میانه‌روی اگر در سیاست چندان دلچسب نیست، اما در مصرف و مدیریت زندگی پسندیده است

 حکایت شیرینی در ادبیات فارسی معروف است که می‌گوید، نه چندان بخور کز دهانت برآید، نه چندان که از ضعف جانت درآید. حال این حکایت پندآموز چنانچه در سازوکار و دخل و خرج زندگی و همچنین مراوده اجتماعی با مردم سرلوحه تصمیم‌ها و برنامه‌ریزی‌ها قرار بگیرد، می‌تواند ضامن آسودگی خیال و آسایش همیشگی باشد .

البته این برای کسانی است که در دوران حیات خود به‌قدر کافی توان کار و کسب و تاثیر در حیطه‌های اجتماعی را دارند و می‌توانند با بلندنظری و احسان برای دیگران کمتر از خود نیز منشأ بخشش و گره‌گشایی باشد و مفید واقع شوند و برای روز مباد ایشان هم چیزی بیاندوزند تا محتاج کسی نباشند. اما مشکل چنین حکایت نغز و قدیمی و پرمصرف این است که معلوم نیست سهم آن قشر و آن دسته از افراد تنگ‌دست از حکایت کجاست و چه و چگونه باید نخورند که از دهانشان برآید و چه دارند بخورند تا جانشان در نیاید؟!

 با این حال و با وجود اینکه گرانی شدید قیمت مایحتاج و قوت و غذا، اجازه اسراف و زیاده‌روی و ‌ریخت‌وپاش به غالب مردم نمی‌دهد، ولیکن هنوز هم کار بسیاری هتل‌ها و رستوران‌های لوکس و لاکچری در گوشه و کنار کشورمان سکه است و هستند خانواده‌ها و افرادی که به هر بهانه میهمانی و دورهمی فامیلی و آشنایی برگزار می‌کنند و سطل‌های زباله چنین هتل‌هایی بعد از هر میهمانی پر می‌شود از غذا و میوه‌های نخورده و نیم‌خورده که هدر می‌رود و دلیلی بر خیلی کمبود‌ها ‌گرانی‌ها است .

 به‌راستی که با وجود تمام مشکلات و تنگناهای اقتصادی و گرفتاری‌های اجتماعی، میهمانی و دورهمی و صله‌رحم در جامعه ایرانی از بهترین سنت‌ها و بهانه برای زدودن بار غم و تنهایی از کنج دل‌های خسته است. می‌شود هرازگاهی با چیدن یک سفره ساده و بی‌پیرایه اهل فامیل و عزیزان و بزرگان خانواده را دور هم جمع کرد و از حال و روز هم با خبر شد. می‌شود برای آیین‌های مختلف سنت‌داری کرد و آن گونه که راه و رسم ایرانی است و در نکوداشت‌های مذهبی رایج می‌باشد، میهمانی داد و نسبت به فامیل و دوست و آشنا ادای دین کرد ، ولیکن چه در شرایط فعلی که به لحاظ محدودیت‌ها و گرانبها بسیاری دست و دل بازی‌ها به‌خودی خود جمع‌و جور شده است و چه در در دوران ارزانی‌ها و فراوانی‌ها، همواره اسراف و زیاده‌روی نکوهش شده است و نه سبک آیین‌های ملی ایرانی با ریخت و پاش غیراصولی و غیرعقلایی سازگار بوده و هست و نه باور‌های دینی و اسلامی ما با اجازه هدر دادن و زیاده‌روی در مصرف می‌دهد .