در چند روز گذشته یکی از وزرا پیش‌دستی کرده و اعلام کرده که دیگر مدیران زیرمجموعه را تغییر نخواهد داد مگر آنکه بیمار باشند و نتوانند کارهای خود را انجام دهند و چاره‌ای جز تغییر باقی نمانده باشد.
به نظر می‌رسد این پیش‌دستی وزیر برای پیشگیری از استعفای مدیران در زیر مجموعه خود باشد، موضوعی که به نظر در دولت سیزدهم در حال گسترش و مد شدن است.
تا پیش از این استعفا در فرهنگ مدیریتی نظام امری مذموم و ناپسند بود و رقبا مدیری را که استعفا می‌داد، مدیری ترسو و از میدان در رو معرفی می‌کردند.
اما اکنون به راحتی مدیران استعفا می‌دهند و هیچ توضیحی هم به افکار عمومی درباره دلیل استعفا ارائه نمی‌کنند.
ابهامی که افکار عمومی را در پی‌جویی دلیل استعفا دچار سرگردانی می‌کند و فضای شفافیت که وعده دولت به مردم بوده در اینجا خدشه‌دار می‌شود.
البته لازم است توجه شود که استعفا موضوعی سخت و وحشتناک نیست و می‌توان آن را هم بخشی از فرآیندهای اداری در نظر گرفت که مدیری برای ایجاد تحول در مجموعه‌ای یا با در نظر گرفتن مشکلات خود با استعفا فضا را برای پیگیری بهتر امور فراهم می‌کند.
در کنار این استعفا در ایران روشی برای کنار گذاشتن آبرومند برخی مدیران بوده تا با این روش از مدیریت کنار رفته و استعفا جایگزین برخورد و برکناری شود.
با این همه استعفاهای نابهنگام مدیران می‌تواند در روند خدمات دهی مجموعه‌ها خلل ایجاد کرده و منجر به ایجاد نارضایتی شود.
در کنار این لازم است استعفا و دلیل آن از سوی مدیران بالاتر به درستی بررسی شود تا در صورت وارد نبودن دلیل با استعفا مخالفت شود و اجازه تبدیل استعفا به اقدامی همه‌‌گیر در بین مدیران داده نشود.
همچنین در صورت موافقت با استعفا دلیل آن از سوی مدیر مستعفی و مدیران بالاتر به اطلاع افکار عمومی رسانده شود مگر آنکه موضوع رعایت اخلاق در میان باشد.
به هر حال دولت مردمی لازم است فکری به حال گسترش استعفا در بین مدیران پیش از همه‌گیری آن کند تا این اتفاق تحقق ثبات مدیریتی که هنوز در دولت سیزدهم محقق نشده را تسریع کند.
گذشت دو سال از فرصت خدمت دولت و پایان نیافتن تغییرات مدیریتی اتفاق خوبی نیست و امنیت شغلی مدیران را تامین نمی‌کند و این عرصه را بی‌ثبات تر از همیشه نشان می‌دهد.
تعیین چندین باره زمان برای پایان دادن به تغییرات مدیریتی و رعایت نشدن آن نیز به نفع دولت نیست.
اکنون در نیمه دوم زمان خدمت چهار‌‌ساله دولت بهتر است، نشست‌های معارفه مدیریتی جای خود را به نشست‌های واکاوی برنامه‌ها و آسیب‌شناسی آن برای ادامه خدمت بدهد و پاسخ به مطالبات در دستور کار مدیران قرار گیرد تا اینکه آنها نگران تغییر باشند یا با یک استعفا به سادگی مدیریت را رها کنند.
در چنین فضایی توسعه مدیریت با مشکل مواجه و با سختی پیش خواهد رفت و ضرورت دارد این فضا به خوبی مدیریت شود.
