شاید کمتر از 2 سال از عمر این شرکت میگذرد؛ اما برنامهریزی دقیق مدیران و مؤسسان این شرکت، آن قدر حساب شده بود که هماکنون یکی از تولیدکنندگان اصلی سطوح پشتچسبدار در قالب رول و شیت است.
کار مطالعاتی شرکت ایراندار از سال ۹۰ آغاز شد و پس از 5/1 سال تحقیقات و رصد بازارهای داخلی و خارجی، این شرکت در اواخر سال ۹۲ فعالیت آزمایشی خود را آغاز کرد و پس از چند ماه به صورت رسمی وارد بازار شد.
مدیران این شرکت اهداف اصلی خود را بر مبنای چشمانداز صادرات ترسیم کردهاند و با سرلوحه قرار دادن کیفیت بالا مطابق با استانداردهای جهانی سعی در فتح قلههای این صنعت در بازارهای بینالمللی دارند.
مدیران این کارخانه را باید سربازان جبهه اقتصادی و صنعتی کشور دانست که در اوج تحریمها، کار مطالعاتی خود مبنی بر احداث چنین کارخانه با عظمتی آغاز کردند و هماکنون که با آغاز برجام، تعاملات صنعتی و اقتصادی بیشتری با کشورهای جهان دارد به افق روشن خود که همانا فتح بازارهای جهانی است، میاندیشند.
این شرکت با تحقیقات گسترده در زمینه تولید کاغذ و فیلم پشتچسبدار پا به میدان بازارهای چاپ و بستهبندی گذاشت. شرکت ایراندار با مدیریت عامل مرتضی جعفری در سال ۱۳۹۱ با بهرهگیری از مدرنترین تجهیزات و فناوریهای روز دنیا و با تکیه بر استانداردهای جهانی، تولید انواع مواد اولیه پشتچسبدار را در دستور کار خود داد.
این شرکت نمونه صنعتی با 2 سال تلاش بیوقفه توانست به جمع شرکتهای برتر صنعت بستهبندی و تولید انواع فیلم و کاغذ پشتچسبدار در ایران و در کشورهای همجوار و همچنین به جمع تولیدکنندگان برتر مواد اولیه لیبل در سطح جهان وارد شود.
مهندس مرتضی جعفری، مدیرعامل شرکت ایراندار است که همراه با همکارانش ثابت کردهاند میتوان با تولید محصولات با کیفیت، جای خود را در بازارهای داخلی و خارجی به دست آورد.
اما همزمان با برگزاری بیستوسومین نمایشگاه چاپ، بستهبندی و ماشینآلات در تهران بهانهای شد تا وی در گفتوگو اختصاصی با روزنامه همدانپیام از وضعیت صنعت چاپ و نمایشگاه بگوید.
لطفاً از وضعیت چاپ کشور بگویید؟
وضعیت چاپ با توجه به تورم و رکود اقتصادی امروز با افت سفارشهای چاپی مواجه است؛ زیرا با حداکثر تولید انجام نمیشود و به طبع نیاز به محصولات چاپی هم کمتر شده است.
در مجموع وضعیت امروز چاپ وابستگی مستقل به اقتصاد کشور دارد که امیدواریم در سال 96 و برنامههای دولت تدبیر، حجم تولید در کشور بالاتر برود و سفارشات هم نسبت به میزان قبلی، افزایش یابد.
وضعیت دستگاههای موجود چگونه است؟
وضعیت ماشینآلات را باید در چند دسته ببینیم. دستگاههای سیلک در کشور تقریباً با شرایط جهانی، همزمان حرکت میکند. در بخش افست هم وضعیت بهتر شده و دستگاه های بهروزتر وارد کشور شدهاند.
اما در بخش چاپ کمعرض نیاز به کار بیشتری وجود دارد و در بخش کلیشهسازی امیدواریم مجهزتر شویم.
چه راهکاری دارید برای اینکه صنعت چاپ و بستهبندی رشد داشته باشد؟
باید بگویم نیاز طراحی، چاپ و آموزش نیروهای موجود باید در اولویت قرار گیرد.
درباره ماشینآلات در چند ماه قبل وضعیت مناسبی را شاهد نبودیم؛ اما از ابتدای امسال ماشینهای نوتر و بهروزتری وارد کشور شدهاند، بویژه توسط چاپخانه پیامرسانه در همدان.
امیدواریم به تولیدکنندگان و مشتریان اطلاعرسانی شود تا نسبت به موجودی کشور در بخش صنعت چاپ آگاهتر شوند که میتوان از طریق کانالهای مختلفی چون رسانهها، نمایشگاهها و شرکت فعال در نمایشگاههای تخصصی، صنف، مجلات تخصصی، مراجعه حضوری به تولیدکنندگان و... باشد.
