نسل جدید متکدیان، مولود غفلت از واقعیت‌های جامعه است

 تکدی گری‌، بی‌خانمانی، کارتن خوابی‌، زباله گردی‌، کودکان کار و ده‌ها نمونه از بزهکاری‌های اجتماعی می‌تواند دلایل گوناگونی داشته باشد که کمابیش در تمام جوامع انسانی وجود دارد و معضلی است که دولت‌ها و حتی مردم را که به نحوی با چنین معضلاتی درگیر هستند به چالش می‌کشد‌، اما اینکه کودکان و نوجوانانی با ظاهری آراسته و ادبیاتی وزین در معابر شلوغ به گدایی بایستند و به بهانه و دستاویز ترحم‌انگیز از دیگران پول مطالبه کنند‌، پدیده جدید‌، حیرت انگیز و تأسف‌باری است که شاید بتازگی و ماه‌های اخیر در شهرهای بزرگ‌، از جمله همدان به وفور قابل مشاهده است و نمی‌توان بی تفاوت از کنار چنین فاجعه بزرگ و نوظهور اجتماعی عبور کرد.

موضوع نکوهش‌شده تکدی‌گری سال‌های مدیدی است که قباحت خود را در جامعه ما از دست داده است و یکی از دلایل اصلی چنین معضل اجتماعی را باید در ضعف اقتصادی در بین بسیاری از خانواده‌ها جستجو کرد که البته بد سرپرستی و بیکاری و آلودگی بسیاری از نان‌آوران خانواده به اعتیاد و زندان و فجایع دیگر‌، زمین‌ ساز گرایش افراد نیازمند و ناچار به تکدی‌گری است‌، اما اینکه خیلی از افراد سست‌بنیان و تن‌پرور نیز گدایی و تکدی‌گری را راهی برای درآمدزایی مستقیم و آسان می‌دانند و بدون هیچ منع اخلاقی و حیثیتی به آن می‌پردازند‌، پدیده ناگوار و معضلی همانند خواب خرگوشی است که مقابله و منع آن‌را چه برای سازمان‌های مسئول و چه برای نهادهای مردمی مشکل می‌سازد. متأسفانه بسیاری باور‌های انسانی و دینی و احساسی در جامعه ما نیز از عوامل و زمینه‌هایی است که به معضلاتی مانند تکدی‌گری دامن می‌زند و بدون شک چنین رویکردی اجتماعی است که بسیاری خانواده‌های بد‌بنیان را تشویق می‌کند تا کودکان و نوجوان‌های خویش را به گدایی از مردم مجاب بدانند. در ادبیات ایرانی مصداقی هست که می‌گوید‌، دزدی که با چراغ آید‌، گزیده‌تر برد کالا !!!

متأسفانه این همان مصداق کودکان و نوجوانان دختر و پسری است که یاد گرفته‌اند برای جلب کمک دیگران ظاهر و کلام خود را آراسته ساخته و نسل و شکل و قیافه جدیدی از تکدی‌گری را در نقاط پررفت و آمد شهر به نمایش گذارند، در صورتیکه چنین کودکان و نوجوانانی را که اغلب کوله و کیفی هم بر پشت دارند‌، باید در مدارس و حاضر در کلاس‌های درس مشاهده کرد.

 اسفند ماه گذشته و در شلوغی بازار شب عیدی‌، این نسل از متکدیان را بیشتر و راحت‌تر می‌شد در ورودی مراکز خرید و گذرگاه‌های پر تردد شهر همدان ملاحظه کرد.

در کنار متکدیان نوجوان و نسل جدید‌، زنان و مردان بظاهر آراسته و فراوانی نیز در سطح شهر همدان پراکنده‌اند که از مردم به اشکال مختلف طلب کمک دارند و پدیده زشت تکدی‌گری را در جامعه امروز به موضوعی پیچیده تبدیل ساخته‌اند و براحتی نمی‌توان تشخیص داد که چه کسی مستحق است و چه کسی با ظاهر و بیان غلط‌انداز قصد تحریک احساسات خلق الله و سرکیسه ساختن افراد ساده لوح را دارند. در هر صورت رشد پدیده تکدی‌گری در بین کودکان و نوجوانان و حتی جوان‌هایی با هیبت دانش‌آموز و دانشجو‌، تیرهای زهرآگینی است که آبرو و اعتبار جامعه اسلامی و ایرانی را نشانه رفته است و تمام ارزش‌های اخلاقی و عزت نفس جامعه را لگد مال می‌سازد.

راه‌های مقابله با چنین رویکرد مخربی حتما وجود دارد و نوع تکدی‌گری نوظهور کودکان و جوانان پدیده‌ای است که قابل آسیب‌شناسی و مشخص‌ساختن راه‌های مقابله است و ولیکن لازمه اولیه‌اش اصلاح و افت‌زدایی از منابع شناخته‌شده برای حمایت از نیازمندان واقعی می‌باشد.


 فعالیت متکدیان چهره زشتی به شهرها می‌بخشد و کمک مردم آنان را به ادامه کار خود راغب‌تر می‌کند. مردم از سر دلسوزی کمک می‌کنند؛ اما در واقع آنها به تجارت سیاه متکدیان کمک می‌کنند.
شاید کمتر کسی بداند که تکدی گری در ایران یک جرم به حساب می آید. مواد 712 و 713 قانون مجازات اسلامی، موضوع تکدی گری را جرم شناخته است. در ماده 712 قانون گذار به وضوح اعلام می کند هر کس اقدام به این عمل کند، از یک تا سه ماه محکوم می‎‌شود و تمام اموالی که از این راه به دست آورده، مصادره می‌شود و در ماده 713 قانون‌گذار به صراحت اعلام می‌کند کسانی که از اطفال کودک و غیررشید به عنوان ابزار و وسیله‌ای برای مقاصد شخصی استفاده کنند، محکوم به از سه ماه تا دو سال حبس شده و اموالی که از این طریق به دست آورده‌اند، مصادره می‌شود. این کار مصداق بارز کودک آزاری محسوب می‌شود. این روزها که انگار هم تعدادشان بیشتر شده و هم گستره سنی‌شان وسعت بیشتری پیدا کرده است. از دختر و پسری که هنوز 10 سال هم سن ندارند تا والدینی که فرزندانشان را به دوش می‌کشند و در خیابان‌ها دنبال پول هستند و زنان و مردان مسنی که در شرایط عادی می‌بایست از دوران بازنشستگی خود لذت ببرند، در خیابان‌ها و در حال تکدی‌گری دیده می‌شوند. اما در صورتی که همین افراد از شگردها و فنون مختلف برای گرفتن کمک از دیگران استفاده کنند یا برای عمل خود سماجت و اصرار بورزند، رویکرد قانون با آن‌ها متفاوت خواهد بود. در ماده 712 قانون مجازات اسلامی، این دو عمل جرم شناخته شده است. در این ماده آمده است هرکس تکدی گری یا کلاشی را پیشه خود قرار داده باشد و از این راه امرار معاش کند یا ولگردی نماید، مجرم است. بر اساس این ماده می توان گفت برای اینکه تکدی گری و کلاشی جرم محسوب شوند، باید به صورت پیشه و عادت فرد درآمده باشند و فرد از این راه خرج زندگی خود را تأمین کند.