در آستانه سال نو با احسان به نیازمندان بذر شادی را در قلب‌ها بکاریم

 مروت و جوانمردی از خصیصه‌های بارز آزاد مردان و آزاده زنان ایرانی است. هر دلی که آغشته به مهربانی و آشنا با اندوه دیگران باشد، زندگی خود را با شور عشق و احساس رضایت و آرامش بنا می‌گذارد و در زندگی با هم نوعان و انسان‌های پیرامون خویش شریک می‌شود و در این صورت است که با هیچکس احساس غریبگی نمی‌کند و هیچ قلبی هم خالی از دوستی و انس با وجود او نیست. انسان مهربان و آزاده و بلند همت همواره روشنایی‌های دنیا را می‌بیند و به هر چه دست می‌یابد، نعمت می‌داند و از داشته‌های خویش به نحوی استفاده می‌کنند تا از رشک و حسادت بخیلان در امان باشد و به موقع می‌بخشد و احسان می‌کند، چون شادی دیگران را بخشی از مال و دارایی تمام نشدنی خود می‌داند و این همان خصیصه و ذات مسلمان ایرانی است که ریشه در فرهنگ چند هزار ساله مردمان و اقوام گوناگون این سرزمین کهن دارد. بخشش و انفاق مال برای دستگیری از نیازمندان و انسان‌های کم‌توان به همان اندازه که موجب خوشنودی و شادی نیازمندان می‌شود، باعث آرامش خیال و روسپیدی بخشندگان نزد خداوند رحیم و‌رحمان نیز هست و بدون شک آن کس که با خوشدلی و بلند‌نظری از دارایی خود به نیازمندان و افراد کم‌توان می‌بخشد، بیشتر از آدم‌های بخیل از زندگی لذت می‌برد و احساس رضایتمندی از او انسانی موفق و با اعتماد به نفس می‌سازد .

انفاق و احسان و نیکوکاری در فرهنگ ایرانی مقوله تازه‌ای نیست و به روز خاص و آیین ویژه‌ای هم محدود و خلاصه نمی‌شود، اما چند سالی است که به همین منظور در آستانه سال نو و در اوج شلوغی خرید‌های نوروزی، مراسم خاصی به‌مدت یک هفته در سراسر کشورمان برگزار می‌شود که هفته احسان ‌و نیکوکاری نامگذاری شده است.

هفته احسان و نیکوکاری از ۱۴ اسفندماه شروع می‌‌شود و خوشبختانه قشرهای مختلف مردم بلند همت شهرها و روستاها، هرکس به اندازه وسع و توان خویش هدایایی را به پایگاه‌های ویژه احسان و نیکوکاری که توسط سازمان بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی(ره) مدیریت می‌‌شوند تحویل می‌دهند تا بین خانواده‌های نیازمند توزیع شود. عید نوروز در فرهنگ و آیین باستانی ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد.

اقوام ایرانی بر این باور هستند که در آستانه سال نو و به مناسبت عید نوروز باید برای شادی و زدودن غبار غم و غصه از قلب‌های خود اقدام کنند و چنین رویه‌ای مستلزم تهیه و خریداری لباس و‌ کقش نو و خوراکی‌های مخصوص برای پذیرایی از میهمانان نوروزی و چند روز جشن و شادی است. چنین روزهای جشن و سرور وقتی به دل‌ها می‌چسبد که هیچ خانواده‌ای محروم از نیازمندی‌های عید نوروز نباشد و هیچ کودکی به علت فقر خانواده در تهیه کفش و لباس نو، غمگین و دل‌شکسته نباشد. لباس و کفش نو وقتی به تن فرزندان خانواده‌ای می‌چسبد و خاطره انگیز خواهد بود که کودکان‌دیگر و یا اعضای خانواده کم‌بضاعتی حسرت یک تیکه لباس نو نداشته باشند.‌

عید نوروز را به گونه‌ای استقبال باید کرد که برای همه افراد ایرانی خوشایند باشد و‌ کسی بخاطر فقر و حسرت تدارک ملزومات جشن‌های نوروزی از چنین سنت کهن و زیبای ایرانی روی‌‌گردان نباشد .