اعتدال و ثبات را از نهاوند نگیرید

نهاوند، این روزها پر از شایعه در حوزه مدیریت سیاسی شده است. بگذریم که قسمتی از شایعات از حقیقت اختلاف در روش و منش‌های سیاسی و اجرایی نشأت گرفته که برخی از آنها واقعیاتی انکارناشدنی است.
اما این شهر کهن و در عصر ما سیاسی و پیشرو در مسائل اجتماعی و فرهنگی کشور، شایستگی‌های منحصر‌به‌فردی دارد که از دید برخی مسئولان استانی و کسانی که از نزدیک با آن آشنا نیستند، مغفول واقع می‌شود.
در دوره‌های سیاسی اخیر و حتی از نیم قرن گذشته تاکنون، نهاوند شهری بوده است دارای مشیء انقلابی و خط‌شکن که به اعتراف مورخان و ناظران به‌رغم جمعیت و جغرافیای محدود خود، تأثیرگذاری عمیقی بر امور سیاسی و اجتماعی ایران داشته است.
گروه انقلابی ابوذر که اگر در شهر دیگری جز نهاوند بود، اکنون تندیس‌های مقاومت و بزرگداشت‌های ملی و استفاده تبلیغاتی از وجهه آنها در دستور قرار می‌گرفت، آنچنان مظلوم و بی‌نام و نشانند که جز انقلابیون اولیه و السابقون، از نقش مؤثر و به جای آنها در عصر ظلمت پهلوی خبری موثق ندارند و اگر بزرگداشت‌های 2 ساعته در هر سال برای آنها در جمع معدود نهاوندی‌ها انجام نمی‌شد، هم‌اکنون از نام و نشان آنها نیز خبری نبود.
سوابق این گروه اگر مربوط به مرکز استان می‌شد، می‌دیدیم که چگونه مورد تکریم قرار می‌گرفتند؛ در حالی‌ که این "فتیان گمنام" در آسمان بیشتر شناخته شده‌اند تا در زمین.
در دیدار اعضای کنگره بزرگداشت 8 هزار شهید استان همدان با مقام معظم رهبری، اگر در صحبت‌ها و رهنمودهای کوتاه حضرت ایشان دقت شود، درخشش نام استاد شهید محمد طالبیان و احوالپرسی رهبری انقلاب در مورد سرنوشت این مفقودالاثر انقلابی و رهبر معنوی گروه ابوذر، نشان از جایگاه نهاوند و بازمانده این گروه یعنی طالبیان، در ذهن و خاطره انقلابیون اولیه دارد.
در طول حیات 37 ساله انقلاب اسلامی نیز نهاوند همواره جلودار تحولات سیاسی بوده و در سال‌های اخیر نیز این شهرستان همواره از جایگاه انقلابی و اصلاح‌گری خود دفاع کرده است.
در اوج سال‌های حضور گروه‌های متمایل به محافظه‌کاران افراطی و منتسب به دولت پیشین، این نهاوند بود که به عنوان شهری کوچک، هوشمندانه مهدی سنایی را به عنوان نماینده‌ای از جنس اصلاح‌طلبی (= با مفهوم جدید، اعتدالی) روانه مجلس کرد و با بینش و منش میانه‌روانه و اصلاحی ایشان، هم شهرستان به وحدت، یکپارچگی و یکصدایی نزدیک شد و هم نقش وکیل دانشمند آن در استان و کشور بیش از هر زمانی پررنگ و اثرگذار نمایان شد.
در این روزها و ماه‌هایی که دکتر سنایی، ردای سفارت ایران در روسیه را تن کرده است و در دولت اعتدالی دکتر حسن روحانی؛ نهاوند همچنان از ثبات و پیشرفتی فراخور داشته‌ها و امکانات خود برخوردار بوده است.
وحدت و یکدلی دلسوزان نهاوندی چه در شهرستان و چه در پایتخت، موجب گشایش و رویش امیدهایی از جنس تحول و پیشرفت‌خواهی شده و با حضور فرمانداری متصف به مردم‌گرایی و دانایی و اعتدال، رنگ و بو و سرعت توسعه در این شهرستان با دانش، خلاقیت و آینده‌نگری همراه شده است.
امامعلی عبدالملکی، فرماندار نهاوند که این روزها در شهرستان به مسئولی بی‌حاشیه، بدون تشریفات و کلاس‌های بی‌مورد و آگاه به مناسبات منطقه شهره است، با وجود بودجه‌های اندکی که از استان نصیب برده است؛‌ سال گذشته "فرماندار دولت تدبیر و امید در نهاوند" در سطح استان همدان معرفی شده است و البته همچنان به اعتلای اقتصادی و فرهنگی شهرستان می‌اندیشد و ثابت قدم در این راه گام بر می‌دارد.
