اوضاع بلبشو!

 این روزها باز هم مردم و ضرورت توجه به آنها و اثبات کارآمدی با حل مشکلات مردم دوباره مطرح شده و هر مسئول و صاحب‌نظری بخشی از سخنان خود را به این ضرورت اختصاص می‌دهد.

ارائه راهکارهای گوناگون برای بهبود اوضاع و توجه به مردم و رفع دلخوری‌‌ها و آوردن مردم به صحنه انواع مشارکت، تأییدی بر این تلاش است.

البته روشن است که برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی و اتفاقات و پیام‌های آن دلیل این توجه و بیان این ضرورت‌ها است.

در این فضا لازم است، توجه شود که جامعه ایرانی با سیاست‌گذاری‌های اشتباه در شرایط ویژه‌ای قرار گرفته، شرایطی که برخی آنها را ابر بحران و برخی آنها را مصیبت می‌خوانند و برخی که سال‌ها در مسند قدرت و سیاستگذار بوده‌اند حالا برای مام وطن مرثیه سر داده‌اند که در کما است و اگر روال همین باشد از دست خواهد رفت!

تمام این سخنان و اظهارات قابل تأمل و توجه و در مواردی قابل استفاده است و نباید از کنار برخی از آنها که دلسوزانه و به پشتوانه علم و دانش مطرح می‌شوند، به سادگی گذشت.

فارغ از درستی یا نادرستی این سخنان آنچه اهمیت دارد ضرورت توجه به مردم در یک سپهر عادلانه، منصفانه و عاری از تبعیض و تمایز است.

سپهری که در آن مسئولان بتوانند مردم را به آینده امیدوارتر کرده و شرایط زندگی مطلوب و در شأن آنها را فراهم کنند.

در اثر سیاست‌گذاری‌های اشتباه اکنون در تمامی حوزه‌ها یک بلبشو و هرج و مرج آزار‌دهنده اما قانونی حاکم است و این اوضاع بلبشو به تبعیض و بی‌عدالتی منجر شده که مردم را از بهبود و اصلاح دلسرد کرده و مشارکت اجتماعی و... را کاهش داده است.

در بیان نمونه‌هایی از این اوضاع بلبشو می‌توان فعالیت انواع مدارس با ایجاد نارضایتی در مردم، انواع استخدام‌‌ها و تبعیض در استخدام‌ها، انواع قیمت دلار، سختی تهیه مسکن و گرانی اجاره، تورم و گرانی کالا و خدمات، انواع رانت در توزیع کالا و خودرو و ... را یادآوری کرد.

این اوضاع بلبشو را می‌توان سامان داد هر چند سخت است و منافع افراد و تعارض منافع برخی مسئولان و فعالیت دلالان و... در این راه موانعی را ایجاد می‌کند اما ساماندهی و اصلاح و ایجاد رضایتمندی با جمع‌کردن این وضعیت بلبشو راهی ناگزیر برای بهبود وضعیت افکار عمومی و ایجاد انسجام در جامعه و ایجاد فضایی برای مشارکت بیشتر در امور به ویژه در انجام مشارکت سیاسی است.

تداوم این بلبشو تنها روان جامعه را پریشان‌تر خواهد کرد و به آنچه فروپاشی اجتماعی خوانده می‌شود نزدیکتر می‌کند. اتفاقی که مسئولان هرگز نباید اجازه دهند در ایران با تمدن بزرگ آن رخ دهد.