■ در حال حاضر 500 هزار جانباز در کشور داریم که حدود 400 هزار نفر از آنها ترکش خورده و حدود 100 هزار نفر شیمیایی هستند
روزهای بزرگی در تاریخ دفاع مقدس وجود دارد که درباره هر یک از آنها می‌توان کتابی عظیم و ارزشمند نگاشت و باز هم حق مطلب ادا نمی‌شود.
یکی از این روزهای مهم روز جانباز است که مصادف است با شانزدهم اسفندماه امسال و میلاد حضرت ابوالفضل(ع).
در همین زمینه با رضا میرزایی، جانباز همدانی که قبل از دفاع‌مقدس در مناطق بحران‌زده مرزی حضور داشته و پس از آن در دوران دفاع‌مقدس، به مدت 8 سال در جبهه‌های جنگ و عملیات‌های مختلف جنگی در کنار رزمندگان و جانبازان حضور داشته است، گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه آن را می‌خوانید:
در مورد فعالیت‌های خودتان توضیح دهید و از چه سالی آغاز به فعالیت کردید؟
همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی، ما در تهران بودیم و درواقع هسته اولیه سپاه که در حال شکل‌گیری بود، این توفیق را داشتیم که جزو نخستین گروه پاسداران باشیم و سپاه مرکزی تهران را تشکیل بدهیم. پس از شکل‌گیری این هسته اولیه، به تدریج نیروهای آموزش‌دیده برای تشکیل سپاه به شهرستان‌ها روانه شدند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همه مخالفان نظام با کمک کشورهای غربی و آمریکا بحران‌هایی را در جاهای مختلف کشور به وجود آوردند که تلاش داشتند نظام جمهوری اسلامی و انقلاب را سرنگون کنند که مردم نیز در مقابل آنها ایستادگی کرده و آنها را سرکوب کردند. دشمن زمانی که متوجه شد از راه بحران‌سازی نمی‌تواند به نقشه‌اش برسد، از طریق رژیم بعثی 8 سال جنگ را بر ما تحمیل کرد. صدام هم که خلأ قدرتی را در منطقه مشاهده کرده بود و به نوعی ارتش زیرنظر آمریکا دچار ضعف شده بود، در شهریورماه سال 1359 به ایران حمله کرد. صدام در این جنگ به دنبال آن بود که خوزستان را از ایران جدا کند و نیروهای بعث تا دروازه‌های اهواز نیز پیشروی کردند و خرمشهر، هویزه، میمک، دهلران، مهران و... را تصرف کردند. هدف دشمن در مرحله نخست آن بود که خوزستان به عراق واگذار شود و در مرحله دوم ایران اسلامی سرنگون شود و در مرحله سوم، آمریکایی‌ها حکومت دست‌نشانده خودشان را در کشور بر سر کار بیاورند و ایران بزرگی وجود نداشته باشد.
در این جنگ همه کشورهای غربی، آمریکا، شوروی سابق و کشورهای عربی به جز سوریه، علیه ایران جبهه گرفته بودند و جنگ ظالمانه‌ای بر ایران تحمیل شد. درواقع در ابتدای آغاز جنگ این توفیق را داشتم که با همراه دیگر همرزمان، در گام اول جلوی پیشروی‌های دشمن را بگیریم و جلوی سقوط سرپل ذهاب را گرفتیم و در گام دوم، عملیات‌هایی برای بیرون راندن دشمن آغاز شد.
شما در چه عملیات‌هایی شرکت داشته‌اید؟
در عملیات‌هایی همچون شهیدان رجایی و باهنر و عملیات بازی‌دراز در سال 1360، عملیات ثارا... در قصرشیرین در سال 1361 که بنده فرماندهی آن را نیز بر عهده داشتم، والفجر 8، کربلای 4 و 5، عملیات خیبر، عملیات بیت‌المقدس که پس از آزادی خرمشهر به مدت یکسال فرماندهی آن را برعهده داشتم و عملیات‌هایی نیز در گیلان‌غرب و خوزستان داشتیم که نقش استان همدان در آنها برجسته است. بنده همچنین درباره دفاع‌مقدس و همه عملیات‌های آن، کتاب مفصلی را با عنوان «حماسه‌های نامداران گمنام» به تألیف در آورده‌ام که به عنوان مرجعی در زمینه دفاع مقدس محسوب می‌شود.
