در بي برنامگي وزارت خانه

روز جهانی معلم جایی در تقویم ایران ندارد

 سیزدهم مهرماه برابر با پنجم اکتبر، از سوی یونسکو روز جهانی معلم نامیده شده است.
دهه کنونی از سوی یونسکو دهه آموزش برای توسعه پایدار ملل متحد نامگذاری شده است و کمیسیون ملی یونسکو به زعم خود در ایران تلاش می‌کند تا برنامه‌ها و فعالیت‌های مربوط به آموزش برای همه، را با توجه به نیازها و شرایط کشور اجرا نماید. این کمیته همچنین از طریق انتقال نیازهای آموزشی و نیز نوآوری ها‌، دستاوردها و پیشرفت های ملی در زمینه ها ی آموزش جهت انعکاس به یونسکو عمل می کند .
در چهل و چهارمین اجلاس وزرای آموزش و پرورش که در تاریخ 3 تا8 اکتبر سال 1994 در شهر ژنو برگزار شد، فدریکو مایور مدیرکل وقت پیشنهاد کرد که مجمع روزی را به نام "روز معلم" اعلام کند. این پیشنهاد از سوی مجمع تصویب شد.
در این اجلاس 70 وزیر،27 معاون وزیر و38 ناظر از 135 کشور جهان حضور داشتند. آمریکا و انگلیس که قبلا از یونسکو خارج شده بودند در این اجلاس حضور نداشتند. از ایران نیز هیاتی به ریاست محمدعلی نجفی در این اجلاس شرکت کرده بود. که این هیات به این پیشنهاد رای مثبت داد.
 گرامیداشت روزجهانی معلم منافاتی با روز ملی معلم ندارد
از سال 95 تاکنون، این روز با صدور اطلاعیه و چاپ پوستر و طرح شعارهای جذاب در مورد معلمان جشن گرفته می‌شود. ممکن است این سوال مطرح شود که چرا مخصوصا پنج اکتبر به عنوان روز جهانی معلمان انتخاب شد ؟
تنها به این دلیل که بیانیه مشترک یونسکو و سازمان بین المللی کار پیرامون وضعیت آموزگاران روز پنج اکتبر 1966 امضا شده بود. در تاریخ پنج اکتبر 1966میلادی پس از کنفرانس ویژه مقام و منزلت معلم که توسط یونسکو در شهر پاریس برگزار شد توصیه نامه‌اي در 13 فصل و146 بند تهیه و منتشر شد.
گرامیداشت این روز منافاتی با روز ملی معلم در کشورهای عضو ندارد. طرح این پیشنهاد از سوی فدریکو مایور را می‌توان چرخشی در دیدگاه‌های یونسکو نسبت به آموزش و پرورش دانست.
تا قبل از این اجلاس مشکلات آموزش و پرورش را ناشی از کمبود سرمایه‌گذاری در امورفیزیکی مانند ساختمان مدرسه می‌دانستند اما با بحث‌هایی که در اجلاس 44 صورت گرفت این نظر تقویت شد که برای بالا بردن کیفیت آموزش باید کیفیت کار و زندگی معلمان ارتقا یابد و معلم از جایگاه اجتماعی مناسبی در جامعه
برخوردار شود.
 توصیه یونسکو تقویت امید و اعتماد بین معلمان است
توصیه یونسکو به کشورهای عضو ایجاد شرایط مناسب کار و زندگی برای معلمان و تقویت امید و اعتماد در میان آنها است.
براساس آمارهای یونسکو یک سوم از جمعیت 70 میلیونی معلمان جهان زیر خط فقر زندگی می‌کنند. سطح زندگی و رفاه معلمان در کشورهای در حال توسعه سال به سال کاهش می‌یابد و جاذبه‌های شغل معلمی برای جوانان جویای کار کمتر شده است.
 سکوت مقامات در برگزاری مراسم روز معلم
طی شانزده سال گذشته مقامات باسکوت روز جهانی معلم را نادیده گرفته‌اند. تنها در مهرماه سال 83 وزارت آموزش و پرورش با صدور اطلاعیه‌ای به تقارن آغاز سال تحصیلی با روز جهانی معلم اشاره کرد و از واحد‌های آموزشی خواست با برپایی جشن و سرور و مراسم ویژه، سال تحصیلی را با تعظیم و گرامیداشت مقام معلم آغاز کنند.
هر چند در سال 94 نیز علی اصغر فانی وزیر وقت آموزش و پرورش پیامی را به این مناسبت صادر کرد.
