سهم ناچیز همدان از حال خوب فوتبال

وقتی سوت پایان داربی 81 به صدا در آمد، خیال فوتبال کمی راحت شد! فوتبال ایران جمعه شب راحت خوابید، چون هوادارانش را راضی نگه داشته بود. یک داربی مهیج، جذاب و تماشاگرپسند که در آن علاوه‌بر رقابت تمام عیار، رفاقت هم موج می‌زد و همین میدان زیبا سبب شد تا سرخابی‌های ایران کمی معنای لذت از فوتبال واقعی را درک کنند. همه از فوتبال راضی بودند و همه می‌توانستند دستان خود را مشت کنند!
تازه این تمام ماجرا نبوده و نیست. برخی هم این روزها به تیم‌های لیگ برتری خود می‌نازند. مثل ذوب‌آهن، مثل همین صبای علی دایی که لقب تیم انتقالی هنوز روی شانه‌هایش سنگینی می‌کند. خلاصه فوتبال در همه جای ایران بر وفق مراد است، مگر در حوالی ما که شاید تماشای یک دربی هیجان‌انگیز هم دیگر نمی‌تواند ما را راضی کند.
مردمانی که روزگاری تیم شهرشان برابر همین سرخابی‌ها قدعلم می‌کرد و در لیگ برتر حرف‌ها برای گفتن داشت امروز تیمشان به انتهای جدول لیگ یک چسبیده و وضعیتش روز به روز بدتر می‌شود.
عادت به شکست و قرار گرفتن در سراشیبی سقوط ، وضعیت امروزی پاس در رقابت‌های لیگ دسته اول فوتبال باشگاه‌های کشور است.
آخرین قهرمان ایران در مسابقات باشگاهی قاره آسیا هیچ‌گاه در فوتبال همدان نتوانست به رشد و بالندگی لازم برسد و از سال 86 تاکنون در شیب سقوط قرار گرفت.
پاس که قرار بود روزنه‌ای برای پیشرفت فوتبال همدان و عامل شکوفایی استعدادهای این استان باشد، بدون در نظر گرفتن زیرساخت‌ها به‌خصوص در تامین منابع مالی پایدار به این شهر انتقال یافت.
ناکامی‌های پاس با سقوط تاریخی به لیگ دسته اول باشگاه‌های کشور در اردیبهشت ماه سال 90 علاوه بر انتقادهای گسترده پیشکسوتان فوتبال پاس تهران، همدانی‌ها را برای بازگشت دوباره به لیگ برتر ناامید کرد.
پاس در 5 سال گذشته با صرف هزینه‌های میلیاردی و بدهی‌های فراوان، تغییر مدیریت‌ها و آمدورفت مربیان و بازیکنان متعدد، به تیمی زیان‌ده و هزینه‌بر تبدیل شده و هرگز نتوانسته به جایگاه اصلی خود بازگردد.
حالا دوستداران پاس نگران ثبت دومین اتفاق تلخ در تاریخ فوتبال این باشگاه با قدمتی بیش از 50 سال هستند!
قرار گرفتن در رده بیستم جدول لیگ دسته اول، به تعبیر کارشناسان زنگ تفریح بودن این تیم در مقابل حریفان لیگ و در نهایت نزدیک شدن به لیگ دسته دوم است. برخی کارشناسان فوتبال معتقدند که نبود نظارت لازم بر عملکرد مدیریتی باشگاه منجر به این ناکامی پایدار شده است.
گفته می‌شود امسال در مقابل ثبت رقم‌های بالای اعضای تیم، کیفیت لازم در نفرات دیده نشده و باشگاه علاوه بر ناکامی در نتیجه‌گیری، وارد فاز جدیدی از بدهی‌های میلیاردی شده است.
پاس در بسیاری از پست‌ها فاقد بازیکن خلاق و موثر است و حتی نفرات سال قبل نیز در حد و اندازه واقعی خود ظاهر نمی‌شوند.باید پذیرفت که پاس در تمامی خطوط مشکل دارد و به اذعان صاحب نظران فوتبال این تیم "مریض احوال" است.
پاس در درون دروازه سنگربان 6 دانگ در اختیار ندارد، در خط دفاعی متزلزل و ناهماهنگ است، در خط میانی کمبود بازیکن خلاق و بازی‌ساز دارد و در کنار و حمله نیز بازیکنان سرعتی، تکنیکی و گلزن ندارد.
با این شرایط حتی تصمیم هیات مدیره در شوک دادن به تیم با تغییر مدیرعامل و سرمربی نیز کارساز نشده و از اصل مشکلات غافل است. مشکل اصلی تیم در واقع درون زمین است و اینکه بازیکنان پاس در نتیجه گیری مشکل دارند.
در واقع یا بازیکنان این تیم فاقد کیفیت و توانمندی لازم در نتیجه گیری هستند و یا اینکه انگیزه‌ای برای پیروزی ندارند.
انتظار می‌رود هیات مدیره و مدیریت باشگاه پاس با ریشه یابی مشکلات و نواقص تیم اجازه ندهد فرصت باقی مانده از دست برود و پاس قبل از پایان مسابقات به لیگ 2 سقوط کند.
حالا حداکثر انتظار هواداران به جای صعود تیم به لیگ برتر، ماندگاری آن در لیگ دسته یک است و اینکه هیات مدیره برای حل مشکلات چاره اندیشی کند.
طبق قوانین هر تیمی در نیم فصل مسابقات می‌تواند 7 بازیکن جدید جذب کند. با وجود اینکه تغییرات در تیم متحمل هزینه است اما چاره‌ای نیست و اگر پاسی‌ها به دنبال بقا در لیگ یک هستند باید دست به‌کار شده و با تغییرات در تیم شرایط را برای جدا شدن از انتهای جدول فراهم سازند.
پاس هم اکنون با 8 امتیاز در رتبه آخر لیگ دسته یک قرار دارد و گزینه نخست سقوط و زنگ تفریح حریفان به شمار می‌رود.