بی‌توجهی به آسیب‌های اجتماعی

 به این تیتر ژورنالیستی دقت کنید؛ "سارقان از ساقیان بیشتر شدند."

در توضیح این تیتر آمده است؛ با وجود آن‌که محمد قنبری، رئیس پلیس آگاهی فراجا در ۱۵ آبان امسال در خبرگزاری فارس از کاهش سرقت خبر داده بود، ابوالفضل نیکوکار، سرپرست معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان تهران اعلام کرد: که برای نخستین‌بار در تهران، بیشترین محکومان و متهمان در زندان‌های سه‌گانه تهران، سارقین هستند؛ در‌ حالی‌ که قبلاً این جایگاه در اختیار محکومان مواد مخدر بوده است.

در حال حاضر بالاترین جرم، سرقت است. به همین سبب دادگستری تهران در برخورد و مقابله با این جرم برنامه‌ای دارد؛ ارفاق‌هایی مثل مرخصی و آزادی‌مشروط و رای باز، نسبت به این متهمان اقدام کرده ولی افرادی که سابقه دارند نمی‌توانند از این ظرفیت استفاده کنند.

 وضعیت ترسیم شده، در این خبر به نظر در تمامی کشور نیز حاکم می‌باشد و به نوعی سرقت، بنا به دلایلی همچون وضعیت اقتصادی و... در صدر جرائم قرار می‌گیرد.

البته تیتر انتخاب شده برای این خبر هر چند کنایه‌آمیز است و آن ژورنالیست می‌خواهد از پیش‌افتادن سرقت از مواد مخدر بگوید و تامین نظم جامعه با شکل موجود را کاری سخت نشان دهد اما رقابت منفی بین مجرمان خطرناک سارق ومجرمان موادمخدر و افزایش آسیب‌‌های اجتماعی در جامعه در خبر مستتر است.

افزایش آسیب‌های اجتماعی، جامعه را از درون تهی خواهد کرد. و به همین دلیل دولت‌ها بخشی از توان خود را برای کاهش آسیب‌های اجتماعی که نتیجه آن از دست رفتن توان مثبت جامعه در اقتصاد و دیگر عرصه‌ها با درگیر شدن در آسیب‌های اجتماعی است، مصروف می‌کنند.

البته در ایران این توجه سال‌ها نبوده و به نوعی برخی آسیب‌های اجتماعی مرز هشدار را رد کرده‌اند و اکنون هم فشارهای اقتصادی در بخش‌های مختلف، منجر به افزایش آسیب‌های اجتماعی شده است هر چند این روند نیاز به بررسی علمی و مستند دارد.

موادمخدر و سرقت، هر دو برای جامعه خطرناک هستند و نمی‌توان آسیب یکی را از دیگری کمتر دانست و برای کاهش یکی و افزایش دیگری شادی کرد. بلکه باید برای کاهش تمام آسیب‌ها برنامه داشت و با برنامه حرکت کرد.

این‌که زمانی همه توجهات به کاهش آسیب‌های اجتماعی باشد و زمانی این توجه نباشد و کسی از آسیب‌ها سخن نگوید، منجر به کاهش آسیب‌ها نخواهد شد بلکه برعکس آسیب‌های جدیدی را متوجه جامعه خواهد کرد.

به هر حال جامعه با نشاط، جامعه‌ای با کمترین آسیب اجتماعی است و به همین دلیل ضروری است کاهش آسیب‌های اجتماعی در دستور کار هر سه قوه قرارگیرد. تا جامعه‌ای ایمن و سالم برای نسل آینده ایجاد شود و ایران قوی بدون آسیب‌های اجتماعی رخ‌نمایی کند.