بی‌‌پایانی وعده‌ها

 سیاست در ایران وعده محور است و چنین شده که هر کس وعده بیشتری به مردم بدهد، پیشروتر است و به همین دلیل باز هم وعده می‌دهد!

چنین شده که در بی‌توجهی به گزارش عملکرد از عمل به وعده ها، انباشتی از وعده‌های داده شده به مردم ایجاد شده و در تحولی مردم با ارزیابی میزان تحقق وعده‌ها از چپ و راست ناامید شده‌اند.

یکی از مهمترین دلایل کاهش مشارکت در دو انتخابات پیشین را باید در همین تحقق نیافتن وعده‌ها جستجو کرد عاملی که آرای باطله را در برخی حوزه ها تبدیل به نفر اول حوزه انتخابیه کرد تا پیام بی‌اعتمادی مردم به چپ و راست را روشن بیان کرده باشد.

انتظار بر این است که فعالان سیاسی و تشکل‌های سیاسی با رصد فضا و سپهر سیاسی کشور تحولات را دریافته و در پاسخ به انتظارات جدید با برنامه‌تر و اصولی‌تر عمل کنند.

اما چنین نشده و قرار گرفتن در روزهای منتهی به انتخابات مجلس حکایت از آن دارد که چپ و راست خود را برای وعده‌باران کردن مردم آماده کرده‌اند و برخی داوطلبان که دسترسی به تریبون دارند بارش وعده‌ها را کلید زده‌اند!

این بی‌توجهی به افکار عمومی بسیار خطرناک است و اگر قرار باشد حرکات مردم به ویژه پیام‌های آنها از این حرکات در صندوق های رای دریافت نشود، مردم از این صحنه‌ها کنار خواهند کشید.

خطر کنار کشیدن مردم تنها متوجه جمهوریت نظام نخواهد بود زیرا تاکنون حمایت مردم بوده که شرایط را برای پیشبرد جمهوریت و اسلامیت توأمان فراهم کرده و افتخار انقلاب اسلامی نیز حمایت همیشگی مردم است.

به همین دلیل هر حرکتی که مردم را از حضور در صحنه منصرف کند و بی‌توجهی به خواست مردم تلقی شود، حرکت مردودی است.

هنوز هیچ اقدامی در پاسخ به پیامی که مردم در دو انتخابات گذشته با رفتار انتخاباتی خود صادر کردند، داده نشده و در این شرایط برخی داوطلبان بر رویه پیشین که وعده دادن است اصرار دارند.

مردم از وعده‌ها خسته هستند و می‌دانند تکرار وعده‌ها مشکلی از مشکلات آنها حل نخواهد کرد، مردم سیاستمدار صادق می‌خواهند که صادقانه برای منافع عمومی کار کند و عملکرد مشخص داشته باشد و اهل و‌عده‌ و وعید خیالی و سرکاری نباشد و بتواند واقعیت زندگی مردم در حوزه اقتصاد، اجتماع و... را ارتقا داده و در دفاع از آرمان های جامعه و انقلاب پایداری داشته باشد.

پذیرفته نیست که فعال سیاسی بدون توجه به حوادث سال گذشته قصد فعالیت سیاسی آن هم در سطح داوطلب نمایندگی مجلس داشته باشد و همان رفتارهای گذشته را که دیگران از آن نتیجه نگرفتند، تکرار کند.

در گام دوم انقلاب وقت وعده دادن نیست و باید خیلی از اتفاق‌ها در زندگی مردم به ویژه در معیشت آنها رخ می‌داد، وعده‌های بسیاری داده شده و به آنها عمل نشده و لازم است اکنون برنامه عملیاتی داده شود هر چند از نظر بسیاری افزایش مشارکت مردم در انتخابات پیش‌رو شوک بزر‌گتری می‌خواهد و نمی‌توان با تکیه بر فعالیت‌های سیاسی حتی با ارائه برنامه اعتماد از دست رفته به فعالان سیاسی را بازسازی کرد.

با این حال در صورت پذیرش این مطلب نیز  می‌توان تلاشی برای پیشگیری از ازدیاد وعده‌ها و افزایش بی‌اعتمادی داشت و از اندک اعتماد مردم صیانت کرد.

در این مسیر توجه به تاکیدات احمدیان، دبیر شورای عالی امنیت ملی حرکت را آسان‌تر خواهد کرد، وی گفته است؛ امروز رسانه اصلی دل مردم است نه فضای مجازی و سایر رسانه‌ها، اگر دل مردم را به دست بیاوریم، بزرگترین هجمه‌های رسانه‌ای نیز کارساز نخواهد بود، به همان میزان که با مردم خوب برخورد کنیم مردم خوبند؛ وقتی با آنان بد برخورد کنیم مردم نیز پاسخ متقابل خواهند داد، شاید در برخی موارد، مردم ضد ما و کار ما باشند اما ضد انقلاب نیستند.