جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ در قطر برای جامعه فوتبال و علاقمندان به فوتبال ملی ایران متفاوت تر از تمام جامهای قبلی آغاز شده است .
بعد از ۴ سال برنامه ریزی و هزینه های سنگین آماده سازی تیم ملی ، از جمله بهای تلخی که در اخراج یک مربی نالایق خارجی بنام ویلموتس در واقع به مردم کشورمان تحمیل شد ، انتظار می رفت در این دوره رقابت های جام جهانی ، نتایج بهتری به نسبت ادوار گذشته برای کشورمان و اعتلای اعتبار ورزش فوتبال ایران در بین رقبای بین المللی رقم بخورد.
سرانجام تیم ملی فوتبال کشورمان دربین اما و اگر های بسیار و تغییرات غیر منتظره در کادر فنی ، قدم در عرصه رقابت ها گذاشت و در اولین مسابقه رو در روی رقیبی در گروه خود قرار گرفت که با تاریخچه ای کهن در ورزش فوتبال یکی از قدرت های برتر جهانی است و هم یکی از مداخله گران اصلی و منفور در رویدادهای اجتماعی کشورمان در تاریخ سیاسی دو قرن گذشته به حساب می آید.
اگرچه تا قبل از انجام این دیدار کمتر کارشناس خبره و واقع بین فوتبال شانسی برای تیم ملی ایران برابر تیم قدرتمند و پیشرفته انگلستان قائل می بود ، اما هیچ کار بلد فوتبالی اختلاف سطح فعلی فوتبال دو کشور را ۶ گلی که در این دیدار تاریخی برای انگلستان بدست آمد ، نمی داند و به اذعان همگان ، بدترین و معقول ترین نتیجه می توانست با اختلاف حد اکثر ۲ گل برای رقیب بریتانیایی باشد که اینگونه نشد و نتیجه ای دور از انتظار و تلخ برای فوتبال کشورمان رقم خورد.
یادمان باشد در یک تورنمنت بین المللی و در هر رشته ورزشی ، جوان‌های یک کشور برای ارضای غرور خود و اعتلای ملی کشورشان تلاش می کنند .
در چنین عرصه های ملی و رقابت های ورزشی . هر نتیجه ای که حاصل شود ، بیشتر از اینکه به اسم حکومت ها و دولتهایشان تمام شود ، بنام خود آن کشور و ملت آن کشور نوشته می شود.
البته نباید دور از نظر داشت که بخش اصلی شکست سنگین تیم ملی کشورمان برابر رقیب انگلیسی ، نتیجه تفکر و چنینش غلط بازیکنان توسط سرمربی بود که تمام کارشناسان فوتبال کشورمان به آن اذعان دارند . باشد که این نتیجه تلخ به عنوان تجربه ای برای چینش بازیکنان و بازی بهتر در دو مسابقه آینده و باقی مانده ملی پوشان قرار بگیرد .
