عضو کانون عالی شوارهای اسلامی کار با تأکید بر اجرای صحیح خصوصیسازی در کشور از مسئولان خواست تا پاسخ بدهند کارگران کارخانههایی که ۹ ماه حقوق نگرفتهاند به کجا بروند تا هم انگ سیاسی به آنها نخورد و هم حق و حقوقشان را تمام و کمال دریافت کنند.
علی اصلانی در گفت وگو با ایسنا، با ابراز تاسف از روند خصوصیسازی شرکتها و کارخانهها گفت: واگذاری شرکتها و کارخانهها بر اساس سیاستهای اصل ۴۴ قانون اساسی صورت گرفت و خواستند الگوبرداری از شرکتهای اروپایی نظیر آلمان و کانادا کنند و استدلالشان کوچکسازی دولت بود ولی متاسفانه شرکتها را به جای خصوصیسازی، خصولتی کردند.
واگذاری کارخانهها با ارقام پایین
وی ادامه داد: در قانون اصل ۴۴ بندی بود که بر اساس آن ۵ درصد سهام کارخانهها و شرکتهای واگذار شده را به کارگران بدهند تا کارگران با انگیزه بیشتری به کار و تولید بپردازند و کیفیت کالاها بالا برود و امنیت شغلی کارگران حفظ شود ولی بعدها به بهانه آنکه این کارخانهها از طریق بورس واگذار نشده و دولتی بوده و به بخش خصوصی داده شده این ماده را حذف کردند. در حالی که قرار بود این شرکتها واگذار شوند تا شرایطشان بهتر شود و اگر ۳۰۰ هزار کارگر داشت ۶۰۰ هزار کارگر شود و اشتغال بیشتری به وجود آید.
اصلانی دلیل بروز مشکلات در کارخانههایی نظیر هپکو و هفت تپه را در عدم اجرای صحیح خصوصیسازی دانست و گفت: اگر بند به بند قانون به درستی اجرا میشد امروز شاهد چنین مشکلاتی نبودیم و سهامدارانی که این شرکتها را خریداری کردند نیروهای کار قدیمی خود را از کارخانه بیرون نمیکردند. نیت ما از واگذار کردن کارخانهها به بخش خصوصی جز این بوده که به پیشرفت و بهرهوری برسند؟ چرا بیشتر این شرکتها با ارقام پایین واگذار شدند بدون آنکه اموالشان صورتجلسه شود و نیروهای با سابقه و رسمی آنها را اخراج و بازخرید کردند؟
ضعف مدیریت دلیل رکود و مشکلات کارخانهها
وي تصریح کرد: چرا حتما باید کارگران اعتراض کنند تا مشکل کارخانه را بفهمیم و به داد نیروهای کارش برسیم؟ در چند روز اخیر چه اتفاقی در هپکوی اراک افتاد که تولید مجددا راه افتاده و کارگران سرکار برگشتهاند؟ دلیش را جز ضعف مدیریت چیز دیگری نمیدانم و معتقدم اگر ضعف مدیریت نبود تحریمها هیچگاه بر ما اثر نمیگذاشت و کارخانهای دچار مشکل و تعطیلی نمیشد.
عضو کانون عالی شوراهای اسلامی کار در پایان با بیان اینکه کارگران به دلیل داشتن قرارداد موقت کار و ترس از اخراج هر سختی کاری را تحمل میکردند، گفت: امروز معیشت کارگران شوخیبردار نیست و شرایط زندگی به شکلی است که معیشت خانوادههایشان را بر قراردادهای کارشان ترجیح میدهند و نمیتوانند ماهها حقوق نگرفتن را تحمل کنند.