، با عشق در این واحد تولیدی و سرسبز قدم می‌زنند و همچون 2 سرباز قدیمی از دسترنج 50 ساله خود در جبهه تولید دفاع می‌کنند.
اکنون پرسش این است آیا این واحد تولیدی بزرگ ارزش حمایت شدن را از سوی مسئولان امر در سال تلاش برای رونق تولید را ندارد؟؟ چرا این 2 تولیدکننده باتجربه به‌جای نوآوری و تفکر که بارها موجب ایجاد شیوه‌های نو و دستگاه‌های دست‌ساز بجای وارد کردن مشابه خارجی شده-اند، اکنون باید توان فکری خود را معطوف دور کردن زباله‌های پشت دیوار کنند؟ آیا این مصداق هرز رفتن توان و تفکر تولیدکننده نیست؟؟ و آیا این امر وظیفه ایشان است؟؟ قطعا می‌توان با ایجاد امنیت محیطی و رفع فشار‌های این‌چنینی گامی در حمایت بزرگ‌ترین واحد تولید تخم‌مرغ همدان برداشت.
گفتنی است خانواده سمیعی خدمات ارزنده‌ای برای همدان به‌جا گذاشته‌اند که از جمله آن اهدای ساختمان کمیته امداد در ابتدای خیابان باباطاهر و دور میدان اصلی شهر برای مرکز درمانی زیرنظر کمیته امداد امام خمینی(ره) است.
همچنین 11 درمانگاه وقف سمیعی در همدان که از منشأهای خدمات سلامت و بهداشت به مردم این استان است، وقوفات خانواده‌ای است که حالا سعی دارد قدیمی‌ترین مرغداری همدان را با چنگ و دندان از حجم آوار آهن و ضایعات، موش و نخاله‌ها نجات دهند.