نبود ردپای نمایندگان مردم همدان در مجلس شورای اسلامی در فراکسیون گردشگری نقدی بود که پایان مجلس دهم رسانه‌ای شد.
در روزهای ابتدایی آغاز به کار مجلس یازدهم، خبر تشکیل فراکسیون گردشگری بدون عضویت هیچ یک از نمایندگان همدانی تأمل‌برانگیز شد.
در روزهای گذشته اعضای هیأت رئیسه فراکسیون گردشگری و میراث‌فرهنگی مجلس شورای اسلامی مشخص شدند و نمایندگان استان یزد، مازندران و خلخال به هیأت رئیسه این فراکسیون راه یافتند.
محمدرضا دشتی، نماینده مردم اردکان در مجلس به‌عنوان رئیس فراکسیون گردشگری و میراث‌فرهنگی مجلس انتخاب شد.
محمدعلی محسنی بندپی، نماینده نوشهر، چالوس و کلاردشت نیز نایب رئیس فراکسیون گردشگری و میراث‌فرهنگی مجلس شد.
سید غنی نظری، نماینده مردم خلخال و کوثر نیز به‌عنوان سخنگوی فراکسیون انتخاب شد.
محمدصالح جوکار، نماینده مردم یزد به‌عنوان دبیر نخست فراکسیون و رضا آریان‌پور، نماینده مینودشت در استان گلستان به عنوان دبیر دوم این فراکسیون انتخاب شدند.
رئیس این کمیسیون سابقه ریاست کانون سردفتران کشور را در رزومه فعالیت خود دارد و دارای تحصیلات حوزوی است.
وی علاوه بر تحصیلات حوزوی دارای مدرک کارشناسی در رشته الهیأت (فقه و مبانی حقوق) و دیپلم سردفتری از دانشگاه اشوسه پاریس (فرانسه) نیز بوده و دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه تهران است.
تبلیغ به‌نام گردشگری به کام نمایندگی
چرا از همدانی که گردشگری محور توسعه آن تعیین شده است نباید هیچ نماینده‌ای در این فراکسیون حضور داشته باشد؟ این پرسشی است که پاسخ آن برای جامعه فعال در گردشگری همدان مبهم است.
جالب‌ترین قسمت ماجرا آنجاست که از روزی که ثبت‌نام کاندیدای مجلس یازدهم رسمی شد، پرونده به‌دست‌ها راهی شدند تا یکی پس‌از دیگری با ثبت‌نام مشخصات اولیه خود به‌عنوان کاندیدای قابل بررسی وارد گود قضاوت شوند و در میان همه اهداف مشترک آنها توجه و پرداختن به موضوع گردشگری در اولویت بود.
هیچ همدانی در فراکسیون گردشگری عضو نیست
آنچه بیشتر از هر چیز بین برنامه‌های نمایشی و همایشی برای کاندیدای مجلس یازدهم خودنمایی می‌کرد بحث‌ها و سوژه‌های داغ به‌روز بود. در میان سوژه‌های روز اما موضوع گردشگری چندسالی است بیشتر از دیگر موضوعات خودنمایی می‌کند اما چرا فقط به آن به‌عنوان شعاری برای پرکردن رزومه تبلیغات نگاه می‌شود؟
این عنوان گردشگری گویا یک برچسب دلچسب است که قرار است اگر روی هر گفتار و رفتاری قرار بگیرد و آن را خوش بر و روتر نشان دهد.
بررسی این مطلب را می‌توان با نگاهی به اظهار نظرات گاه‌به‌گاه و شعارها و فریادهای نمایندگان مردم همدان در مجلس دهم پشت تریبون‌های سخنرانی‌هایشان دریافت. شعارهایی که اگرچه بخش اعظم آن را عنوان گردشگری یدک می‌کشد اما هرگز نه به‌ثمر رسید و نه به‌نتیجه و در همان حد شعار باقی می‌ماند.
حالا که از پایان مجلس دهم ماه‌ها گذشته است، لازم است نگاهی اجمالی داشته باشیم به‌حضور و فعالیت و پیگیری نمایندگان مردمی که با شعار گردشگری سبد وعده‌های خود را برای مردم پر کردند.
در بین 13 کمیسیون تخصصی و کمیسیون‌های مشترک و 59 فراکسیون‌های پیشنهادی مجلس دهم وقتی نگاهی اجمالی به حضور 9 نماینده همدانی معطوف می‌شود، نتایج چیزی جز این نیست که در حوزه گردشگری اگر تا امروز نتوانسته‌ایم در استان همدان به‌جایگاه شایسته خود دست پیدا کنیم کوتاهی نمایندگان نسبت به این حوزه بی‌ارتباط نبوده است.
