بگوييد اين خط قرمز براي من است يا شما

تاكنون در خصوص وضعيت نابسامان ميدان مركزي و تاريخي شهرمان از نظر ازدحام مردم و شلوغي ترافيك زياد نوشته‌ايم. تصورمان اين بود كه چون ميدان همدان از قديم مركز ثقل رفت‌وآمد و دسترسي به راسته بازار و خريد‌هاي كلي و جزيي قشرهاي مردم به شمار مي‌رود، چنين شلوغ و بي‌نظم مي‌باشد، غافل از اينكه وضعيت ديگر ميدان‌هاي شهر از جمله ميدان بوعلي‌سينا كه از ديرباز به عنوان مركز ثقل فرهنگ و هنر و گردشگري است، نيز بهتر از ميدان اصلي نمي‌باشد و ميدان‌هاي بزرگ همدان چه باباطاهر، امامزاده عبدا... و  همين ميدان امام(ره) و بوعلي‌سينا به لحاظ موقعيت‌هاي تاريخي و مناسبتي طرف توجه مردم و رفت‌وآمد هستند وليكن مكان معين براي دسترسي مردم و عابران پياده به وسط اين ميدان‌ها وجود ندارد و موجب اقدام مردم از هر سو به عبور از عرض خيابان و ورود به اين ميدان‌ها مي‌شود.
سواي هر خطري كه ممكن است ورود عابران پياده به حريم سواره‌روها داشته باشد، اين منظره‌هاي ناخوشايند و دور از نزاكت فرهنگ عمومي است كه با حركت‌هاي مارپيچ زنان و مردان و كودكان براي عبور از لابه‌لاي خودروهاي بزرگ و كوچك در حريم ميدان‌هاي شلوغ شهر ذهن هر آدم غصه‌خوري را آزار مي‌دهد. از مسئولان مربوط كه در اين خصوص سؤال مي‌شود تقريباً هيچ ايده قابل اجرايي براي پايان دادن به اين وضعيت و مجاب ساختن مردم به عابران از پياده‌رو و سواره از سواره‌رو ندارند؛ البته مهمترين استدلال مسئولان اين است كه مكان‌هايي نظير ميدان امام و بوعلي‌سينا به دلیل بافت‌هاي تاريخي و معماري منحصربه‌فرد خود اجازه چاره‌جويي براي ايجاد زيرگذر و يا روگذر عابران پياده نمي‌دهد.
در واقع اين استدلال درستي است وجود چنين مكان‌هاي تاريخي و هنر معماري و انديشه ايراني در به وجود آوردن سازه‌اي نظير برج مقبره بوعلي‌سينا نه‌تنها در كشورمان، بلكه در دنيا اگر نگوييم بي‌نظير، به طور قطع كم‌نظير است و به خودي خود فرصت خوبي در حوزه صنعت گردشگري همدان به شمار مي‌آيد، اما چاره چيست تا بتوان با زدودن رفتارها و نظرهاي غلط از حاشيه و بعضاً متن اينگونه ابنيه تاريخي و ارزشمند، فضاي دلچسب و آرامي هم براي شهروندان و هم براي مسافران و گردشگران علاقمند به آثار فرهنگي و تاريخي ايجاد كرد.
در اين خصوص قاعدتاً اولي‌ترين گزينه براي اصلاح رفتارهاي نامتعارف اجتماعي همانا ارتقاي فرهنگ عمومي و آگاهي قشرهاي جامعه نسبت به رعايت حريم‌هاي فردي و اجتماعي است كه خوب متأسفانه گزينه بسيار دشوار و زمان‌بر خواهد بود و نخستین قدم آن هم اعتمادسازي است. اعتماد به اينكه اي مردم، اين شاخه گل در حاشيه اين ميدان يا باغچه آن بوستان متعلق به خود شماست و براي آسايش و لذت بصري و رواني شما كاشته شده است. اعتمادسازي نسبت به اينكه در يك ترافيك روان و بي‌سروصدا اين خود شما هستنيد كه لذت خواهيد برد و با آرامش بيشتر رانندگي خواهيد كرد.
اعتمادسازي نسبت به اينكه آقاي محترم، خانم عزيز چنانچه با چند قدم پياده‌روي بيشتر از خط عابر پياده عبور كنيد و يا 25 ثانيه بيشتر يا كمتر چراغ قرمز را صبر كنيد و با اعتماد به نفس بهتر عرض خيابان را بگذرانيد، ديگران هم از شما تأسي خواهند كرد و به شخصيت و بينش صحيح اجتماعي شما احترام خواهند گذاشت. مهم همان قدم نخست و ايجاد اعتماد در مردم و شهروندان كه از مال خود شما است، براي شما است و براي شما باقي خواهد ماند.
اعتمادسازي نسبت به اينكه هيچ تبعيض و زياده‌خواهي و سوء‌مديريت و بي‌تفاوتي در كار نيست و همه قشرهاي مردمي در اين شهر، بنده پاك و خالص خدا و شهروند محترم و عزيز ما هستند.