دراگان اسکوچیچ، پنجمین سرمربی کرواتی بود که روی نیمکت تیم ملی ایران نشست و مانند نفرات قبلی عاقبت خوشی نداشت.
باوجود اینکه هنوز فدراسیون فوتبال به‌صورت رسمی، برکناری اسکوچیچ را تأیید نکرده اما باید کارِ سرمربی کرواتِ ۵۳ ساله را تمام‌شده بدانیم. وی دیگر در تیم ملی فوتبال ایران سمتی نخواهد داشت و پس از ۸۸۶ روز، مأموریتش در تیم ملی به پایان رسید.
اسکوچیچ باوجود کسب نتایج فوق‌العاده و رساندن گروه ملی فوتبال ایران به جام‌جهانی، نتوانست رضایت عمومی را جلب کند و در نهایت با ایجاد دودستگی در اردوی تیم ملی، به پایان خط رسید تا به عاقبتی مانند سرمربیان خارجی قبلیِ تیم ملی دچار شود؛ پایانی تلخ و غم‌انگیز.
■ استانکو پوکله‌پوویچ:
استانکو نخستین سرمربی کرواتی بود که سکاندار تیم ملی شد. نخستین سرمربی خارجی پس از انقلاب که با سابقه هدایت تیم ملی کرواسی و چند تیم باشگاهی دیگر روی نیمکت ایران نشست. استانکو ایران را به بازی‌های آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما برد. ما در گروهی5 تیمی با کسب یک برد، ۲ تساوی و یک باخت، سوم شدیم و از رسیدن به مرحله بعد بازماندیم. همین کافی بود تا استانکو نتواند به کارش ادامه دهد و خیلی زود برکنار شود. وی در ادامه هدایت پرسپولیس، سپاهان و داماش را در فوتبال ایران بر عهده گرفت.
■ تومیسلوی ایویچ:
ایویچ سرشناس‌ترین و بزرگ‌ترین مربی کرواتی بود که پا به فوتبال ایران گذاشت، وی با کارنامه‌ای مملو از افتخار، هدایت تیمی را به عهده گرفت که جهانی شده بود اما مشکلات فراوانی داشت. ایویچ در تیم ملی یوگوسلویی، آژاکس، دیناموزاگرب، پورتو، پاری‌سن‌ژرمن، اتلتیکومادرید، مارسی، بنفیکا، کرواسی، امارات و ... مربیگری کرده و در چند کشور قهرمانی به دست آورده بود.
وی متوجه شد که ملی‌پوشان برای رسیدن به جام جهانی ۹۸ باید از لحاظ بدنی و ساختار دفاعی بهبود پیدا کنند. اردویی سنگین در بروجرد و سپس در فرانسه با انجام بازی‌های دوستانه در دستور کار قرار گرفت. به‌نوعی آخرین اردوی تیم ملی پیش از اعزام به جام جهانی در ایتالیا به انجام رسید. باخت عجیب 7 بر یک مقابل رم، وی را در عین ناباوری برکنار کرد و مجید جلالی هدایت تیم را به دست گرفت. ایویچ که آرزوهای بزرگی برای آن تیم در جام جهانی داشت با بی‌مهری فراوان کنار گذاشته شد تا بعدها خیلی‌ها از بزرگی‌اش یاد کنند. ایویچ معتقد بود برکناری وی عامدانه و برنامه‌ریزی شده، انجام شده است.
■ میروسلوی بلاژویچ:
دیگر مربی بزرگی که هدایت تیم ملی را به عهده گرفت، میروسلوی بلاژویچ بود. سرمربی تیمی که کرواسی را به سومی جام جهانی رسانده بود به ایران آمد تا تیم ملی را راهی جام جهانی ۲۰۰۲ کند. اتفاقی که رخ نداد. ما در گرو‌همان آن باخت تلخ مقابل بحرین را متحمل شدیم. در ادامه امارات را شکست دادیم ولی به سد ایرلند برخورد کرده و نتوانستیم دومین حضور متوالی را تجربه کنیم. فدراسیون پس از آن مسابقه، قصد ادامه همکاری با چیرو را داشت اما خود بلاژ قبول نکرد و از ایران رفت. وی چندین سال بعد هدایت مس کرمان را به دست گرفت اما با کهولت سنی که دچارش شده بود، دیگر کارایی و انگیزه سابق را نداشت.
■ برانکو ایوانکوویچ:
برانکو، دستیار بلاژویچ در تیم ملی کرواسی بود. ریکا و تیم دسته‌دومی هانوفر آلمان هم دیگر تجربه‌های مهمش پیش از سرمربیگری ایران به شمار می‌رفت. وی برای چند مسابقه هدایت تیم ملی را به دست داشت سپس در گام دیگر تیم امید را قهرمان بازی‌های آسیایی کرد و به طور رسمی در سال ۲۰۰۳ سرمربی تیم ملی بزرگسالان شد. سومی در جام ملت‌های ۲۰۰۴ و قهرمانی در رقابت‌های غرب آسیا همراه با برانکو به دست آمد.
تیم وی صعود آسانی به جام‌جهانی ۲۰۰۶ داشت ولی در این مسابقات با یک امتیاز در گروهش آخر شد و دیدار با آنگولا آخرین حضور برانکو روی نیمکت ایران بود. وی طولانی‌ترین حضور را به عنوان یک کروات روی نیمکت تیم ملی داشت و پس از این تجربه جذاب توانست در کرواسی، چین و عربستان سرمربیگری کند و پس از سال‌ها هدایت پرسپولیس را عهده‌دار شود.
■ دراگان اسکوچیچ:
سرنوشت دراگان تا حدی شبیه به ایویچ است. وی ویازه تومیسلوی را ندارد اما در آستانه جام جهانی کنار گذاشته شد. دراگان از لحاظ سابقه به عنوان سرمربی از برانکو ایوانکوویچ چیزی کمتر نداشت. توانسته بود در کرواسی، اسلوونی، کویت و عربستان مربیگری کند و 3 جام حذفی و سوپرجام را به ارمغان آورد. حالا هم به احتمال زیاد پس از هدایت تیم ملی می‌تواند دلخوش به پیشنهادهای کرواسی و حاشیه خلیج‌فارس باشد. وی همانند ویچ‌های قبلی تیم ملی با ناراحتی و با حالتی غم‌انگیز از تیم جدا شد و باید دید که آیا سرنوشت، وی را مانند استانکو فقید، بلاژ و برانکو دوباره به ایران سنجاق می‌کنند یا مثل ایویچ دیگر در ایران و در تیمی ایرانی وی را نخواهیم دید.