وقتی تا امروز خبری از جذب بودجه‌ای قابل‌توجه برای گردشگری، اهتمام برای واقعی شدن روند ثبت یک جاذبه از همدان در عرصه جهانی، تسهیل در ایجاد زیرساخت‌های حمل‌ونقل ریلی و هوایی، روی روال‌آمدن پایگاه حمل‌ونقل هوایی و موارد دیگر این‌چنینی برای همدان نبوده است نمی‌توان تردید کرد که گردشگری فقط در حد یک شعار مورد وفاق نمایندگان مردم همدان است و بس.
خروجی ناموفق زاییده کم‌کاری‌ها است
بی‌راه نیست اگر بگوییم، تمام این خروجی ناموفق زاییده کم‌کاری‌هایی است که به شعارهای گفتاری بیشتر مزین بود تا عملکرد رفتاری.
ادعاهایی که نمی‌توانست در تیترهای شعاری به‌ثمر برسد همچنان ادعا ماند که اگر شاهد جدیت آنها در عضویت فراکسیون‌های مرتبط به گردشگری بودیم اوضاع طور دیگری بود. حرف‌هایی که نیازمند برنامه و پای کار بودن نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی در این حوزه بود.
وقتی به عضویت نمایندگان همدانی در کمیسیون‌ها و فراکسیون‌ها نظری می‌افکنیم در می‌یابیم، هیچ نماینده‌ای از همدان و استان‌های غربی در فراکسیون گردشگری عضو نیست و خروجی عضویت آنها در کمیسیون‌ها اغلب یک علامت سؤال قابل‌تأمل است.
وقتی هیچ نماینده‌ای از همدان در مجلس دهم نتوانست در ازای رأی‌دادن به وزارت‌خانه‌شدن میراث فرهنگی سهمی برای همدان بخواهد؛ چگونه می‌توان منتظر یک خروجی تأثیرگذار در حوزه گردشگری پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین باشیم.
آن روزها که میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری در قد و قامت یک سازمان به روزمرگی خود در پایتخت ادامه می‌داد، رئیس این سازمان به‌عنوان نماینده معین اقتصاد مقاومتی استان همدان انتخاب شد و در این مدت هم یکی‌دو باری به همدان سفر کرد، اما پس‌از آنکه علی‌اصغر مونسان از جایگاه رئیس سازمان اسبق میراث‌فرهنگی به وزیر فعلی وزارت‌خانه میراث‌فرهنگی ارتقا پیدا کرد و رأی‌های موافق نمایندگان همدان را برای این ارتقا گرفت، هرگز مسافر همدان به‌عنوان معین اقتصاد مقاومتی نشد، چه رسد به پاسخ به سهم‌خواهی احتمالی نمایندگان همدانی در زمان موافقت آنها برای وزارت‌خانه شدن میراث فرهنگی...!
با شعارزدگی به سمت گرفتن امتیاز
نگارنده این مطالب را مطرح کرد تا شاید یک‌بار هم شده، کاندیداهای مجلس یازدهم فارغ از شعارزدگی و هم‌سو با محور اصلی توسعه استان همدان در حوزه‌های انتخابی‌شان با عزمی جزم به‌گرفتن امتیاز و اعتبار در زمینه گردشگری که می‌تواند ناجی اقتصاد مردم محلی شهرهای استان همدان باشد به میدان بیایند.
امیدوار بودیم نمایندگان این‌بار یادشان باشد توجه به گردشگری و انتخاب شعارهایی بر این اساس برای تکمیل کردن ژست انتخابات نیست و قرار است تمرکز آنها برای پیشبرد اهداف در زمینه بهره‌گیری اقتصادی از گردشگری باشد و بس.
این‌بار سهم‌خواهی مردم مطالعه‌شده‌تر و علمی‌تر به میدان قضاوت رسانه‌ها خواهد آمد و امید آن داریم این‌بار منتخبان مردم در مجلس یازدهم به‌دور از شعار بر اساس شعور مردمی که به نمایندگان منتخب رأی دادند، برنامه‌محورتر پای‌کار بیایند و محور اصلی توسعه استان را جدی بگیرند.
انتظار می‌رود در حوزه گردشگری با چالش‌های پیش روی فعالان گردشگری با اوضاع کرونا و ضرر و زیان‌های تحمیل شده از سوی این بیماری بر صنعت گردشگری، حداقل نمایندگان مردم همدان در مجلس شورای اسلامی نقش خود را در زمینه گردشگری جدی‌تر ایفا کنند.
