دنياي امروز دنياي ارتباطات است و در هر ثانيه میلیون‌ها واحد اطلاعاتي در سطح جهان رد و بـدل می‌شود.
از زماني که تحولات زندگي بشر سرعت گرفت نيـاز بـه اطلاعات و ارتباطات هر روز افزايش يافت و امروزه داشتن اطلاعات دقيق و به روز، از نان شب هم براي مردم مهم‌تر است و هرکه بيشتر بداند، موفق‌تر است.
روابط عمومی‌های سازمان‌ها را از نظر کيفيت کار به منظور ياري رساندن به مديريت سازمان در تحقق اهداف سازماني، اعتقاد به شفافيت امور و پاسخگويي، رعايت حقوق شهروندان، شناخت تكاليف و مسئوليت هاي حكومتي، حق نظارت مردم بر کارها و حق مردم در نقد و ارزيابي برنامه‌ها وعملكردهاي سازمان و داشتن راهبردها و برنامه‌های معين، به سه دسته زير تقسيم بندي می‌شوند:
روابط عمومي توجيه‌گر يک روابط عمومي سازمان محور و مدير محور است که به طور مستمر در توجيه دیدگاه‌های مديران سازمان و منافع سازمان خود می‌کوشد و با تحريف، پنهان کاري، دروغ و گمراهي و بستن راه‌هاي نشر اطلاعات واقعي و عيني سازمان به خارج با حجم زيادي از اطلاع رساني و تبليغات فريب دهنده سعي در آرایش اهداف برنامه‌ها و فعالیت‌های سازمان می‌نماید.
روابط عمومي تبيين گر در خوش‌بينانه‌ترين شكل خود يک روابط عمومي توصيف کننده و روايتگر است که به دنبال رويدادها و وقايع حرکت می‌کند و تنها به شرح، بيان و گزارش آن‌ها می‌پردازد. اين نوع روابط عمومي فاقد برنامه استراتژيک و برنامه‌های اجرايي است و به صورت منفعل، بدون ابتكار و خلاقيت با روزمرگي انجام تكليف می‌کند.
روابط عمومي تحليل‌گر يک روابط عمومي با برنامه است که پيشاپيش امور، رويدادها و روندها حرکت می‌کند و به سطح مشاور مديريت ارتقاء می‌یابد و در تعيين سیاست‌ها و خط مشی‌هاي سازمان مشارکت می‌نماید. اين روابط عمومي تقويت درک متقابل با مخاطبان را هدف خود قرار داده و با اعتماد به نفس و استدلال و منطق قوي ضمن صيانت از منافع سازمان، از منافع مردم، دولت و سازمان‌هاي ديگر هم پاسداري می‌کند. روابط عمومي تحليل‌گر خواست‌ها، نيازها و گرایش‌های مخاطبان سازمان را تشخيص داده و به مديران سازمان انتقال می‌دهد و با ارائه مشاوره‌های تخصصي به سياست‌گذاران سازمان سهم قابل ملاحظه‌ای در تدوين سیاست‌ها و برنامه‌های اجرايي سازمان ايفاء می‌نماید.
در سازمان‌های دولتي داشتن اطلاعات موثق، دقيق و به موقع با توجه به هدف و ساختار بزرگ‌ترین سرمايه يک سازمان است و حيات يک سازمان به داشتن يک ارتباط دو سويه درون و برون سازماني و انجام تبليغات و کسب اطلاعات به روز و مفيد بستگي دارد و اين جاست که لزوم وجود روابط عمومي واقعي در ایستگاه‌های روابط عمومي نمايان می‌شود. مديران روابط عمومي بايد به دو علم ارتباطات و مديريت آشنايي کامل داشته باشند. بيشتر مديران روابط عمومي فاقد نگرش تفكرمدارانه به روابط عمومي هستند. هر کس که تحصيلات ارتباطي را گذرانده، متخصص روابط عمومي نخواهد بود؛ زيرا گذراندن تحصيلات به هيچ وجه نشان دهنده تخصص در اين حوزه نيست. روابط عمومي ترکيبي از فن و هنر و برقراري ارتباط صحيح با مردم است.
يک مدير موفق روابط عمومي بايد فرهنگ عمومي کشور را به خوبي بشناسد و از طرفي با علم روانشناسي و روانشناختي نيز تا حدي آشنايي داشته باشد. ساير مشخصه هاي يک مدير روابط عمومي خوب و کارآمد صاحب نظر بودن او در امور فرهنگ اجتماعي، بهره مندي چگونگي استفاده از مشاوره نيروهاي کارشناس بيرون از سازمان، تسلط بر فعالیت‌ها و ساز و کار و تصميمات سازمان متبوع است.
مریم محرابیان
منبع: نصیری، حسین (۱۳۸۳). مدیریت روابط عمومی. تهران: موسسه خدمات فرهنگی رسا
