محيط زيست براي ادارات همدان بچه زيادي است

  همدان در مقايسه با بسياري از استان‌هاي بزرگ ايران وسعت چنداني ندارد. استان همدان با تنها 2/1 درصد از مساحت كل كشور 19 هزار و 494 كيلومتر مربع وسعت دارد در حالي كه بسيارند استان‌هايي نظير «يزد» كه وسعت آن كمي بيشتر از 4 برابر همدان است. در چنين شرايط يكي از وظايف سنگين براي مديريت راهبردي در استان همدان به عهده اداره كل محيط زيست است با علم به اينكه همدان در تعريف اقليمي خود يك منطقه كوهستاني و خوش‌آب‌وهوا با قابليت‌هاي كشاورزي و دامداري البته با كمي تا قسمتي باغباني كه جملگي با محدوديت شديد زمين و آب براي توسعه در اين بخش استراتژيك روبه‌روست. حال در چنين گوشه خوشبختي از ايران چهار فصل و پهناورمان، بايد صنعت داشته باشيم، جاده‌هاي چهار بانده در كنار دو خط راه‌آهن از نواحي شرق و شمال استان داشته باشيم. توسعه مراكز آموزش عالي و فرهنگ اجتماعي نيز با تمام زيرساخت‌هاي لازم شايد و بايد آن هم در استان همدان از نان شب واجب‌تر است كه لازم و ضروري است.
تا از موضوع اصلي فاصله نگرفته‌ايم، ذكر اين نكته نيز گفتني است كه وظيفه اصلي محيط زيست، حفظ ظرفيت و ذخاير حياتي اقليم‌ها براي زندگي و ادامه شرايط زندگي براي تمام نسل‌ها است كه قرار است در اين اقليم امكان زاد و ولد و رشد و استفاده از نعمت‌هاي خدادادي و طبيعي داشته باشند. قانون جمهوري اسلامي تمام ابزارهاي اجرايي براي حسن انجام وظيفه در اختيار محيط زيست قرار داده است با اين لازمه اخلاقي و مصلحتي كه تنها محيط زيست يا هر سازمان قانون‌مدار در حيطه اجراي قانون رو در روي سازمان ديگري نيست بلكه همگان بايد تفسير كارآمد و احترام‌آميز از قوانين كلي داشته باشند. اين را هم مي‌دانيم اگر محيط زيست ملزم به اجراي قانون در برابر تخريب محيط زيست، عبور از حريم مناطق حفاظت شده و جلوگيري از آلوده‌سازي منابع ملي است، مخالف هيچ ساخت‌وساز و توسعه عمراني نمي‌باشد. مهم اين است كه اگر در يك وجب جا با تمام ويژگي‌هاي اقليمي و طبيعي، زيرساخت‌هاي روبنايي هم مي‌خواهيم، با سياست و مديريت جامع‌نگرانه وارد شويم. چرا تمام كشورهاي اروپايي كه وسعت هر كدام از آنها يك شانزدهم كشورمان هم نيست، امكان صنعت، كشاورزي، دامپروري، گردشگري و توسعه مراكز علمي را يكجا هم براي خود و هم براي صادرات به نيمي از جهان را دارند، اما ما در استان خودمان و در همين همدان به اندازه جمعيت 7/1 ميليون نفري خود از انجام مديريت راهبردي عاجز مانده‌ايم.
مشكل اصلي اين است به بهانه خدمت به مردم و حل مشكل جامعه فقط صلاح حوزه مديريت و محدوده رياست خودمان را در نظر داريم. هر سازمان و اداره فقط براي پيشبرد برنامه خود برنامه نويسي مي‌كند. اين لوله و اين جاده بايد از اين دامنه بگذرد، اگر اثر تاريخي و يا ذخيره‌گاه طبيعي مهمي هم در اين دامنه واقع است بايد تخريب شود؛ چون در حيطه مديريت ما نيست! اين واحد صنعتي بزرگ بايد در بهترين نقطه ممكن واقع در شاهراه اصلي، نزديك به شهر و با غني‌ترين منبع آب، زمين و دسترسي آسان به امكانات و تجهيزات ساخته شود، ما مسئول حفظ مؤلفه‌هاي زيست‌محيطي نيستيم! چرا؟
بنابراين اگر شما مسئول حفظ محيط زيست نيستيد، اجازه بدهيد خود محيط زيست وظيفه اصلي و موظفي خود را انجام دهد. دنيا ثابت كرده است كه توسعه و پيشرفت همه‌جانبه هيچ مغايرتي با ارزش‌هاي زيست‌محيطي ندارد بلكه بهتر از آن حتي مي‌شود با ايجاد يك قطب صنعتي جديد در يك نقطه رو به زوال زمين و خاك، مانع از تخريب كامل آن شد. شايد الگوي عيني اين مصداق كاري است كه مجتمع پتروشيمي اراك، پالايشگاه و نيروگاه واقع در اين منطقه با ايجاد فضاي سبز در بعد وسيع يك شهرك بزرگ مسكوني انجام داده‌اند. آيا تمام سازمان‌ها و ادارات اجرايي نيز در استان همدان مقيد به رعايت و حفظ حقوق عمومي و منابع ملي و برنامه‌هاي توسعه‌گرانه خود هستند و يا فقط سازمان محيط زيست در اين ميانه بچه زيادي است؟!