منطقه حفاظت شده ملوسان با سیمای کوهستانی، درهها و پناهگاههای فراوان در فاصله 24 کیلومتری شمال غربی شهرستان نهاوند واقع شده است.
وضعیت پوشش گیاهی، منابع آبی و شرایط اقلیمی منطقه، زیستگاه مناسبی فراهم كرده که در سال 1373 به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شده و در سال 1389به منطقه حفاظت شده ارتقا سطح یافت.
راههای اصلی دسترسی به منطقه ملوسان راه روستایی گوشه سعد وقاص به طائمه و ملوسان است که از کیلومتر 14 جاده نهاوند- کرمانشاه آغاز شده و پس از طی 10 کیلومتر به پاسگاه ملوسان ختم میشود.
از نظر تقسیمبندی حوزههای آبریز اصلی کشور، در حوزه آبریز کرخه، زیر حوزه گاماسیاب و واحدهای هیدرولوژیک ملایر و نهاوند- شیوان قرار گرفته است.
در منطقه مذکور تعداد 12 دهنه چشمه با دبیهای گوناگون موجود است که از مهمترین آنها میتوان چشمههای دوزخ دره، لیساب، اسماعیلخانی، دره بید و موناک را نام برد. در واقع این منطقه دارای کمترین مشکل کمآبی در بین بیشتر مناطق استان است.
در این منطقه گونههای گیاهی از قبیل هزار خار استوانهای، سیاه تنگرس فارسی، تنگرس، کتان سفید، پونه سای مواج، پونه سای تنک، آویشن دنایی برگ نقرهای، آویشن، شلیل، مینای صخرهای، لبدیسی بوتهای نمدی، گل گندم زاگرسی، گل گندم بیابانی، زبان پس قفای غدهدار، مریم گلی سیخکدار، لب خرگوشی و چار چار دنایی جزو گونههای در معرض تهدید هستند.
در منطقه ملوسان در مجموع تعداد 253 گونه از 5 رده جانوران شامل 34 گونه پستاندار، 164 گونه پرنده، 34 گونه خزنده، 4 گونه دوزيست و 17 گونه ماهی گزارش شده است. از بین گونههای پرندگان، لک لک سفید، عقاب دریایی دم سفید، سارگپه، سارگپه پا بلند، پیغو، قرقی، عقاب دو برادر، عقاب تالابی، عقاب شاهی، عقاب طلایی، کرکس، هما، دال، عقاب مار خور، بحری، بالابان، شاهین، لیل و دلیجه جزو گونههای ارزشمندتر در منطقه هستند. از بین خزندگان، لاکپشت مهمیزدار و کورمار و از بین پستانداران، کل و بز(پازن)، قوچ و میش، شنگ، کفتار، گرگ و خفاش نعل اسبی بزرگ گونههای در معرض تهدید منطقه هستند.