اگرچه برخی افراطی‌کاران شهرستان که اصلاح‌طلبی را بازگشت به یک دهه پیش و قبل از آن تفسیر می‌کنند و به باز تولید مناسبات ناشیانه گذشته می‌اندیشند؛ نهاوند امروز بیش از هر زمان به ثبات و اعتدال نیازمند است تا تندروی و انحصارگری؛ با هر نام و در هر لفافه‌ای، حتی اصلاح‌طلبی و مارک اعتدالی تقلبی، نهاوند به یمن تدبیر اعتدالی مهدی سنایی و همدلی امام‌جمعه شهرستان که مدافع توسعه و ترقی است، در سال‌های گذشته معیار وحدت و همگرایی در استان شده است.
در سال‌های دولت گذشته که سراسر استان دارای نمایندگانی از جنس اصولگرای میانه و حتی تند بوده است، این شهرستان، خسته از بی‌مهری‌های گذشته، راه اعتدال و اصلاح‌طلبی مبتنی بر آموزه‌های امام(ره) را در پیش گرفت و با وجود مشکلات عدیده اقتصادی کشور، زیرساخت‌های توسعه اقتصادی آن رشد قابل قبولی داشته است.
با این حال، عده‌ای همشهریان اصلاح‌طلب معتقدند که باید در دولت روحانی، توفانی از تغییرات به سمت مسئولانی از این طیف ایجاد شود تا شهرستان بتواند تمایل خود را به داشتن نماینده‌ای اصلاح‌طلب در مجلس دهم پر رنگ‌تر کند.
این گروه با جوسازی و زمینه‌سازی ذهنیت‌های منفی در مرکز استان، هم می‌خواهند فرماندار را از مشیء اعتدالیش منحرف کنند و هم شهرستان را به قامت خواسته‌های خود کوتاه و هم‌اندازه کنند.
این گروه غافلند از اینکه در نبود نماینده مدبری مثل سنایی، -که با سرانگشت سیاست و تدبیر، آتش تفرقه‌ای که از سال‌های حضور دومین نماینده شهرستان، بین او، امام جمعه و سایر مخالفانش، شعله‌ور بود؛ خاموش کرد؛- به فرماندار و مسئولانی از جنس سنایی و از درون جامعه و گروه‌های مردمی نیاز داریم تا بتوانند سهم توسعه شهرستان را به نحو شایسته از استان و کشور مطالبه کنند.
این بزرگواران عجول که آتش افکار و مرامشان یکبار در دوره گذشته، شهرستان و فضای سیاسی کشور را گرفتار کرده است، با این دخالت و نظرات تندروانه، در صورت تمعین مقامات استانی، دیر نخواهد پایید که هم فرماندار بومی و محبوب را از مردم می‌گیرند و هم نماینده‌ای از طیف مقابل را بر کرسی مجلس دهم خواهند نشاند.
از طرفی مسئولان بالادستی در استان که متصف به تدبیر و تجربه‌اند، حتماً در دام تنگ‌نظری و افراطی‌گری که برای شهرستان پهن شده است،‌گرفتار نخواهند شد و اجازه خواهند داد این شهرستان همچنان از ثبات و وحدت کم‌سابقه خود برخوردار باشد.
از طرفی سیاست‌پیشگان ناظر و یا منتفذ باید به احترام مردمی که در اوج دولت منتسب به اصولگرا، نماینده‌ای متفاوت و قدرتمند به مجلس فرستادند؛ در دوره آینده، آزادانه و آگاهانه نماینده‌ای به مجلس بفرستند که حامی اعتدال، اصلاح و از جنس دولت روحانی و متناسب با زمانه حاضر باشد.
قدم‌زدن در خیالات تاریخی و بازگشت به یک دهه پیش در نهاوند، اگرچه برای گروه اندکی می‌تواند خوشایند باشد، برای آینده و اینک توسعه و ترقی این دیار، سمی کشنده و مهلک خواهد بود.
به جای این همه تفرقه و دوئیت، نهاوندی‌های متنفذ در سیاست و کشورداری که در شهر، استان و پایتخت، به خدمتگزاری مشغولند؛ باید در جست‌وجوی نامزدی میانه‌رو و معتدل برای انتخابات مجلس آینده باشند؛ نه فردی که از دالان شورای نگهبان عبور نخواهد کرد و نه فرد دیگری که از این جنس نیست.
نهاوند با گذر از عصر اختلافات خانمان‌برانداز به تدبیر و بلوغ سیاسی رسیده است؛ انتظار می‌رود این فضای وحدت و همدلی را با دلسوزی‌های نابجا به هم نریزد.
تردید نداریم که بزرگان سیاسی شهرستان و استان، این حق را از مردمی که به تدبیر و شایستگی آنها اعتماد کرده‌اند؛ دریغ نخواهند کرد. از ما گفتن بود. همین.