شیب آخر

رقابت دامادها با آقازاده‌ها

جناب عبید در حکایتی ذکر می‌کنند که: شخصی تیری به مرغی انداخت خطا کرد، رفیقش گفت: احسنت؛ تیرانداز برآشفت که به من ریشخند می‌کنی؟ گفت: نه می‌گویم احسنت، اما به مرغ.
در مورد انتصاب جناب داماد به سمت مشاور شهردار تهران هم باید بگوییم احسنت، احسنت به لغو حکم.
به هر حال جناب زاکانی که شاید از نوادگان جناب عبید هم باشند نگاه کردند به وزارت بهداشت و وزارت نفت و صندوق فولاد و این‌ور و آن‌ور که کلی شاه‌داماد و گل‌پسر و باجناق را به‌عنوان مشاور و دستیار ویژه مشغول به کارکرده‌اند و گفتند آقا چه اشکالی دارد ما هم در راستای جوانگرایی یک جوان شاخ و شمشاد از بستگان خودمان را که معتمد خودمان هم باشد به‌کارگیری می‌کنیم حداقل بهتر از آن قبلی‌ها است که هم فامیل بودند هم 6 جای دیگر حقوق بازنشستگی و عضویت هیأت‌مدیره می‌گرفتند این وسط، اما یک عده بیکار نشستند در فضای مجازی کلی حرف بیخود در مورد این انتصاب بدون حقوق که تنها در راستای استفاده از دانش و تجربه جناب داماد بود، بیان کردند و دست‌آخر 20:30 هم پرید وسط ماجرا و جناب زاکانی حکم را لغو کرد و البته همین‌که ایشان گوشی برای شنیدن و چشمی برای خواندن نظرات داشت و این لغو حکم را انجام داد جای شکر دارد چون بعضی عزیزان فامیل و خویشاوند هستند که خیلی شیک انتقادات و اعتراضات را می‌خوانند و محکم سر جای خود نشسته‌اند و همچنان با حقوق‌های ناچیز و گاه حتی بدون رابطه استخدامی به خدمت‌رسانی شبانه‌روز مشغول‌اند چنانکه جناب عبید در این زمینه فرموده‌اند: تصور است عدو را خیال منصب تو / زهی تصور باطل زهی خیال محال.
از قضا به‌کارگیری بعضی از این عزیزان خویشاوند شاید به مصداق «دفع افسد به فاسد» بد هم نباشد چون این عزیزان فامیل و خویشاوند اگر در وزارتخانه‌ها و صندوق‌ها و هیأت‌مدیره‌ها به‌عنوان مشاور و دستیار ویژه مشغول به کار نشوند سر از جاهای بدتری درمی‌آورند و تصاویر خدماتشان از آن سوی آب در قایق‌های تفریحی و کازینوها مخابره می‌شود یا به بخش خصوصی می‌روند و شرکت‌های ‌ عجیب و غریب برای ثروتمند کردن مردم راه‌اندازی می‌کنند و مربی مثبت‌اندیشی می‌شوند یا بدتر از آن مؤسسه مالی راه‌اندازی می‌کنند و دست‌آخر دولت باید پول بدهی آن‌ها را بپردازد.
جناب عبید باز هم یک حکایت دارد بدین مضمون که کسی خر گم کرده بود و گرد شهر می‌گشت و شکر می‌گفت، گفتند: چرا شکر می‌کنی؟ گفت: از بهر آن‌که بر خر ننشسته بودم و گرنه من نیز امروز چهارم روز بودی که گم شده بودمی.
نتیجه اخلاقی این حکایت دوم جناب عبید هم از این قرار است که مراقب باشید اگر خرتان گم شد خودتان سوار آن نباشید، داماد را می‌شود برکنار کرد، اما آقازاده‌ها را چه کنیم؟