ستایش پدیده پینگ‌پنگ همدان

هدفم حضوردر المپیک 2028 است

 در همین سن کم اسم او به گوش خیلی‌ها خورده. با اینکه ابتدای راه است ولی وزن کوله‌بار افتخاراتی که تصاحب کرده روز به روز بیشتر می‌شود. از "ستایش ایلوخانی" حرف می‌زنیم. نابغه‌‌ تنیس روی میز همدان که می‌رود تا دست به عناوین مهمی در دنیا بزند. او به همراه پدرش "رضا ایلوخانی" که خود رئیس هیات پینگ‌پنگ شهرستان همدان است، میهمان ما بودند تا درباره مسائل و دغدغه‌های ورزشکاری این پدر و دختر صحبت کنیم.

تنیس روی میز را از هفت سالگی آغاز کرد و از همان بدو شروع با قهرمانی در نونهالان ایران، نشان داد که استعداد نابی دارد. بعد از آن به هر مسابقه برون‌مرزی که رفت، از عمان بگیرید تا ازبکستان با قهرمانی برگشت. اوج هنرنمایی ستایش را اما باید از لابلای حرف مربیان و کارکشته‌های تنیس روی میز بیرون کشید. آنها معتقدند: تا به حال و در تاریخ این ورزش، پینگ‌پنگ‌بازی نداشته‌ایم که همزمان در رده سنی نوجوانان، قهرمانی کشور را کسب کند. در رده جوانان هم عنوان نخست ایران را از آن خود کرده باشد و در رده سنی بزرگسالان هم جزو چهار نفر اول کشور لقب بگیرد. کاری که ایلوخانی برای نخستین بار انجام داده.

 نابغه استان، همسو با شرایط دشوار

رضا ایلوخانی که خود از بازیکنان و قهرمانان استان است و سابقه فعالیتی 37 ساله در پینگ‌پنگ دارد، صحبت‌های خود را با اشاره به اینکه به اذعان رئیس فدراسیون تنیس روی میز و رضا میرالماسی مربی کهنه‌کار ایران، دختر ما نخستین ورزشکار تاریخ کشور است که همزمان در سه رده سنی فعالیت دارد، آغاز کرد و گفت: ستایش چند هفته پیش در مسابقات نوجوانان کشور اول شد، بعد از آن در انتخابی تیم ملی بزرگسالان شرکت کرد. خدا را شکر دخترم با اینکه فشردگی مسابقات بخاطر حضور همزمان در سه رده سنی خیلی بالاست، با برنامه‌ریزی تمرینی و غذایی که برایش تدارک دیده‌ایم کنار آمده و خود را با شرایط وفق داده است.

وی عنوان کرد: همین فشردگی اعزام‌ها و حضور متعدد در مسابقات مختلف باعث می‌شود هزینه‌ها خیلی سرسام‌آور باشد. برای حضور در انتخابی تیم ملی نهایتا خوابگاه بر عهده فدراسیون است و بقیه هزینه‌ها از ایاب و ذهاب تا تغذیه بر عهده ورزشکاران و خانواده آنهاست و تازه این شرایط برای مسابقات آزاد بدتر هم می‌شود.

 کارِ عاشقانه مربیان

رئیس هیات تنیس روی میز شهرستان همدان در ادامه خاطرنشان کرد: هیات استان در حد توان برای بچه‌ها زحمت می‌کشد، اما بودجه زیادی ندارد که بخواهد جور ورزشکاران را بکشد. با این حال رئیس هیات و مربیان عاشقانه و دلسوزانه برای پینگ‌پنگ‌بازان زحمت می‌کشند. زهره ابوطالبیان به‌عنوان رئیس هیات خیلی اوقات در اعزام‌ها ستایش را همراهی می‌کند و به بهترین شکل کار کوچینگ را بر عهده می‌گیرد. مربیانی مثل نادر شاملو هم سال‌هاست زحمت می‌کشند اما به لحاظ مالی در توان یک هیات ورزشی نیست که بخواهد تمام هزینه‌ها را به دوش بکشد. آن هم برای تنیس روی میز که تعدد مسابقات در آن زیاد است.

 تهران، خریدارِ پشت خطی ستایش

پدر ستایش ایلوخانی اضافه کرد: اگر در یک رویداد کشوری تهرانی‌ها عنوان کسب کنند، بلافاصله مبلغ صد میلیون ریال می‌گیرند. نفر دوم نوجوانان ایران که به ستایش باخت اهل گرگان است ولی تهران او را جذب کرده و خانوادگی به پایتخت مهاجرت کرده‌اند.

