۱- ۱۷ مرداد، روز خبرنگار امسال با روز جمعه مقارن شده است تا تعطیلی جمعه یادآور وضعیت این روزهای خبرنگاری در ایران باشد.
وضعیتی که بسیاری تلاش دارند، آن را همچون جمعه تعطیل و در نبود خبرنگاران به گذراندن تعطیلاتی شاد در تمام ایام مشغول شوند.
۲- نگاهی به فراز و فرود خبرنگاری در ایران، مشخص می‌کند که ممکن است در دوره‌‌ای خبرنگاری به اجبار دچار فرود شود اما خیلی زود با همت خبرنگاران راه صعود پیموده خواهد شد و برگ حماسه دیگری با حرکت خبرنگاران در تاریخ ایران، ثبت خواهد شد.
از این منظر فراز و فرود خبرنگاران به فراز و فرود جامعه منتهی است و اگر خبرنگاران در شرایط پویایی و حرکت باشند، جامعه پویا و رو به پیشرفت و ترقی است و اگر عکس این وضعیت در جامعه خبرنگاری حاکم باشد، جامعه نیز دچار رکود، سرگشتگی و نخوت است.
۳- پیگیری شفافیت کار خبرنگار است و این خبرنگار است که با کار حرفه‌‌ای در حین رعایت اخلاق، مسائل مبهم و پنهان را شفاف کرده و به مردم ارائه می‌کند.
به همین دلیل افراد پنهان‌کار علاقه‌مند به طبقه‌بندی‌های محرمانه کشکی، دوستداران رانت اطلاعاتی و خبری و مخالفان گردش آزاد اطلاعات خبرنگاری را دائم در روز جمعه می‌خواهند و به‌دنبال تعطیلی خبرنگاری و تداوم جمعه به تمامی روزهای هفته هستند تا در اوج پنهان‌کاری، کار خود را پیش ببرند.
۴- خبرنگاری با هزینه همراه است، هزینه عشق به کاری که درآمد ندارد، تهدید در آن فراوان است و پیگیری‌های قضایی نیز همواره بوده و خواهد بود.
کسی می‌تواند، خبرنگاری کند که بپذیرد باید برای پیشبرد آرمان اطلاع‌رسانی درست و صادقانه، هزینه دادن هم بخشی از کار است و در این راه باید هزینه‌سازی کوتوله‌های سیاسی و سلطانک‌ها و شاه‌کوچولوها را تحمل کند.
۵- آرمانگرایی زمانی به نتیجه می‌رسد که با واقع‌گرایی همراه شود، وقتی در جامعه کسی برای آرمان‌های خبرنگاران در حوزه آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی تره هم خرد نمی‌کند، خبرنگاران هم کم‌کم واقع‌گرا می‌شوند و آنجاست که خودسانسوری آغاز و بلای جان خبرنگاری می‌شود.
این جمله را خط بزنم تا به فلانی برنخورد، آن جمله را بردارم تا فلانی شکایت نکند و فعلا به‌دنبال این سوژه‌ها نروم تا نان نداشته خبرنگاری آجر نشود، خودسانسوری بلایی است که از جمعه و تعطیلی برای خبرنگاری، خطرناک‌تر است اما چاره‌ای نیست و اکثریت خبرنگاران به این درد و بلا مبتلا شده‌اند.
۶- همه انتظار دارند خبرنگاران فسادها را افشا، متخلفان بزرگ را معرفی و جامعه را به سوی سلامتی در تمام حوزه‌ها راهنمایی کنند اما همه فقط انتظار دارند و در زمان عمل خبرنگار تنها خواهد ماند و حامی او فقط خدا و همکارانی خواهند بود که با خودسانسوری اجازه ورود به بحث را هم به خود نخواهند داد.
سوت زدن کار خوبی است اما اگر این سوت‌زنی حمایت نشود، سوتی بر پایان خبرنگاری و رسیدن جمعه خبرنگاران خواهد بود.
۷- تحریم و کرونا زندگی خبرنگاران را هم سخت کرده و به کمک کسانی آمده که می‌خواهند سیطره جمعه را بر خبرنگاری دائمی کنند.
اما تاریخ خبرنگاری در ایران حکایت از آن دارد که این شرایط سخت نیز با همت خبرنگاران و آگاهی‌بخشی آنها و تنویر افکار عمومی همچنان که درحال انجام است، سپری خواهد شد و روزهای پویایی بیشتر، کنار زدن خودسانسوری و دفاع بیشتر از منافع عمومی و بیت‌المال و رسوا کردن بیشتر فاسدان و متخلفان در تمام حوزه‌ها، خواهد آمد و رکن چهارم دموکراسی با حمایت ارکان دیگر برای پیشبرد خواسته‌های ملت و ایجاد رضایت عمومی بیشتر، تلاش مضاعف خواهد داشت.
