بی‌سوادی، بی‌خیالی یا ترک فعل

 در روزهای اخیر شاهد چند اتفاق در سطح ملی بودیم که به حیثیت کشور در عرصه بین‌المللی آسیب جدی وارد کرده است.

اتفاقاتی که به سادگی با پیش‌بینی حرفه ای  موضوع قابل پیش‌بینی و پیشگیری بود تا این آبرو‌ریزی‌ها و نارضایتی‌ها را دامن نزند.

شاید موضوع بلاتکلیفی و پرداخت نشدن طلب گندم‌کاران در کنار وضعیت چمن ورزشگاه آزادی در راس اتفاقاتی باشد که اینچنین با اعصاب و روان مردم بازی کرده است.

برخی این اتفاقات را نتیجه بی‌سوادی مسئولان در پیش‌بینی امور و برخی نتیجه بی‌خیالی آنها می‌دانند اما واقعیت آن است که در بروز این اتفاقات ترک فعل رخ داده و لازم است دستگاه قضا با کسانی که با ترک فعل موجب توهین به کشور شدند، برخورد قانونی داشته باشد.

کشاورز کار خود را کرده و محصول خود را تحویل دولت داده اما اکنون خبری از پرداخت پول گندم‌ او نیست و مسئولان دولتی نیز وعده سر این ماه یا ماه بعد و ... را به او می‌دهند.

به نظر نمی‌رسد پیش‌بینی میزان خرید و اعتبار لازم برای آن کار که هر ساله انجام می‌شود سخت باشد و حتی در صورت افزایش میزان خرید هم دستگاه مسئول به سرعت باید اقدامات لازم را برای تامین اعتبار انجام می‌داد و اعلام غافلگیری پذیرفتنی نیست ضمن آنکه فلسفه تشکیل سازمان برنامه و بودجه کشور نیز همین پیشگیری از غافلگیری ها بوده است.

به همین دلیل لازم است دستگاه قضا این ترک فعل را با دقت بررسی و مدیران را با پیش‌بینی و پیشگیری از نارضایتی آشنا کند وگرنه این نوع رفتارها به نفع دلالان و قاچاقچیانی خواهد بود که پول نقد می‌دهند و گندم را از کشور خارج می‌کنند.

در موضوع چمن ورزشگاه آزادی نیز زمان چمن و رسیدن به یک چمن مناسب مشخص است و لازم است مدیران به این مهم توجه کنند تا در زمان مناسب نسبت به اقداماتی که لازم است عمل کرده و شرایط آبروریزی را به حداقل برسانند.

در این مقوله نیز نمی‌توان بی‌سوادی یا بی‌خیالی مدیران را پذیرفت و همان ترک فعل رخ داده است و فرد یا دستگاه مسئول باید نسبت به پیش‌بینی به موقع اقدامات و پیشگیری از زیان به بیت المال و آبروریزی ملی اقدام می‌کرد که نکرده است.

برای درک عمق آبروریزی کافی است به کنایه عجیب یک قطری به کاپیتان پرسپولیس پس از پیروزی این تیم در قطر نگاه کنیم. او گفته است؛  ما خوشحالی می‌کردیم که یکی از هواداران قطری از روی سکو به من گفت که یک تکه از چمن را به تو بدهم که ببری؟

این شرایط خیلی خوب نیست که عده ای با انجام ندادن وظایف خود موجبات تحقیر ملی ملتی را فراهم کنند و ترک فعل در مدیران رویه‌‌ای عادی شود‌ و لازم است با ترک فعل‌‌ها برخورد شود تا شرایط به نفع مردم و کشور  تغییر کند.