یک قهوه به حساب دیوارِ مهربانی

■ سمن پاکسازی طبیعت نهاوند، گرمای مهربانی را به تن کودکان شهر روشن کرد
روزهای سرد و هوای برفی امسال خودش را زودتر از هر سال به پشت درِ خانه‌های کاه‌گلی و دیوارهای فرسوده شهر رساند. نمی‌شود این نعمت خداوند و موهبت طبیعت را نادیده گرفت و شاکر نشد.
اما در گوشه‌های این شهر در پستوی خانه‌های قدیمی و سقف‌های تیرچوبی که بوی نمناک دیوارهای خشتی باران‌خورده شب‌های گذشته هنوز در فضای خانه شنیده می‌شود، کودکانی هستند که دستان یخ‌زده‌شان هنوز لباس گرمی به تن ندیده است.
سال‌هاست دخترک یتیم خانه همسایه در منطقه فقیرنشین شهر لباس نو به تن نکرده و چشم‌هایش به شال و کلاه رنگی و دستکش عروسک‌بافت دختر همسایه است. سال‌هاست پسرک نان‌آور خانه، به سر کلاه گرمی نگذاشته است.
پدری که تابستان و زمستان تنش تفاوتی ندارد و دار و ندارش یک پوستین قدیمی و کهنه‌ای است که روزنه‌های تنش، باد را به جان خسته و درمانده از روزهای بی‌رمق زندگی‌اش، می‌کوبد.
اما گاهی میان این شهر، گوشه‌ای از انسانیتِ آدم‌هایی هستند که هنوز، یادشان سر فراموشی زمین نگذاشته است و «آنچه را که برای خود می‌پسندند به فرمایش پیامبر بزرگ اسلام (ص)، برای دیگران هم می‌پسندند».
چندی پیش در مشهد یک گروه خیرخواه آمدند و یک حرکت انسان‌دوستانه انجام دادند و بانی کار خیری شدند که در نهاوند هم به ابتکار سمن پاکسازی طبیعت نهاوند، به اجرا درآمده است.
در مسیر باد بمان/ تا بوی مهربانیت/ تسخیر کند این شهرِ پر از بیهودگی را...
چند روز پیش مطلبی را در یکی از فضاهای مجازی دیدم؛ تلنگری بود که تکرارش خالی از لطف نخواهد بود.
در این مطلب آمده بود؛ «ﺩﻭﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺭا ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ و می‌گفت‌‌‌‌‌‌: ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﯼ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻬﻮﻩ‌ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻢ ﻗﻬﻮﻩ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻡ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﻔﺎﺭﺷﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎﻥ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﯿﺸﺨﻮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﻭﺗﺎ ﭼﺎﯾﯽ ﻭ ﯾﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻗﻬﻮﻩ مي‌دﺍدﻧﺪ ﻭ مي‌گفتند ﯾﮑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﯾﮑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ!
ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﺣﯿﺮﺕ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ. ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از هر ﺳﻔﺎﺭﺵ ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﯾﮏ ﺑﺮﮔﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﭼﺎﯼ ﻭ ﯾﺎ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻣﺎﻥ چسباند ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻣﺎن ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﮔﻪ‌ﻫﺎ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻤﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺩﻟﯿﻞ این ‌کار ﭼﯿﺴﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻏﻮﻃﻪ‌ﻭﺭ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺁﺩﻡ ﻓﻘﯿﺮ ﻭ ﮊﻧﺪﻩ‌ﭘﻮﺷﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻬﻮﻩ‌ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﯾﮏ ﻗﻬﻮﻩ ﺩﺍﺩ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ «ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺑﯽ‌ﺯﺣﻤﺖ ﯾﮏ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﯾﻮﺍﺭ» ﻭ ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻓﻘﯿﺮ ﺩﺍﺩ، ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﮕﯿﺮﺩ.»
* شکرانه بازوی توانا، به گرفتن دست ناتوان
سمن پاکسازی طبیعت نهاوند ابتکاری را این روزها در میدان ژاندارمری سابق و نیروی انتظامی فعلی شهر اجرا کرده و با نصب یک چوب لباسی و نوشتن یک جمله با این مضمون که «شکرانه بازوی توانا، به گرفتن دست ناتوان است.»، از شهروندان خواسته تا لباس‌های گرم خود را برای کمک به نیازمندان به این رخت‌آویز بیاویزند یا به سمن تحویل دهند تا آنها را در اختیار مردم نيازمند، از طریق این مکان قرار دهند.
مسئول گروه پاکسازی، بانی این اقدام خداپسندانه که مورد استقبال بسیاری از همشهریان قرار گرفته است، به خبرنگار ما از اهداف و جرقه‌های این کار خیر با عنوان «ديوار مهرباني» می‌گوید: ایام محرم بود که اقدام زیبای شهرداری تهران و متعاقباً شهرداری ناحیه 3 رشت، توجهات را به خودش جلب کرد. اقدامی زیبا که توسط یک مؤسسه مردم نهاد (NGO) و با حمایت شهرداری منطقه ۱۲ تهران انجام شده بود و به سرعت با واکنش‌های مثبت مردم در شبکه‌های اجتماعی همراه شد.
یک یخچال با شعار «یک لقمه مهربانی»، در ابتدای خیابان تازه تأسیسی که پل زرجوب (لب آب) را به سمت خیابان برادران شهید عاطفی و خیابان تختی متصل می‌کند، نصب شده بود؛ محله‌ای که از مناطق کمتر برخوردار رشت محسوب می‌شود.
*داری اضافه کن، نداری بردار
به گفته محمدرضا شهبازی، یکی از نیکوترین راه‌های مورد تأیید اسلام برای صرف مال، صدقه دادن آن هم در راه خداست. تصویری از صندوق صدقات ترکیه یا باکو منتشر شده که جمله نوشته شده روی آن قابل تأمل است؛ «داری اضافه کن، نداری بردار».
اما اینجا ایران است، نهاوند دروازه ورود اسلام به این خاک دلاورخیز است. اینجا دیواری است که با همه دیوارها فرق می‌کند. دیواری ساده که بر خلاف همیشه دیوار نیست و معنای مانع و سد ندارد.
اینجا میدان ژاندارمری قدیم و نیروی انتظامی فعلی است که ترجمان حس زیبای انسان‌دوستی را زمزمه می‌کند.
وي هدفش را تمرین خودباوری و فرهنگ‌سازی می‌گوید و اینکه تمرین کردن، شکست و حرف حدیث هم تا دلت بخواهد دارد. اما همشهریان را به این کار خیر دعوت کردیم و با استقبال هم مواجه شده است.
 مردم لباس‌های در حد نو را با رعایت نکات بهداشتی به این رخت‌آویز آویزان می‌کنند و نیازمندان هم در هر رده سنی که هست با مراجعه، اندازه نیازشان بر می‌دارند.
جالب اینکه به گفته شهبازی، کسانی که از این لباس‌ها بر می‌دارند را کسی نمی‌بیند. ممکن است شب باشد و در سیاهی یا روز و در خلوت ترددهای این میدان.
در هر حال این گروه در نظر دارد با گسترش این کار خیر در مساجد و مکان‌های عمومی با ترویج فرهنگ کار خیر، تمرین انسان دوستی را تکرار کند.
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل/ و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم