من هم از گرانی بنزین خبر نداشته ام ! صبح جمعه که بیدار شدم شنیدم که بنزین گران شده است !
چالش این روز های دولت با مردم اعلام این خبر از زبان عالی ترین مقام دولت است . انعکاس این خبر یکی از بارز ترین و اصلی ترین چالش های اطلاع رسانی دولت حسن روحانی است.
دولت تدبیر و امید که با شعار تدبیر آمد ، اما در اطلاع رسانی ناتوان از تدبیر بود. گذشته تاریخی در حوزه اطلاعرسانی دولت نشان میدهد که گویا عرف شده است که علاج واقع را پس از وقوع رقم زنند.
پس از گران شدن یک شبه بنزین آن هم بدون اطلاع رئیس جمهور! که موجب شد ، شب عید مردم را غافل گیر کند ، بالافاصله اخبار محافظه کارانه و ضد و نقیض در مورد آنفلوانزا رسانه ای شد و این هم همان تبدیل شد به همان داستان تکراری.
خبرها بیانگر آن است که بیش از 120 بیمار با آنفولانزا در کشور دست و پنجه نرم میکنند و بر اساس آخرین امار بیش از 20 نفر از هم وطنانمان هم بر اثر آنفلوانزا جان خود را از دست داده اند.
در این میان فوت 4 همدانی بر اثر این بیماری برای هم استانیها غم انگیزتر است با این حال باز هم در جلسات متعدد شنیده میشود که مسئولان مربوطه از محرمانه بودن آمار در این زمینه سخن می گویند.
این نوع برخورد بیانگر آن است که یا مردم نا محرمند ؟ یا آنها از استراتژی اطلاع رسانی دانش کافی ندارند.
این روزها پس از وقوع حادثه و اتفاقات تلخ شاهد این هستیم که باز هم کسب اطلاعات قطره چکانی و دستیابی در استان به آنها جزیره ای است .
در این میان تشکیل و فعال شدن شورای اطلاع رسانی استان پس از مدت ها بیانگر آن است که این بار گویا برنامه ریزان میخواهند با مدیریتی جدیدو به فراموش سپردن آنچه که پیش تر از این مصوب شده بود راه تازه ای برای مهندسی اطلاع رسانی باز کنند.
پیش از این قرار بود سند اطلاع رسانی در استان تدوین و ابلاغ شود. سندی که گرچه یک طرف آن رسانه ها بودند اما هیچ وقت رنگ این سند را ندیدند .
حالا به جای این سند مباحث دیگری مطرح است ، شرایط موجود و پراکنده گویی ها در جلسه روز گذشته این شورا و سردرگمی سیاست های کلان کشوری و استانی برای اطلاع رسانی مشهود است .
شورای اطلاع رسانی با هدف همراهی افکار عمومی تا آنجا پیش رفته است که در جایی که عالی ترین مقام استان دستور به تعامل با رسانه ها میدهد کارمندی زیر دست اقدام به صدور نامه ای برای ممانعت از تعامل با رسانه ها می کند.
جالب تر آنکه پا را فراتر از اختیارات گذاشته و برای بخش خصوصی هم خط و نشان میکشد و امر و نهی می کند که برای مناسبتها و موارد دیگر به رسانه ها آگهی بدهند ؟ یا ندهند ؟
در جای دیگر هم اتفاقی متمایز رخ میدهد اتفاقی که با تشکیل کمیته اطلاع رسانی انتخابات بدون حضور رسانه ها و بدون آنکه مشخص شود چه کسانی و چگونه برای حضور در این کمیته انتخاب شده اند گره خورده است .
براساس آنچه متولیان امر میگویند گویا این کمیته اطلاع رسانی انتخابات تشکیل شده است تا در آستانه انتخابات برای مردم موارد لازم را اطلاع رسانی کند.
اما سوال اینجاست ، اگر قرار است این شورا هم راهی را برود که دولت فخیمه در 7 سال گذشته پیموده است، بی شک راه به بیراهه بردن است و اگر قرار است اتفاقی رقم خورد که نتیجه این جلسات، نشست و برخواست ها و بگیر و ببندها و محرمانه بودن ها، و توپ را در زمین دیگران انداختن ها باشد از نگاه رسانه باید عنوان کنیم این کمیته با این سبک و سیاق مسیر پیمودن راه به جایی نخواهد برد.
اینجا باید پرسید چگونه می شود در استاندار زمینه کوچکترین اتفاق ها مفصل ترین تحلیل ها از زبان افرادی غیر مسئول که شاید هیچ نقشی در تحقق آن نداشته باشند شنیده می شود، اما از نهاد ها ارگان ها و مسئولانی که وظیفه دارند در زمینه چگونه رقم خوردن آن پاسخگو باشند هیچ مطلبی شنیده نمی شود؟
راه دوری نرویم کمی به عقب برگردیم آیا نظارت بر بازار در شرایط گرانی های بعد از بنزین، اطلاع رسانی از انتخابات و روند آن، بررسی چرایی شیوع آنفلوانزا و اطلاع رسانی درباره آموزش ها و مرگ و میر ها و ..... این گونه به نتیجه خواهد رسید؟ به هرترتیب خوب است به جای محدود کردن مسیرهای اطلاع رسانی شفاف شورای اطلاع رسانی و روابط عمومی ها به جای آنکه هر سال یک بار دور هم جمع شوند که اینبار، آن هم با هدف انتخاب د ستگاههای برگزیده به سلیقه خودشان مواردی را مطرح راهی کارشناسانه تر را پیشد . بهتر آن است که این شورا نخست تکلیف خود را با مدیران و سیاست های کلان اطلاع رسانی روشن و شفاف کند. سپس منشور اطلاع رسانی حرفه ای با تاکید بر گردش آزاد اطلاعات و حق دسترسی به اطلاعات به طور رسمی را منتشر کند و تضامین لازم برای اجرا شدن آن و برخورد با متخلفان را ارائه دهد ، آنگاه دور یک میز بنشیند بهترین و بدترین ها را انتخاب کنند و برای اطلاع رسانی چاره اندیشی کنند و گرنه با شرایط اجتماعی و روانی که در جامعه وجود دارد ،این اقدامات نمایشی نمی تواند قانع کننده افکار عمومی باشد. در یک کلام لازمه اقناع افکار عمومی بالابردن سطح آگاهی مردم، ارائه مستنداتی برای تأمین منافع مخاطبان و همچنین پرهیز از مخفی کاری و التیام بخشی درد های جامعه امکان پذیر است.
