آغاز هفته وحدت

ولادت بشارت‌دهنده وحی و پیام‌آور اخلاق

هفته وحدت، یادآور ولادت رسول خوبی‌ها حضرت محمد(ص) آخرین فرستاده پروردگار است،‌ پیام‌آوری که وحدت امت اسلامی را از راهبردهای بنیادین اقتدار امت اسلامی در تمام زمان‌ها و مکان‌ها دانسته و اقتدار و عزت جامعه نو پای اسلامی در عصر رسالت به خاطر وحدت و راهکارهای ارایه شده از طرف پیامبرخاتم(ص) بود.

روزهای ۱۲ تا ۱۷ربیع الاول را به عنوان هفته وحدت نامگذاری کرده اند، ‌آرمانی بزرگ و قابل ستایش که در صورت تحقق پیامدها و نتایج مطلوبی را به دنبال خواهد داشت. منشأ این اقدام برپایه روایاتی است که در خصوص زادروز نبی مکرم اسلام(ص) مطرح شده و به سبب آن پیروان مذاهب اسلامی با اعتقاد به یکی از این ۲ روز با برپایی جشن و سرور و شادمانی، ارادت خود را به ساحت مقدس و متعالی پیامبر اعظم(ص) ابراز می دارند.

نامگذاری این ایام به عنوان هفته وحدت متضمن حکمت ها و نکاتی ظریف است که توجه و التفات به آنها برکات مضاعفی را در بهره مندی از میلاد دردانه هستی، نبی الرحمه و رحمه للعالمین، نصیب مسلمانان و جهان اسلام خواهد کرد. گرچه تحقیق و بررسی عالمانه و موشکافانه در شناسایی زادروز پیامبر اسلام(ص)، توسط مورخان و پژوهشگران در تاریخ اسلام ضروری و کاری بایسته است اما آنچه ضروری به نظر می رسد این است که پیامبر اسلام(ص) از همان آغاز خلقت چون خورشیدی تابان و به تعبیر قرآن کریم چراغ روشنگر تاریخ بشریت را منور به نور هدایت خود ساخته و با تولد آن مکرم خدای متعال اراده فرمود، مقام کرامت را به دست ایشان و با کتاب کریم خود تحقق بخشد.

در حقیقت هفته وحدت، هفته عزم و اراده در گام برداشتن به سوی بهترین است و لازمه باقی ماندن در این مقام تن دادن به فرمان «همچنانی که به تو دستور دادیم، در این راه ایستادگی کن، استقامت کن و صبر نشان بده. خود این ایستادگی کار دشواری است.»


هر روز وقتی اذان از گلدسته مسجد به گوش می‌رسد، نام رسول خدا در آسمان تکرار می‌شود. این تکرار قرن‌هاست که غبار نگرفته. همانطور که هرقدر از نبی مکرم اسلام می‌نویسیم و می‌خوانیم به تکرار دچار نیستیم، شنیدن نام ایشان هم آسمان دنیای ما را پررنگ‌تر می‌کند. سال‌های اخیر نویسندگان زیادی تلاش کرده‌اند در وصف پیامبر خوبی‌ها قلم بزنند و گوشه‌ای از تصویر بلند بالای رسول خدا را تصویرسازی کنند. به بهانه میلاد نبی اکرم، سراغ 2سه جلد از این کتاب‌ها رفته‌ایم که خواندنشان بوی عبای نبوی را در خانه‌هامان می‌آورد:

1-آفتاب آخرین: این کتاب کم حجم نوشته مهدی قزلی است که به همت نشر شهید کاظمی راهی بازار نشر شده است. بخش‌های کوچک اما مهمی از زندگانی پیامبر اسلام در صفحات این کتاب به تصویر کشیده شده است که خواننده در پایان هر خاطره، یک لایه بیشتر از شخصیت نبی را شناخته است. جلد سبز کتاب، همان رنگ و بوی نبوی را به ما می تاباند و احساس می‌کنیم گنبد خضرای مدینه‌النبی را لمس می‌کنیم.

 بخش‌هایی از کتاب

اسمش را پدربزرگش انتخاب کرد. آنقدر خوشحال بود که سر از پا نمی شناخت. برایش جشن بزرگی به پا کرد. وقتی همه مردم می‌پرسیدند: «عبدالمطلب چرا محمد»؟! می‌گفت: «اسمش را محمد گذاشتم تا در دنیا و آخرت ستوده باشد».

سالی مکه را خشکسالی گرفت. قریش سراغ بزرگ خود آمد؛ ابوطالب. گفتند:« دعاکن باران بیاید». ابوطالب دست پسر خردسالی را گرفت و کنار کعبه آمد. گفت:« خدایا به حق این پسر خردسال باران رحمتت را بفرست». ابری در آسمان نبود که همه رفتند. ابرها آمدند. رعد و برق، باران، سیلاب، همه آمدند.

همان‌طور که بخش‌های کوچکی را خواندید، نثرکتاب بسیار روان و عامه پسند است. سن وسال در این کتاب اعتباری ندارد. همه می‌توانند بخوانند و لذت ببرند. این کتاب هم به‌صورت چاپی و هم الکترونیک در بازار نشر موجود است.

2-کتاب دومی که روی میز معرفی امروز ماست، کتاب جناب محمدرضا سرشار است. «آنکه آن یتیم نظر کرده»، با نثری ادبی و دارا بودن اطلاعات تاریخی، مخاطب را با داستان زندگی نبی اکرم همراه می‌کند و فصل به فصل می‌برد. انتشارات سوره مهر این کتاب ارزنده را به چاپ رسانده است و در حال حاضر در دو قالب نوجوان وبزرگسال عرضه می شود. جلد کتاب با تصویری دلنشین، نقاشی اسب سواری است که انگار روی موجهای نور می راند. هم چنین این کتاب موفق به کسب جوایزی در جشنواره های کشوری شده است که نشان از ارزشمندی کتاب و تلاش نویسنده دارد. از جمله برگزیده دومین جشنواره قصه های قرآنی بوده است. خیال نویسنده در کنار تمام اطلاعات تاریخی گاهی نیز در لابلای صفحات کتاب دیده می شود. اگر دلتان شاعرانه های معنوی می خواهد، سری به انتشارات سوره مهر بزنید. یا با یک کلیک ساده سراغ قفسه های الکترونیک بروید. پاییز فصل کتاب‌های خوب است.

بخشی از کتاب: ناگاه همان صدای آسمانی روح‌بخش در فضا پیچید و در گوش جان محمد نشست: ای محمد تو پیامبر خدایی و من فرشته او، جبریلم. پس ، از پس آن سده‌ها سکوت خواست آفریدگار جهان بر آن قرارگرفته بود تا باری دیگر با بندگان خویش سخن بگوید.