چگونه ترس را در کودکان سرکوب کنیم

 ترس واکنشی عاطفی یا در تعریف جامع‌تری یک واکنش دفاعی است که هر فردی در مواجهه با خطر آن را تجربه می‌کند و در آن زمان احساس امنیت و آرامش خود را از دست می‌دهد؛ همه انسان‌ها در هر سنی احساس ترس را دارند اما این ترس‌ها متناسب با سن است. با تغییر سن کودکان موضوعاتی که موجب ایجاد ترس در آنها می‌شود نیز تغییر می‌کند؛ ترس متناسب با سن در کودکان آغاز می‌شود و موضوع ترس در هر سنی فرق می‌کند.
کودکان در بسیاری از مواقع دلیل ترس خود را می‌دانند اما همیشه قادر به توضیح دادن آن با استفاده از واژگان مناسب نیستند.
از انواع ترس‌ها می‌توان به ترس از تاریکی، تنهایی، موجودات فضایی، غریبه‌ها، حیوانات و... اشاره کرد. نحوه صحیح برخورد والدین با ترس‌های کودکان، تأثیر به‌سزایی در کاهش و حذف تدریجی آنها در زندگی ایشان دارد. شما می‌توانید با آگاهی از نوع ترس فرزندتان و ریشه‌یابی علل آن به او کمک کنید تا به ترس‌های خود غلبه کند.
یک روانشناس بالینی درگفت‌وگو با همدان‌پیام بیان کرد: ترس اصولاً یک واکنش دفاعی بدن است و در بسیاری از موارد ترس با اضطراب و نگرانی اشتباه گرفته می‌شود و اگر بخواهیم این 2 را از هم تفکیک کنیم، همان‌طور که اشاره کردیم ترس یک واکنش دفاعی، عاطفی، هیجانی و فیزیکی است که نسبت به یک موقیعت ترس‌آور ایجاد می‌شود و در واقع در همین لحظه و بالفعل رخ می‌دهد اما اضطراب واکنش نسبت به موضوعی است که هنوز اتفاق نیفتاده و بر اثر محرک ذهنی ایجاد می‌شود.
 امیرحسین یاوری در ادامه افزود: ترس در کودکان متناسب با سن آن‌ها است، والدین باید روانشناسی ترس کودکان را آموزش ببینند تا بهترین عکس‌العمل را در مقابل کودک خود نشان دهند. والدین با این عکس‌العمل‌های اشتباه احساس ضعف را در کودکان بیدار می‌کنند و کودکان پیش خود فکر می‌کنند که ترس یک چیز غیرطبیعی است، رفتار اشتباهی که بیشتر والدین با کودکان خود دارند، این است که کودک خود را با سایر کودکان مقایسه می‌کنند و والدین باید طبیعی بودن ترس‌ها را در نظر داشته باشند.
وی گفت: والدین در روند تربیتی می‌توانند با راهکارهای مناسب و دقیق با انواع ترس‌ها مقابله کنند و در کنار آنها باشند و کم‌کم اجازه دهند که به ترس خود غلبه کرده و فاصله خود را به مرور زیاد کنند و در تمام این ‌کارها به این نکته توجه داشته باشند که هر سنی ترس مخصوص به خودش را دارد و در گام نخست پذیرش ترس کودکان متناسب با سن آنان باید باشد.
 این روانشناس بالینی به ریشه‌یابی ترس به وابستگی‌های والدین اشاره کرد و افزود: برای ریشه‌یابی ابتدا باید بدانیم که ترس منطقی است یا غیرمنطقی؛ درصورت منطقی بودن، ترس ریشه در روند رشد کودک دارد و درصورت غیرمنطقی بودن می‌تواند دلیل‌های مختلفی داشته باشد که یکی از این‌ها می‌تواند الگوگیری از والدین باشد. والدین هم به‌صورت ذاتی دارای ترس‌‌ها هستند که به کودکان خود منتقل می‌کنند و یا ممکن است در سیستم تربیتی، کودکان را طوری تربیت کرده باشند که نسبت به موضوعی ترس‌و وحشت داشته باشند و به پدر و مادر وابسته بمانند.
کودکان به‌دلیل اضطرابی که دارند نمی‌توانند از والدین خود جدا شوند و این دل‌بستگی را خود والدین به وجود می‌آورند که کودکان از والدین جدا نشوند.
یاوری در این زمینه توضیح داد: گاهی اوقات هم ممکن است اتفاقاتی مانند پرتاب از ارتفاع، تاریکی، تصادف برای کودکی رخ داده باشد، این کودکان ترس بیشتری را نسبت به هم‌رده‌های خودشان حس می‌کنند و همچنین چون والدین خودشان ترس شدیدی از این موضوع دارند سبب می‌شود کودکان هم از آنها الگوبرداری کنند و ترس در کودکان هم ظهور پیدا کند.
 وی در پایان عنوان کرد: ترس راهکارهای خاصی برای مقابله ندارد، همان‌طور که قبلا هم اشاره شد ترس یک واکنش دفاعی در برابر اتفاقی واقعی است و وجود آن اجتناب‌ناپذیر است، نگرانی از رخ دادن یک اتفاق، ترس شدیدتری نسبت به خودِ3 رخ دادن همان اتفاق ایجاد می‌کند.
یکی از راهکارهای مقابله با این نگرانی، این است که از موقعیت اضطراب‌زا اجتناب نکنیم؛ زیرا همین اجتناب نکردن، ترس و نگرانی را از ما دور خواهد کرد.