تخریب فرهنگ دینی و ملی عامل اصلی ناهنجاری های اجتماعی است

 در خبرها به نقل از یک مسئول امور زنان در نهاد ریاست جمهوری آمده است که بالا رفتن سن ازدواج بین دختران روستایی ضمن ایجاد نگرانی می تواند دلیل برخی مهاجرت‌ها از سوی روستانشینان به شهرها باشد.‌ چنین مشکل اجتماعی اگرچه پدیده چندان نوظوری در جامعه ایرانی نمی‌تواند باشد، ولیکن جای تأمل و آسیب‌شناسی جامع نگرانه دارد و بعید هم نیست که با توجه به مشکلات بافت‌های روستایی بتوان به برخی روال عادی و احیای فرهنگ ارزشمند حاکم بر جامعه روستایی کمک کرد.

مهاجرت مردان روستایی به شهر‌های بزرگ برای فرار از بیکاری‌های فصلی و انس آنان با زرق و برق ظاهری محیط‌های شهری، یکی از دلایل دل ندادن مردان جوان روستایی به ازدواج و مجرد ماندن دختران روستایی است.

چنین رویکرد غلط و بی‌اهمیت بودن جوان‌های روستایی نسبت به ازدواج و تشکیل خانواده وقتی تعجب برانگیز می‌نماید که بدانیم، معمولا مراسم ازدواج و تشکیل خانواده در محیط‌های روستایی نیازمند هزینه‌های به مراتب کمتر از مخارج ازدواج در شهر‌هاست و مشکلات مالی و بی‌پولی نمی‌تواند مانع بزرگی برای برگزاری مراسم ازدواج در روستاها و مجرد ماندن جوانها باشد ! .

اگر ازدواجی در روستاها باشد، هنوز هم برغم تأسی کمرنگی از تشریفات ازدواج‌های شهری، ولیکن در مجموع ساده و دلنشین است و هنوز هم مردم روستا با حضور پررنگ خود در کارهای خیر و شر و آیین‌های عروسی و عزای خویشان و بستگان دور و نزدیک خود در جامعه روستایی، روحیه تعاون و یاری و مشارکت در برنامه‌های آغاز و پایان مراسم را حفظ کرده‌اند و مقید به ریخت و پاش و انجام بسیاری از هزینه‌های اضافی نمی‌باشند. قطعا احیای بافت‌های روستایی و حل مشکلات اقتصادی و تولیدی در بخش‌های کشاورزی و دامداری و ترویج زراعت گلخانه‌ای و همچنین کمک دولت برای ایجاد کارآفرینی، راه حلی برای اشتعالزایی و ابقای مردان روستایی در موطن آیا و اجدادی خود خواهد بود و بدین طریق امکان مسدود شدن روزنه‎های مهاجرت جوان‌های روستایی به شهرها و فرار از ازدواج فراهم خواهد شد.

نگارنده حدود ۳۵ سال پیش و زمان فروپاشی حکومت کمونیستی شوروی در دسامبر سال ۱۹۹۱ برای انجام مأموریت خبری به مرز آذربایجان اعزام بودم.

در آن برهه بسیاری از مردم آذربایجان تازه استقلال یافته و از بند رسته شوروی سابق با شور و شوق فراوانی به شهرهای مرزی آذربایجان ایران سفر می کردند تا اقوام قدیمی خود را پیدا کنند و یا آشنایی بیشتری با انقلاب اسلامی به‌دست آورند و مجالی برای خبرنگاران ایرانی فراهم بود تا رویدادهای این واقعه بزرگ را به قلم و تصویر بکشند.

در بین خیل آذربایجانی‌های استقلال یافته شوروی دختران و پسران جوان بسیاری هم بودند که به نظر می‌آمد دارای سن و سال بالایی باشند و وقتی از پسران میانسال سؤال می شد که چرا هنوز ازدواج نکرده‌اید، پاسخ می‌دادند که ما اغلب برای اشتغال یا فروش محصولات کشاورزی خود به شهرهای روسی سفر می‌کنیم و شرایط اجتماعی آنجا به‌گونه‌ای است که از فکر ازدواج و تشکیل خانواده با دختران آذری زبان خودمان غافل می‌شویم.

حدود ۴ دهه از خاطرات آن مأموریت خبری می‌گذرد و آن‌زمان هنوز سن ازدواج بین جوان‌های ایرانی بسیار پایین بود و تصور اینکه جامعه ایرانی نیز به سرنوشت کشورهای روسی دچار شود از مخیله آدمی عبور نمی کرد .

متاسفانه با وجود اینکه بسیاری از خانواده های هموطن دلیل دیر ازدواج کردن دختران و پسران جوان خود را مشکلات اقتصادی عنوان می‌کنند و نمی‌تواند دلیل بی‌ربطی هم باشد، ولیکن باید قبول کرد که تغییر و زنگ باختن بسیاری از باورهای ارزشمند دینی و فرهنگ ملی نزد جوان‌های ما، اهمیت ازدواج به‌موقع و تشکیل خانواده را خدشه‌دار ساخته است.

متأسفانه گفتن و نوشتنش بسیار سخت که، جوان‌های ما با تظاهر به برخی رفتارهای رسوخ کرده از فرهنگ بیگانگان و بی‌ارزش شمردن اصالت‌های ایرانی خود، فقط به خودشان ظلم می‌کنند و با کج فکری و غفلت از واقعیت‌های زندگی، باعث شکل‌گیری سرنوشت نامیمونی است که به تنهایی و عزلت در روزگاری پیری ‌و‌ فطرت آنان ختم خواهد شد که خود کرده را تدبیر نیست.