ضرورت توجه به ظرفیت های بومی

 اسناد بالادستی و برنامه های توسعه شامل مجموعه‌ای از  قوانین و دستورالعمل‌های لازم الاجرا هستند که در راستای  همسویی برنامه‌ها با اهداف‌ کلی برای توسعه پایدار و همه جانبه تدوین شده‌اند.

از طرفی در سطح استانی برای دستیابی به شرایط مطلوبی از پیشرفت در حوزه های مختلف نیازمند الگوی استانی توسعه هستیم که در آن ضمن مبنا قرار دادن اسناد و برنامه های راهبردی کشور بعلاوه دستورالعمل های اجرایی، شرایط و ظرفیت های بومی و محلی نیز به نحوی لحاظ شود که توسعه و آبادانی استان را در پی داشته باشد.

نکته مهم در این زمینه، شناسایی ظرفیت های بومی استان و فعال سازی آنهاست؛ امری که بدون آن نمی توان گام های موثری برای رفع موانع توسعه و دستیابی به پیشرفت همه جانبه برداشت.

شناسایی ظرفیت ها به قدری اهمیت دارد که بدون آن و حتی با تزریق منابع مالی گسترده در استان، حرکت ها و اقدامات برای توسعه محلی، ناقص و حتی بی نتیجه خواهد ماند.

بر این اساس ما نیازمند الگویی از توسعه در استان هستیم که در آن بحث شناسایی ظرفیت ها و زمینه های فعال سازی آنها به صورت یک راهبرد مد نظر قرار گیرد و برنامه ریزان، تصمیم سازان و تصمیم گیرندگان توجه جدی به آن داشته باشند.

 استان ما از ظرفیت ها و توانمندی های مادی و معنوی فراوانی برخوردار است که در صورت دقت و توجه کافی به آن و تلاش برای استفاده درست و به موقع از این ظرفیت ها در ابعاد مختلف می تواند زمینه های توسعه پایدار را بیش از پیش فراهم سازد، مشروط بر این که بر اساس الگویی حرکت کنیم که ظرفیت شناسی و ظرفیت سازی برای پیشرفت استان متناسب با شرایط بومی و محلی در آن محوریت داشته باشد. برخورداری از چنین الگویی و کاریست هوشمندانه آن ضرورتی اجتناب ناپذیر برای توسعه استان است.