ضعف در فرهنگ اقتصادی

 یکی از جنبه‌های قدرت نرم هر کشور میزان قدرت و تولید آن کشور در حوزه اقتصادی است.

تولیدی که با صادرات به نقاط مختلف جهان خودنمایی می‌کند و کشورها تلاش دارند نام آنها جمله معرفی کشور سازنده را کامل کند و حضور معنوی آنها در جهان و نفوذ اقتصادی آنها را نشان دهد.

در این زمینه چین بیشترین تلاش را دارد و هیچ ابایی از الصاق برچسب ساخت چین بر روی کالاهای بی‌کیفیت چینی هم ندارد و وقتی مورد اعتراض قرار می‌گیرد که چرا کالاهای چینی آن قدر بی‌کیفیت هستند، انگشت اتهام را به سمت تجار می‌گیرد که آنها برای سودجویی کالاهای بی‌کیفیت را وارد کرده‌اند وگرنه کالاهای با کیفیت چینی از کالاهای دیگر کشورها بیشتر در جهان مورد استقبال است.

این فرهنگ تجارت که در واردات کالای بی‌کیفیت وارد شده در صادرات به نوع دیگری خودنمایی کرده و حالا رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و امارات: با اعلام اینکه هر سال حدود ۱ میلیارد دلار میوه و صیفی‌جات به امارات صادر می‌کنیم از ضعف فرهنگی بزرگی رو نمایی کرده و گفته است؛ در فروشگاه‌های امارات کالاهای زیادی با برندهای کشورهای مختلفی مانند آمریکا، کانادا و مصر هستند که همگی از ایران صادر شده‌ و با برند کشورهای دیگر به فروش می‌رسند!

البته باید توجه داشت که این ضعف فرهنگی تنها مختص به صادرات نیست و در داخل کشور هم بسیاری از تولیدات با کیفیت، سعی دارند از برندهای جعلی خارجی استفاده کرده و به عنوان کالای خارجی به فروش بروند.

 امارات متحده عربی در بین‌ کشورهای هدف صادراتی ایران همواره جایگاه اول تا سوم را داشته است و بر اساس آمار گمرک دبی، صادرات سبزیجات، صیفی‌جات، میوه‌جات، ماهی تازه، زعفران، خشكبار، شكلات و آجیل، آهن، مشتقات هیدروکربنی، صنایع معدنی از ایران به این کشور انجام می‌شود و در مقابل صادرات غیر نفتی دوبی به ایران (آمار قلمرو) شامل سیگار، شکر، انواع تنباکو، آب معدنی، عطر و ادکلن، کاغذ، قهوه، کاکائو، لوازم خانگی است.

این آمار نشان می‌دهد سهم عمده صادرات کشاورزی ایران به کل کشورهای دنیا توسط امارات جذب می‌شود و این کشور یکی از کشورهایی است که محصولات ایرانی را جذب می‌کند.

البته باید توجه داشت صادرات محصولات کشاورزی بیش از اعداد ثبت شده است و متاسفانه صادرات محصولات کشاورزی به روش سنتی و قاچاق نیز انجام می‌شود.

فارغ از برنامه صادراتی و وارداتی دو کشور ایران و امارات و عزم دو کشور برای توسعه تعاملات تجاری و در نظر گرفتن اضافه شدن کشورهای منطقه از جمله عربستان به طرف تجاری ایران و علاقه مردم این کشور به کالاهای ایرانی، آنچه اهمیت دارد توجه به ضعف فرهنگ بزرگ حذف نام ایران از محصولات ایرانی به ویژه برای فروش در خارج از کشور است.

در این اتفاق ما ناخواسته از قدرت و نفوذ بر حق ایران در اقتصاد منطقه و در اذهان عمومی مردم منطقه کاسته و آن را به نام کشوری که ساخت کالا یا تولید آن را به آن نسبت می‌دهیم، افزایش می‌دهیم.

 این ضعف فرهنگی آسیب‌های بسیاری به دنبال دارد و برندسازی در کشور را نیز دچار اختلال خواهد کرد، بر همین اساس نیاز است که دستگاه‌های فرهنگی در همکاری با پارلمان بخش خصوصی به آن توجه کرده و این نقطه ضعف را با کار فرهنگی به نقطه قوت و یکی از قدرتهای نرم کشور تبدیل کنند.