جلوه‌ای از پارادوکس یک ویروس و نجات ریه زمین

 حفظ محیط زیست برای کشورهایی که همواره به فکر پیشرفت و صنعتی شدن بودن، دشوار بوده و یا شاید بهتر بگیم بی‌اهمیت! شاید تبدیل شدن به یک غول اقتصادی دنیا مهمتر از روبه‌رو شدن با چالش‌های زیست محیطیه، اما سرنوشت و زمان ما رو به‌سمتی برد که یک ویروس نقش اصلی رو بازی می‌کنه، تا جایی که به ما درس می‌ده و به زمین کمک!
داستان ما از سیاره‌ای شروع می‌شه که بهش می‌گیم زمین، زمینی که به ما نفس و حیات می‌بخشه و مثل بومی می مونه که ریه‌ای براش طراحی شده و می‌تونه با اون نفس بکشه اما نقش ریه توی این بوم تنها اکسیژن رسوندن به زمین نیست و به همه موجودات نفس می‌رسونه، این وسط یکی از زاده‌های زمین براش کشنده است و اون چیزی نیست جز انسان!

 پیشرفت و پیشرفت(پیش از کرونا)
ماجرای تنگی نفس زمین برمی‌گرده به میانه قرن 18، یعنی حدود سال 1760 میلادی جایی که انقلاب صنعتی شروع می‌شه و زندگی آدما رو به‌سمتی می‌بره که همه‌چیز رنگ و بوی پیشرفت و راحتی می‌گیره، تا جایی که یادمون می‌ره داریم زمین رو به‌سمتی می‌بریم که هر روز خشکتر و گرمتر می‌شه، عصری که ما داریم نفس زمین رو می‌گیریم!
تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۸ انجام شد نشون می‌داد که این سیاره از 4 میلیون سال پیش تاکنون چنین حجم بالایی از دی‌اکسیدکربن رو در اتمسفر خودش تجربه نکرده، طوری‌که برای هر یک میلیون ملکول گاز موجود در جو، حدود ۴۱۰ ذره دی اکسید کربن وجود داشت که این میزان پیش ازانقلاب صنعتی ۲۸۰ ذره در میلیون بود؛ یعنی سالی ۲ تا ۳ ذره افزایش یافته، اکتبر ۲۰۱۹ دما 3/1 درجه سانتی‌گراد بالاتر از میانگین دما در عصر پیش از انقلاب صنعتی بود و این نشون می‌داد افزایش گرمای جهانی نتیجه افزایش دی اکسید کربنه.

 مرهم ریه زمین(آغاز کرونا)
این ماجرا ادامه داشت تا دسامبر ۲۰۱۹ که این روز در تاریخ بشریت ثبت می‌شه؛ چون یه ویروس به اسم کرونا آغاز به هدف قرار دادن ریه انسان‌ها کرد و تمامی کشورها رو به‌سمتی برد که چالش اقتصاد دیگه رنگ پیشرفت نداشت، قابل تأمله که چه صفتی رو به کرونا بدیم، نتیجه کارهای خودمون یا یه سلاح واسه انتقام زمین و اینجای ماجرا به همون اندازه‌ای که ما ازش ضربه می‌خوریم زمین از اون بهره می‌بره، تا جایی که بهترین می‌شه اونجایی که می‌شنویم انتشار دی اکسید کربن ۱۷ درصد کمتر شده، یعنی حفظ تعادل طبیعت؛ درک این مطلب یعنی کاهش سرعت آب شدن یخ‌های قطبی، ریزگردها، قحطی، طوفان، سیل‌های مهیب و پایان آتش‌سوزی‌های جنگلی.

 فصل تازه(پس از کرونا)
یک فصلی که امید رو دوباره زنده کرده، برگشتن این امید یعنی یک شانس دوباره به ما، واسه این شانس بهای سنگینی دادیم که دوباره بتونیم پیشرفت رو در مسیر درستش پیش ببریم، مسیر درست یعنی کاهش استفاده از صنعت سوخت فسیلی و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و پاک که ملزم به متعهد بودن تک‌تک افراد و دولت‌ها نه برای مدت کوتاه بلکه به‌طور دائم است؛ از جمله خبرهای خوبی که به گوش رسید، متعهد شدن اتحادیه اروپا در کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی در بسته حمایت اقتصادی به‌دلیل رکود پس از کرونا برای کشورهای اروپاییه و اخباری که هر روز از اقصی نقاط دنیا در زمینه پیشرفت انرژی‌های پاک دیده می‌شه، نوید این رو می‌ده که در آینده نزدیک و بدون ویروس،ریه زمین هوایی دارد که مُمِد حیات است و مُفَرَحِ ذات.