جایگاه مادر فراتر از روزی به نام مادر است

 

 روز قبل از ۱۳ دی‌ماه جاری که به نام روز مادر در کشورمان جشن گرفته می‌شود و بازار گل فروشی‌ها داغ داغ است، برای تحویل اسناد پزشکی خودم به دفترکارگزاری بیمه تکمیلی سازمان آتیه‌سازان رفته بودم.‌ مدارکم توسط کارمند خوش‌اخلاق کارگزاری بیمه در حال بررسی بود که خانم مسنی هم نفس زنان رسید و در صف انتظار قرار گرفت.‌ این خانم از پله‌های به‌نسبت طولانی و تند و تیز ساختمان گله‌مند بود و می‌گفت آخرش هم این پله‌ها جان مرا خواهد گرفت.‌ معمولا ارباب رجوع دفاتر بیمه تکمیلی آتیه‌سازان را افراد سالخورده و زوار در رفته تشکیل می‌دهند، چون همه از قشر بازنشسته و مستمری بگیر سازمان تأمین اجتماعی هستند . اینگونه بود که یک آقای سالمند نیز که او هم در نوبت قرار داشت، پاسخ خانم گله‌مند را داد و گفته او را تأیید کرد و این نکته را هم اضافه کرد که، سر پیری و مریض‌حالی باید استراحت کنیم، اما چاره‌ای هم نداریم و خودمان باید پیگیر مشکلاتمان باشیم. راستش خود این نگارنده هم انرژی درست و درمانی برای انجام کارهای روزمره و پیگیری گرفت و گیر اسناد پزشکی خودم و همسرم را ندارم، ولیکن بقول معروف، آش خالته، بخوری پاته و نخوری پاته! .

از خانم مراجعه کننده سوال کردم، حتما شما هم مثل من دسترسی به بچه ها نداری و خودتان باید به کارهایتان رسیدگی کنید ؟!. خانم که هنوز نفسش خوب چاق نشده بود و خسته به نظر می‌رسید، پاسخ داد، ای آقا، مگر جرأت می‌کنیم از بچه‌ها کاری بخواهیم ! ، تازه اگر هم لطف کنند و تا مطب دکتر یا درمانگاه ما را همراهی کنند، هزار منت سرمان می‌گذارند و می‌گویند، اگر دیر رسیده بودیم، مرده بودی !!! .

حرفی و پاسخی برای آن خانم محترم و درد مند نداشتم، غیر از اینکه بحال چنین مادران و پدرانی که هزار حرف ناگفته از دنیای خود و همه‌ی کسانی که به دنیای پر از تنهایی آنان تعلق دارند، افسوس بخورم ! . کاش چنین حرف و حکایت تلخ و کشنده را، روزی غیر از روز مادر و وقت دیگری از یک مادر دردمند می‌شنیدم . فکر کردم، مثلاً ما داریم برای جشن روز مادر و تجلیل از مقام مادر آماده می‌شویم ! .

با خودم گفتم، حتما فردا که روز مادر است ، فرزندان این خانم اگر خیلی لطف و جوانمردی بخرج دهند، با یک شاخه‌ گل و هدیه‌ای کلیشه‌ای به دیدار مادر می‌آیند و روز مادر را به او تبریک می‌گویند ! و شاید هم یا یک تلفن خشک و خالی سر و ته قضیه را به‌هم آورند. اما آیا حق مادر از تمام دنیای مادرانه همین یک روز می‌باشد ؟! . بالاخره تمام جوان‌ها و آدم‌های خوش‌ قد و بالا، وجود و دنیای پر شر و شور خود را مدیون موجودی بنام مادر هستند و اگر رنج و بی‌خوابی‌ها و دغدغه‌های مادرانه نبود، چگونه یک کودک می‌توانست پای بگیرد و روزها و سال‌های پر تلاطمی را پشت سر بگذارد تا به یک جوان رعنا تبدیل شود. قدیم‌ها وقتی بزرگ‌تری با عتاب کسی را مورد خطاب قرار می‌داد، می‌گفت، از زیر بوته که عمل نیامدی !

و حتما پدر و مادر بالای سرت بوده است که برای خودت آدمی شده‌ای. و اما برغم تمام بی مهری‌ها و ناملایمات در حق بسیاری پدر و مادر‌های محجوب و مهجور، هستند جوان‌ها و آدم‌هایی که اگر دستشان زیر سنگ هم باشد، از پدر و مادر غافل نمی‌شوند، هستند پسران برومند و غیرتمندی که اگر پدر و مادر خود را اندکی رنجور و بیمار بدانند، مسافت‌های طولانی و‌ پله ساختمان‌های چندین طبقه، پدر و مادر را چون گنجی گرانبها بر دوش می‌کشند و با اراده‌ای تحسین برانگیز چنان اطاق به اطاق و راه براه می‌دوند تا در اسرع وقت بیمار خود را نزد پزشک برسانند و‌ سلامت و آرامش آنان را تأمین نمایند.

ممکن هم هست فرزندی به هر دلیل ممکن و هرزمان به پدر و مادر دسترسی نداشته باشد، اما چنان رفتار می‌کند که پدر و مادر رنج دوری و انتظار فرزند را راحت‌تر تحمل کند و غم و گله‌مندی از فرزند را به دل نگیرد. اغلب پدر و مادر‌ها یا علم به اینکه فرزند آنان به لحاظ مشغله شدید کاری و گرفتاری دیگر، هر زمان فرصت دیدار یا سرکشی‌ به  آنان را ندارند، حتی در مواقع بیماری نیز راضی به گرفتن وقت فرزندان خود نمی‌باشند، اما به آن اندازه که یک دلجویی کوچک و سرکشی غیر مترقبه توسط فرزند موجب خوشحالی و شعف پدر و مادرها می‌شود، هدایای گرانبها نمی‌تواند جای آن را بگیرد !. در این معنا، حق مادر فراتر از یک روز بنام مادر است .

محال است مادری در طول روز حتی یک لحظه از فکر فرزندان خود غافل بماند و یاد فرزند مثل نفس و هوایی که دایم در قلب و جان مادر می‌پیچد و او را زنده نگه می‌دارد، با مادر است و از مادر جدا نیست و مادر همه وقت و همه حال در هوای فرزند است، حتی اگر سال و ماه فرصت دیدارش نباشد .