تغییرات تحریمی

 تحریم و فشار اقتصادی ناشی از آن در بیشترموارد منجر به تغییر شیوه و رفتار برای خنثی‌سازی تحریم و دور زدن آن می‌شود اما این اقدام در مواردی هزینه‌ها و فاصله کشور با توسعه را بیشتر کرده است.

در عمل موقعی می‌توان از موفقیت در دور زدن تحریم‌ها سخن گفت که هزینه‌ای اضافه نشده باشد و فاصله کشور با توسعه نیز با رفتار جدید کاهش یافته باشد.

با دقت در سخنان معاون توسعه مدیریت و برنامه‌ریزی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای کشور می‌توان نتیجه گرفت که تحریم جاده‌ها را شلوغ و کشور را از توسعه صنعت هوایی و ریلی دور کرده و تهدید توقف فعالیت حمل و نقل جاده‌ای و ایجاد نارضایتی را فعال کرده است.

او گفته است؛ سالانه حدود ۵۲۰ میلیون تن کالا از طریق بارنامه از طریق جاده‌های کشور جابه‌جا می‌شود. با توجه به تحریم‌های کشور در بخش ریلی و هوایی، بار بیش از ۹۰ درصد جابجایی کالا و مسافر کشور بر روی جاده‌ها است. این مهم را ۶۲۰ هزار نفر راننده دارای کارت هوشمند با ۴۱۲ هزار وسیله نقلیه باربری و ۶۸ هزار وسیله نقلیه مسافربری انجام می‌دهند. سالانه حدود ۱۲۸ میلیون مسافر در کشور جابه‌جا می‌شود که اگر جابه‌جایی‌های شخصی را هم لحاظ کنیم عددی بالاتر از یک میلیارد جا‌به جایی خواهد شد.

با این توصیف، برنامه‌ریزی در شرایط تحریمی کار سختی است زیرا باید تغییرات حاصل از تحریم در برنامه‌ریزی لحاظ و برای شرایط بدون تحریم نیز آمادگ لحاظ شود.

هر چند بهتر آن است که برنامه‌ریزی به نوعی باشد که تحریم نتواند بخشی را تعطیل و بخش دیگری را بیش از حد فعال کند هر چند این فرصتی برای حمل و نقل جاده‌ای است اما تعطیلی توسعه ریلی و حمل و نقل هوایی این فرصت را تبدیل به تهدید کرده است.

آسیب‌های این نوع توسعه ناخواسته را می‌توان در نا‌آمادگی برای تأمین سوخت، لاستیک و... که شرایط اعتراضی نیز ایجاد می‌کند و افزایش تصادفات به دلیل کمبود زیرساخت‌ها و... مشاهده کرد.

با این اوصاف نیاز است تحریم و اثرات آن دوباره بررسی شود تا بتوان تأثیرات تحریم را با برنامه‌ریزی مدیریت کرد.

این مهم در استان نیز نیاز به بررسی و باز تعریف اهداف دارد تا تهدید تحریم، توسعه استان در بخش حمل و نقل را با نامنظمی مواجه نکرده و ترکیب را برهم نزند.