شادی و نشاط به عنوان یکی از احساسات ریشه ای مثبت و یکی از ضروری ترین خواسته های فطری و نیازهای روانی انسان،نقش تعیین کننده ای در تامین سلامت فرد و جامعه داشته و از آن جائیکه شادی همواره با خرسندی، خوش‌بینی،امید و اعتماد همراه است می تواند نقش تسریع کننده ای در فرآیند توسعه جامعه داشته باشد.شادی و نشاط ماده اولیه تغییر و تحول و حیات اجتماعی انسان ها بوده و به عنوان یکی از شاخص های توسعه در جوامع تبدیل شده است.
در محیط شاد است که ذهن انسان ها پویا،زبانشان گویا و استعداد آنها شکوفا می شود و جامعه به سوی پیشرفت و تعالی گام برمی دارد.امروزه به واسطه نقشی که کیفیت زندگی در سلامت فردی و اجتماعی دارد،باور اساسی بر این است که در مورد یک ملت تنها با رشد اقتصادی نمی توان قضاوت کرد.
از سال ۲۰۰۰ میلادی به بعد در نگاه سازمان ملل برای تعیین سطح توسعه یافتگی کشورها متغیر های نشاط،امید به آینده،خشنودی و رضایتمندی افراد جامعه نیزبه عنوان متغییرهای کلیدی وارد محاسبات شده است.به این معنی که اگر مردم یک جامعه احساس شادی،نشاط و رضایتمندی نکنند، نمی توان آن جامعه را توسعه یافته قلمداد کرد و این نشانه اهمیت بالای شادی و نشاط است.
براساس آمارهای منتشر شده میزان شادی در جامعه ایران کم و پایین تراز میانگین های جهانی است. درآخرین گزارش شادکامی گالوپ مشاهده می شود که ایران رتبه ۱۰۷ از میان ۱۵۷ کشور جهان را دارد و همچنین براساس این گزارش مردم ایران با ۵۰درصد جمعیت عصبانی،عصبانی ترین مردم جهان معرفی شده اند.شادی از عوامل اجتماعی، اقتصادی متاثر است و به نوعی برآمده از متن اجتماعی است.
پژوهش های بسیاری به دنبال درک و دریافت عوامل تاثیر گذار بر ایجاد و تقویت میزان شادی در جامعه هستند.براساس نتایج این پژوهش ها در جوامعی که سطح بالایی از انسجام اجتماعی،مشارکت اجتماعی، سرمایه اجتماعی و اعتماد اجتماعی در کنار شرایط مطلوب اقتصادی و آموزش های فرهنگی وجود داشته باشد شادکامی گسترش پیدا خواهد کرد.به عقیده گیدنز متزلزل شدن ریشه های اعتماد به نظام های انتزاعی و احساس ناامنی و اضطراب وجودی از جمله عوامل تهدید کننده احساس شادکامی در جامعه است.
نشاط، یک پدیده کامل است که از تمام پدیده‌های اجتماعی تأثیر می‌گیرد و بر تمام پدیده‌های اجتماعی تأثیر می‌گذارد، یعنی جامعه‌ای که در آن شادی و نشاط کم‌رنگ است تمام روابط و تعاملات اجتماعی و تمام نهادهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، قضائی و... را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. این موضوع تحت فشارهای اقتصادی و افزایش سرسام‌آور هزینه زندگی، بیکاری، فقر، اقتصاد و تفاوت طبقاتی موجود در جامعه است.
بر اساس رویکردهای جامعه‌شناسی در جامعه‌ای که سطح شادی و نشاط ضعیف یا کم است در واقع هیچ چیزی وجود ندارد و همه عوامل اقتصادی، اداری، سیاسی و آسیب‌های اجتماعی تحت تأثیر قرار می‌گیرند، جامعه‌ای که در آن شادی و نشاط نیست ورود افراد به انواع آسیب‌های اجتماعی مانند مصرف مواد مخدر، گرایش به استعمال دخانیات و قلیان و موارد دیگر زیاد است و همچنین در چنین جامعه ای آمار خودکشی بالا است است، بنابراین وجود شادی و نشاط یک اصل است که همه جوامع سعی دارند به آن دست پیدا کنند.
دید جامعه شناختی به این مساله افزایش بیکاری، مشکلات اقتصادی، تأخیر در ازدواج، تورم را در کنار کاهش تعاملات سازنده اجتماعی وافول سرمایه اجتماعي از عوامل مهم درایجاد وضعیت حاضر می داند. در راستای حل این معضلات در جامعه باید به دنبال مدیریت شادکامی زنان و مردان جهت اداره بهترمحیط خانواده یود، در عین حال با گسترش فعالیت انجمن های اجتماعی و فرهنگی همدلی و انسجام اجتماعی را در جامعه تقویت کرد.در راستای حل مشکلات اقتصادی با اجرای برنامه هایی هدفمند و تخصصی بیکاری و شکاف طبقاتی را کاهش داد.اجرای تمام این برنامه ها ناروایی‌ها، سوءاستفاده‌ها در اجتماع را کاهش می دهد و در نهایت احساس شادکامی و نشاط را در جامعه افزایش داده و گمشده سال ها مغفول مانده را به جامعه بازمی گرداند.
