دوازدهم اردیبهشت ماه سالروز شهادت استاد و اندیشمند توانا شهید مرتضی مطهری، هم فرصتی برای گرامیداشت نام و یاد این دانشمند بزرگ و هم پاسداشت مقام معلم است.
شهید مطهری از جمله کسانی بود که در تبیین نظام آرمانی مطلوب که امام خمینی(ره) به عنوان رهبر و ایدئولوگ انقلاب ترسیم نموده بودند، نقش پررنگ و اثربخشی داشت.
نقد دقیق و جامع از وضع موجود و تشریح و تبیین وضع مطلوب بر اساس مبانی و چهارچوب های اعتقادی و متناسب با شرایط و مقتصیات زمان، کار بزرگ ارزشمندی بود که شهید مطهری در انجام آن گوی سبقت را از خیلی از اندیشمندان و روشنفکران دینی ربوده بود.
اندیشه های بلند این متفکر بزرگ همچون چراغی فروزان، روشنایی بخش جامعه بوده و خواهد بود.
البته در معرفی این شخصیت بزرگ به جامعه از جمله نسل های جدید باید بیشتر بکوشیم؛ چراکه امروز آثار ارزشمند شهید مطهری گرچه محل رجوع بسیاری از اندیشمندان، پژوهشگران و نخبگان است، اما استفاده عموم از آن به نسبت آنچه انتظار می رود، در سطح اندکی است در صورتی که نیاز به بهره مندی از این آثار و اندیشه های استاد مطهری بیش از پیش است.
در خصوص جایگاه و مقام معلمان نیز که این روز به نام آنان در تقویم رسمی ثبت شده و البته هفته ای با عنوان زیبای معلم مزین گشته است، سخن ها و مطالب فراوانی گفته و نوشته شده است. هر چند تکرار این مطالب به هیچ وجه ملال آور نیست و در پاسداشت و ارج نهادن به شأن و جایگاه معلم هرچقدر بگوییم، بازهم کم است اما از یک نکته مهم نباید غافل شد و آن رفتار عملی و عینیت بخشیدن به آن چیزی است که معمولا بر زبان ها جاری می شود.
اگر همین نکته را در نظر بگیریم که آموزش و پرورش محور و مبنای توسعه است و معلم محور دستگاه تعلیم و ترببت، کافی است که قدر معلمان را بدانیم و سپاس معلم را جنبه عینی و عملی ببخشیم.