وی افزود: ما سراغ خیلی از شرکت‌ها، هتل‌ها و نهادهای خصوصی رفتیم و رئیس هیات هم بارها با مسئولان مذاکراتی داشته تا اسپانسر جذب کنیم، اما موفق نشدیم. ما استان قهرمان‌پروری هستیم و در تمامی رده‌های سنی از نونهالان بگیرید تا بزرگسالان، نفر اول از همدان است. تمام استان‌ها غبطه این شهر را به‌خاطر چنین ورزشکاران و مربیانی می‌خورند اما متاسفانه مشکلات مالی عرصه را بر ما و بقیه تنگ کرده است.

 هزینه‌های سنگین ایاب و ذهاب

این مربی با اشاره به اینکه مسابقات تنیس روی میز در طول سال در چندین مرحله برگزار می‌شود و به لحاظ کمیت با بقیه رشته‌ها متفاوت است، عنوان کرد: ستایش باید رنکینگ‌های متعددی شرکت کند. برای مسابقات داخلی مشکلی نداریم و همراه با مادرش، هزینه‌ها را به هر شکلی که باشد تامین می‌کنیم. اما مسابقات برون‌مرزی شرایط فرق دارد و الان اگر بخواهد برای مثال به کانتندر مجارستان یا سوئد اعزام شود، هر سفری 70 تا 80 میلیون تومان هزینه دارد. در مجموع اگر می‌شد یک اسپانسر ظرف یک سال 100 تا 150 میلیون برای ستایش هزینه کند، او در بهترین حالت ممکن به ورزش ادامه می‌داد.

ایلوخانی تصریح کرد: اهالی ورزش می‌دانند این مبلغ برای یک ورزشکار که می‌تواند در جهان افتخار کسب کند و شانس حضور در المپیک باشد، نه‌تنها هزینه نیست بلکه سرمایه‌گذاری هم هست . ستایش روزی 6 ساعت تمرین می‌کند و ماهیانه بین سه تا چهار میلیون فقط هزینه ایاب و ذهابش می‌شود. با این هزینه‌ها واقعا نمی‌توانیم او را آنطور که باید حمات کنیم. حالا خرج‌هایی مثل تغذیه به کنار.

 هدف، حضور در المپیک

اما ستایش ایلوخانی این قهرمان ارزنده ایران در رده‌های سنی مختلف با اشاره به فشردگی مسابقات خود به خبرنگار ما گفت: در سه ماه گذشته هر سه روز یکبار به مسابقه رفته‌ و در مجموع فقط چند روزی همدان بودم. در هر اعزام هم تقریبا 15 مسابقه داشته‌ام که این فشردگی واقعا دشوار است و با توجه به اینکه بازی‌ها به‌صورت دوره‌ای برگزار می‌شود تا لحظه آخر مشخص نیست چه ورزشکاری اول می‌شود و چه ورزشکاری دوم. با این حال خدا را شکر می‌کنم که در مسابقات نوجوانان کشور عنوان قهرمانی را کسب کردم.
وی در پاسخ به این سوال که چقدر برای حضوت در المپک شانس قائل هستی؟ گفت: صد درصد! من با توجه به سن و سالی که دارم خیلی فرصت دارم و اگر المپیک 2024 نشد، تمام تلاشم حضور در المپیک بعدی خواهد بود. البته به‌خاطر مشکلات زیادی که درباره آن حرف زده شد، من نمی‌توانم در مسابقات برون‌مرزی زیادی شرکت کنم و ورزشکاران کشورهای دیگر به‌خاطر شرکت در مسابقات بین‌المللی، رنکینگ‌شان بالا می‌رود و این موضوع برای ما اصلا خوب نیست و شانس المپیکی شدن را هم کم می‌کند.

 ستایش، جلوتر از چین و ژاپن

پدر ستایش ایلوخانی هم در پایان صحبت‌های خود اظهار کرد: سال قبل و در برگشت از مسابقات قهرمانی آسیا، رضا میرالماسی که 50 سال است با تیم‌های ملی به مسابقات برون‌مرزی اعزام می‌شود به رئیس فدراسیون گفت ما از قبل از انقلاب تا به حال ورزشکاری نداشته‌ایم که از چین و ژاپن جلو بیفتد. کاری که ستایش آن را انجام داد.