درباره روز جانباز توضیح دهید و اینکه دلیل نامگذاری آن همزمان با روز میلاد حضرت ابوالفضل(ع) چیست؟
تمام جنگ‌های ما که دفاع از میهن بوده، نشأت گرفته از فرهنگ عاشورایی و نهضت امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) بوده است. ما می‌خواستیم حکومت اسلامی و علوی تشکیل بدهیم و دشمنان می‌دانستند که اگر این حکومت شکل بگیرد، تمام منافعشان در ایران و در جاهای دیگر به خطر می‌افتد، در نتیجه به خاطر اسلامی و شیعه بودن به آن حمله کردند تا سرنگونش کنند و چون اسلامیت انقلاب به خطر افتاده بود، دفاع مقدس شکل گرفت. درواقع امام خمینی(ره) نیز الگویش همان امام‌حسین(ع) بود و بر همین اساس انقلاب شکل گرفت و رزمندگان و جانبازان ما نیز همان راه امام‌حسین(ع) و حادثه کربلا را طی می‌کردند و آن را ادامه می‌دادند. حضرت ابوالفضل(ع) که سردار سپاه امام حسین(ع) بود، در ابتدا دست‌هایش را قطع کردند و جانباز شد و پس از آن به شهادت رسید و بر همین اساس، مسئولان روز میلاد ایشان را به عنوان روز جانباز در نظر گرفتند و روز میلاد امام حسین(ع) که سوم شعبان است، را نیز به عنوان روز پاسدار نامگذاری کردند.
درباره جایگاه جانبازان در جامعه کنونی بگویید؟
تمام مسئولان ما می‌گویند دفاع از ارزش‌ها برای ما واجب است، این ارزش‌ها درواقع همان جانبازان و شهدا هستند و جانبازان بازماندگان جنگ و شهیدان زنده این نظام و صاحبان اصلی آن محسوب می‌شوند. هر مقام و مسئولی در این کشور و در هر رده‌ای، اگر واقعاً ادعا دارد که طرفدار ارزش‌هاست، به همان میزانی که به جانبازان احترام و توجه کند؛ به همان میزان ارزشی است؛ چون میزان سنجش ارزش‌ها همان جانبازان و شهدا هستند و اگر کسی که به مشکلات آنها توجه نکند، ارزشی محسوب نمی‌شود و دروغ می‌گوید. درواقع امنیت کنونی جامعه ما نیز مرهون جانفشانی‌های شهدا و جانبازان است.
درباره نقش جانبازان و رزمندگان در پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی توضیحاتی ارائه بفرمایید؟
درواقع جانبازان و رزمندگان سینه‌هایشان را در مقابل اداوات نظامی و یگان‌های پیشرفته دشمن سپر کردند و با بدن خودشان در مقابل آنها ایستادگی کردند، به‌طوری که جنگ توپ با تانک را داشتیم؛ بنابراین اگر فداکاری‌های آنها نبود، کشور ما امروزه از بین رفته بود و درواقع می‌توان گفت که جانبازان و شهدا بهترین و دلسوزترین افراد جامعه بودند که خودشان را فدای مردم کردند و توانستند آمریکایی‌ها و مزدورانشان را از کشور بیرون برانند. کشور نیز در دوران انقلاب اسلامی پیشرفت‌های خوبی کرده و اگر کاستی و مشکلات اقتصادی وجود دارد، نباید آن را به حساب نظام گذاشت، بلکه باید آن را به حساب برخی از دولتمردان و مسئولانی گذاشت که بر سر کار آمدند و مردم را فریب دادند و اهداف دشمن را پیاده کردند و رفتند. درواقع هر مسئولی که مقامی دارد، باید بداند که آن را به وسیله خون شهدا به دست آورده و اگر در این زمینه خیانت و خطایی برای حزب یا گروهش انجام دهد، باید جوابگوی شهدا، جانبازان و مردم ایران در روز قیامت باشد.
در مورد تعداد جانبازان در کشور توضیح دهید؟
ما در حال‌حاضر 500 هزار جانباز در کشور داریم که حدود 400 هزار نفر از آنها ترکش خورده و حدود 100هزار نفر از آنها شیمیایی هستند و 10هزار جانباز داریم که در حالت بحرانی هستند.
درباره روحیه جانبازان در جنگ تحمیلی و اینکه آیا پس از مجروحیت هم در جبهه‌ها حضور می‌یافتند توضیح دهید؟
بله، ما خیلی از جانبازان را داشتیم که پس از مجروحیت نیز در جبهه‌ها حضور می‌یافتند و حتی اگر توانایی شرکت در خط‌مقدم را نداشتند، در پشت صحنه و در قرارگاه‌ها یا در سنگرها نگهبانی می‌دادند. بنده نیز توفیق این را داشتم که پس از چندین بار جراحت، سعی کردم که در جبهه‌ها شرکت کنم. جانبازان عطش این را داشتند که در جبهه‌ها شرکت کنند و می‌گفتند هر روز برای ما نعمتی بزرگ محسوب می‌شود.
در پایان اگر نظر خاصی در این زمینه دارید، بیان بفرمایید؟
به نظرم باید مقامات و مسئولان سعی کنند که به جانبازان بی‌مهری صورت نگیرد، چون آنها از بدنشان مایه گذاشته‌اند و جانفشانی کرده‌اند. جانبازها این کشور را جزو دستاورد می‌دانند و اگر ببینند مسئول یا مقامی کار مردم را راه می‌اندازد، خوشحال می‌شوند و اگر ببینند به مردم ظلم می‌شود، ناراحت می‌شوند.
