تدبیری بیندیشیم تا این لذت از بین نرود

 در دوران کرونایی که بسیاری از رویدادهای فرهنگی میان برگزارشدن و نشدن یا شکل برگزاری، دچار تردید بودند، ستاد برگزاری جشنواره نمایش عروسکی ترجیح داد همه دودلی‌ها را کنار بگذارد و به جای اینکه منتظر تصمیم‌های ستاد مقابله با کرونا بماند، این جشنواره را در فضای مجازی برپا کند.
حالا این جشنواره به پایان رسیده، کارها دیده شده و واکنش مخاطبان هم مشخص شده است. به همین دلیل سراغ چند تن از کارگردان‌های شرکت‌کننده در جشنواره رفتیم و دیدگاه‌های آنان را جویا شدیم. همه آنها اما بر این نکته تأکید دارند که هیچ‌چیزی جای اجرای زنده تئاتر را نمی‌گیرد.
فاطمه (ریحانه) باغبادی که با نمایش «یه گوله ماه نقره‌ای» در بخش کودک و نوجوان جشنواره شرکت دارد، می‌گوید: اول که بحث فضای مجازی مطرح شد، خیلی راضی نبودم ولی پس از پخش آثار جشنواره متوجه شدم شیوه خوبی است. به‌ویژه برای گروه‌های خارج از تهران که در دوره‌های گذشته به‌سختی می‌توانستند کارهای جشنواره را ببینند.
وی یادآوری می‌کند: به جز این در دوره‌های قبلی گاهی ساعت اجرای نمایش‌هایی که علاقه‌مند به تماشای آنها بودیم، تداخل می‌کرد و به‌ناچار باید یک نمایش را انتخاب می‌کردیم ولی در این دوره دست تماشاگر باز بود و فرصت زیادی برای دیدن کارها داشت.
باغبادی درباره ارزیابی فیلم نمایش خودش هم توضیح می‌دهد: خودم فیلمبرداری نکردم و اگر این کار را کرده بودم، شاید فیلم باکیفیت‌تری تهیه می‌شد. ما عین اجرای زنده فیلمبرداری کردیم یعنی بدون کات دادن ولی کسانی که کات داده بودند، فیلم‌های بهتری به دست آورده بودند.
وی که نمایش خود را برای گروه سنی کودک اجرا کرده است، درباره جذب تماشاگر این گروه سنی، می‌گوید: سعی کردم رنگ و لعاب بیشتری به کار بدهم با استفاده از موسیقی، مخاطب را پای اجرا بنشانم ولی نمی‌دانم نظر تماشاگران کودک چه بوده است.
باغبادی درباره اجرای صحنه‌ای این نمایش نیز می‌گوید: اگر این کار زنده اجرا می‌شد، حتما بازخورد بهتری می‌داشت چون ارتباط بدون واسطه با تماشاگر همیشه نتیجه بهتری دارد به‌خصوص که نمایش من با ترکیبی از عروسک و بازیگر اجرا می‌شد ولی در فضای مجازی، بازیگران را حذف کردم چون حسم این بود که عروسک‌ها باید بیشتر دیده شوند. با این‌حال بسیار مشتاقم و امید دارم که همین نمایش را در قالب کار زنده روی صحنه ببرم.