اگرچه موضوع گرانی های کمر شکن زمین و مسکن و اجاره بهای مسکن در همدان مشکل جدیدی نیست و یک شبه شکل نگرفته است ، اما واقعیت تلخ این است که سر و صدای گرانیهای روز افزون در حوزه مسکن به کابوس آزار دهنده ای برای کسانی که در تلاطم خرید یا اجاره سرپناهی هر چند کوچک برای خود هستند ، تبدیل شده است . معمولاً و بر اساس یک ساز و کار قدیمی ، اغلب خانواده های اجاره نشین روزهای آخر شهریور ماه یا اوایل مهرماه در حال جابجایی و اثاث کشی از محل و خانه ای به مکان جدید هستند و خدا می داند در این جابجایی ها و اثاث کشی ها متحمل چه هزینه های سنگینی می شوند که بیشتر برای خانواده های کم درآمد و حقوق بگیر واقعاً آزار دهنده است . نکته مشترک بین تمام اجاره نشین‌ها هم این است که هیچ و یا بندرت مستأجری وجود دارد که در جابجایی های سالانه چه به خانه ای جدید و یا تمدید قرارداد اجاره نامه با موجر قبلی خود ، موفق شود با همان مبلغ قبلی به خانه مناسب حال خود دست پیدا کند و اگر هم توانایی افزایش اجاره بها را نداشته باشد ، مجبور است سال بسال و قرار داد به قرارداد به سرپناهی محقر تر و یا نامناسب تر قناعت کند ، مگر اینکه بخت با مستأجری یار باشد و صاحب خانه ای جوانمرد سر راهش قرار بگیرد و یا درآمد ماهانه اش بطور شگفت انگیز و ناباورانه ، مبلغی بهتر شود و بتواند یک سال و دوسالی هم در خانه ای بهتر و چند متر بزرگتر سکونت کند . شاید به لحاظ چنین دلخوشی های الکی بوده است و یا برای دلداری دادن به اجازه نشین های مادام العمر است که گفته اند ، ( اجاره نشینی و خوش نشینی ! ) .
اما حقیقت این است که روزگار هرگز برای هیچ اجاره نشینی در مدار خوش نشینی نبوده است و اول و آخر این ماجرا همیشه کابوس بوده است و کابوس ! .
این روزها که آغاز فصل جدید و حکایت تکراری اجاره نشین‌های شهرمان برای یافتن خانه اجاره ای جدید در بیشتر بنگاه‌های معاملات ملکی مطرح می باشد ، موضوع افزایش مبلغ رهن و اجاره ها هم سوژه اصلی مستأجران و‌موجران است و برکسی هم معلوم نیست معیار واقعی افزایش قیمت ها در حوزه مسکن برچه اساس و دلیل خداپسندانه است . دوستی دارم که مدتی است در صدد اجاره خانه ای مناسب برای پسر تازه خانمان خود می باشد . تعریف می کند ، به یک خانه حیاط دار کلنگی در محله های میانی شهر همدان راضی شدیم با این دلخوشی که نسبت به اغلب واحد های آپارتمانی بزرگتر است و فضای بیشتری دارد و در ضمن تک کلیدی هم هست و می شود حداقل برای قرار دادی یکساله هم که شده راحت زندگی کرد ، غافل از اینکه صاحب خانه فکر ما را خوانده است و خود را برای تحمیل مبلغ اجاره ای دو برابر ارزش اجاره یک واحد آپارتمانی نوساز بر ما آماده کرده است و استدلالش هم این است که این خانه ۴۰ ساله زیربنای زیادی دارد و برای ساخت چنین خانه ای با قیمت های فعلی زمین و مصالح ساختمانی و مزد کارگر و بنا باید چند میلیارد هزینه کرد ، بنا براین اجاره بهای مناسب خود را می طلبد . تمام این مقدمه نوشته شد برای اینکه نتیجه بگیریم ، آندسته بزرگ از شهروندانی که دل در گرو شروع کار اجرای طرح ملی مسکن در استان دارند و ثبت نام کرده اند و گویا تعداشان هم در سطح استان تاکنون به جمعیتی حدود ۸۶ هزار نفر رسیده است ، چون دانه های اسپندی می‌مانند که روی ذغال گداخته بالا و پایین می پرند و منتظر هستند تا بلکه دستی از آستین همت بیرون آید و گره از کار طرح ملی مسکن بخصوص در شهر همدان باز کند و روزنه امیدی هم برای خانه دار شدن آنان باز شود . اما بخوبی مشخص نیست واقعا چه مانعی سر راه اجرای این طرح در همدان وجود دارد و این ۶۸۰ هکتار زمینی که برای شروع اجرای طرح در همدان وعده داده می شود ، در گرو کدام مشکل جدی است . در همین حال و با وجود تمام اما واگرهایی که این روزها از زبان مجریان طرح ملی مسکن در استان می‌شنویم ، باید به این نکته مهم توجه داشت که حل همیشگی مشکل مسکن در استان و همدان با اجرای این طرح در مقطع فعلی حل‌نخواهد شد ، چرا که نسل‌های آینده این شهر و استان هم خانه و زندگی می‌خواهند ، بنابراین مکان و موقعیت طرح ملی مسکن باید از نقطه ای در همدان شروع شود که اولین خشت توسعه بلند مدت شهر باشد و در تغییرات آینده شهر مانند وصله ای ناجور روی دست مدیران شهر نماند . از سویی دیگر ، با توجه به مشکلات و‌موانع فعلی برای مکان یابی طرح ملی مسکن در همدان ، یقینا برای ادامه طرح در افق توسعه همدان نیز به لحاظ محدودیت های موجود ، مشکلات مشابه و بزرگتری بروز خواهد کرد . در این ارتباط ، به نظر می آید حرف آخر رئیس سازمان مسکن و شهرسازی استان همدان که گفته است در صورت باقی ماندن مشکل زمین برای اجرای طرح ملی مسکن ، به شهر جدید و فعلا خاموش ( حورا) در همدان فکر خواهیم کرد ، سنجیده تر از هر ایده ای برای حل همیشگی مشکل مسکن در همدان باشد . اساساً چنانچه هر شهر جدیدی با محاسبه دقیق و طراحی تمام زیر ساخت های آینده نگرانه و همچنین با نگاهی استادانه به سرنوشت آن در هر گوشه ای از کشور و در کنار شهرهای بزرگ از جمله کلان شهر همدان اجرا شود ، بخودی خود می‌تواند ، مشکلات شهر مادر را حل کند و تمام سرریز های جمعیتی، صنعتی و خدمات اجتماعی را بخود جذب نماید .