 حقوق معلمان در ساير كشورها
در ميان سخنان و شعارهاي اعتراضي معلمان مقايسه حقوق معلمان ايران باساير كشورها نيز شنيده مي‌شود؛ مقايسه‌اي كه حتي با نام بردن از كشورهاي همسايه قابل تامل به نظر مي‌رسد يا به كشورهاي توسعه يافته پيام خاصي دارد.
معلمي در كشورهاي ديگر اگر يكي از پولسازترين شغل‌ها نباشد اما دست‌كم درآمد قابل توجهي را نصيب فعالان حوزه آموزش و پرورش مي‌كند. در حال حاضر در كشور ايران بر اساس آمار رسمي ميانگين حقوق معلمان حدود 40 دلار است؛ يعني حدود يك ميليون و 200 هزار تومان در ماه برآورد مي‌شود. علاوه بر اين سهم ناچيز آموزش و پرورش از توليد ناخالص داخلي كمتر از ۳ درصد است. در حالي كه قاعدتا طبق شاخص‌هاي معمول جهاني بايد ۵/۵ درصد از توليد ناخالص ملي را شامل شود.
همچنان که می‌دانیم سال‌هاست که فرهنگیان از کمی دستمزد و فاصله آزار دهنده آن با خط فقر می‌نالند و معترض‌اند و به دنبال حق واقعی خویش در این زمینه‌اند. بی گمان ناخرسندی از دستمزدها و شرایط کار، سر راست بر حق برخورداری دانش‌آموزان از آموزش، کارگر افتاده و از این رو نمی توان چشم به‌راه آموزشی کیفی برای آینده‌سازان این مرز و بوم بود.
 بهبود معیشت معلمان مهمترین خواسته
وضعيت معيشت و ميزان حقوق معلمان ايراني با همتايان خود دركشورهاي ديگر اختلاف فاحشي دارد؛ به طور مثال كشورهايي از جمله ايالات متحده، آلمان، انگليس، استراليا، ژاپن، كره و حتي قطر در آسيا به معلم‌هاي خود، حقوق‌هاي چشمگيري مي‌پردازند. به طور كلي آمارهاي جهاني نشان مي‌دهد كشورهاي ايالات متحده, ژاپن، آلمان، كره جنوبي و سوييس جزو كشورهايي هستند كه بيشترين حقوق را به معلمان خود مي‌دهند.
براي نمونه ميانگين درآمد يك معلم در سوييس طي يك سال معادل ۵۸ هزارو۵۲۰ دلار است، يعني معادل ۱۷۵ ميليون و ۵۶۰ هزار تومان براي يك سال؛ يعني هر ماه ۱۴ ميليون و ۶۳۰ هزار تومان. و اين يعني ۱۴ برابر يك معلم ايراني !
درآمد سالانه معلمان درآلمان نيز ۴۸ هزار و ۸۰۰ دلار و در ژاپن۴۵۵ هزار و ۱۵ دلار اعلام مي‌شود. درآمد يك معلم در كره جنوبي نيز ۲۴۲درصد سرانه توليد ناخالص ملي، در آلمان ۱۸۰ درصد و در ژاپن ۱۶۰ درصد سرانه توليد ناخالص ملي است. با اين اوصاف معلم‌ها در كشورهاي به نسبت پيشرفته از جايگاه و درآمد مناسبي نيز به نسبت مشاغل ديگر بهره‌مند هستند.
به طور مثال درآمد يك معلم در انگلستان۱۱۴ درصد درآمد يك فعال صنعتي است. همين مقايسه در هلند رقمي معادل ۱۷۷ درصد، در كانادا۱۶۳ درصد و در ژاپن۱۸۵ درصد است. آن‌طور كه گزارش‌هاي مختلف اشاره دارند، نظام آموزشي اين كشورها با پرداخت حقوق‌هاي بالا به معلمان سعي در حفظ كيفيت آموزش خود دارد. در امريكا حقوق معلمان ابتدايي يعني مقطع پايه از ساير معلم‌ها در مقاطع ديگر بيشتر است.
 وزارت آموزش و پرورش برنامه‌ای برای روز ملی معلم ندارد
در هر حال این روز برای توجه به معلمانی است که جانانه برای تعلیم و تربیت این نسل و نسل های آینده گام برمیدارند و توجه به آنان توجه به آموزش و پرورش است چه بسا با این توصیف، با توجه به پیگیری های به عمل آمده و تماسهایی که انجام شد در سطح ملی به این موضوع توجه نشده است.