امیدواریم چاپخانهداران قدیمی با نوسازی مجموعههایشان و تلفیق دستگاههای قدیمیتر و جدیدتر، اقدام کنند. از طرفی چاپخانهداران نوپاها هم دانشبنیان عمل کرده و علم و عمل را با هم تلفیق کنند تا در مجموع کارها خوب پیش رود. در این میان چاپخانه پیامرسانه هم با ورود دستگاههای بهروز اروپایی پیشی گرفته تا در کشور ارزآوری کند.چاپخانهداران با توجه به نیاز منطقه عمل میکند، اما باید تحقیق و بازاریابی دقیق را انجام دهند. از طرفی توجه تولیدکننده و هم مصرفکننده به صورت دو طرفه میطلبد تا همکاری کنند و با پشتیبانی از یکدیگر مانع خروج ارز کشور شوند تا صنعت چاپ کشور پیشرفت داشته باشد.
ضلع سوم هم تولیدکنندگانی مثل ایراندار هستند که همزمان با نوسازی تجهیزات چاپی، وظیفه سنگینی دارند تا با رصد مشتریان برای نیاز بازار اقدام کنند و محصولات با کیفیتتری ارائه دهند. در مجموع این 3 ضلع باید با هم حرکت کنند تا خودکفا شویم.
در روند رشد چاپ چه سهمی مسئولان و چه سهمی بخش خصوصی دارد؟
به نظر من، مسئولان با توجه به سیستم امروز کشور کمترین مسئولیت را میتوانند داشته باشند. با توجه به اینکه بخش صنعت چاپ برای بخش خصوصی یا نیمهخصوصی است، بخش خصوصی باید خودش بخواهد، برای خودش تلاش کند و برنامهریزی داشته باشد.
تلفیق تولیدکننده و مصرفکننده میتواند اثرگذار باشد تا با حمایت از اتحادیههای کشور و سایر انجمنها (حتماً هم تخصصی نباشد)، تصمیمات داخلی در آنها برای پیشبرد کار گرفته میشود.
همت بخش خصوصی و در کنار آن خطدهی مدیران و مسئولان دولتی از نکتههای حایز اهمیت است؛ در حالی که اگر منتظر حمایت مسئولان باشیم، نمیتوانیم تغییر دهیم.
برگزاری نمایشگاه چاپ چه تأثیری در وضعیت و رشد چاپ کشور دارد؟
گویا نمایشگاه چاپ امسال متفاوتتر است؛ زیرا امسال حضور گسترده شرکتکنندههای داخلی و خارجی را شاهد هستیم. از طرفی تبلیغات وسیعی بویژه در فضای مجازی در جریان است که در این نمایشگاه به ارائه بهروزترین فنآوریهای چاپ پرداختهاند که میتواند نقطه عطفی برای صنعت چاپ باشد.
هرچند تأکید دارم اگر قرار باشد این نمایشگاهها برای شو تجهیرات چاپ باشد، میتوانیم با مراجعات حضوریمان این اقدام را عملیاتی کنیم؛ در حالی که باید این نمایشگاهها بار علمی داشته باشند و نوآوریها ارائه شود.
این نمایشگاه در چه شرایطی باید برگزار شود تا پاسخگوی حوزه چاپی کشور باشد (بویژه حضور برندهای معروف ایرانی و دنیا)؟
صنعت چاپ در کشورهای خارجی حرف نخست را میزند؛ از هند تا اروپا گرفته و حتی چین که در این ایام در تعطیلات بسر میبرند. همانطور که اگر این نمایشگاه در عید نوروز برگزار شود، با کمترین اقبال مواجه میشویم؛ معتقدم باید به چند میلیارد انسان دیگر هم احترام گذاشت. زمان برگزاری نمایشگاه با توجه به شرایط، تیرماه تا شهریورماه اثردهی بهتری میتواند داشته باشد.
به طور مثال شرکت ایراندار اگر مثل سال گذشته شرکت کند، شرکت نکنیم بهتر است؛ بلکه باید نوآوری دیده شود و در این بین حضور برندها هم بیتأثیر نخواهد بود.
چاپ ایران و کشورهای توسعه یافته را هم لطفاً مقایسه بفرمایید.
بر اساس تجربه صنعت چاپ ما امروز از لحاظ تکنولوژی، برنامه و نیروی کار باتجربه، دست کمی از کشورهای دیگر ندارد. هرچند صنعت چاپ به طبع دچار رشد ناهمگون شده است که میتواند به دلایل مختلفی چون غفلت خریدار و یا تحریم و... باشد.
کشور ایران امروزه با کشورهای توسعه یافته و حتی در حال توسعه فاصله زیادی دارد که همت جدی میخواهد. به طور مثال اکثر صنایع چاپی ترکیه متولد دهه 90 هستند؛ اما سن کاری چاپخانهداران ترکیه 20 تا 25 سال است. این کشور با همت و تلاشی که داشت و از طرفی اهمیت به آموزش، همزمان و به صورت همگون پیش افتادهاند. ترکیه در اولویت نخست مشتریمداری داشته و بر اساس دیدگاه مشتری، عمل میکند.
در حالی که کشور ما با همت، ارق و توان نیروهای انسانی میتواند از کشورهای پیشرفته تجربه بگیرد و به جای 20 سال، ظرف 2 یا 3 سال به این شرایط برسد و با بالا بردن سطح آگاهی و آموزش، کیفیت را افزایش دهیم.