پنجمین دوره شوراهای شهر و روستا جمعه آتی از دل صندوق های رای گیری بیرون می آید. انتخاباتی که تعیین کننده خواسته ها، مطالبات و دغدغه های شهروندان از قشرهای مختلف شهرها خواهد بود و البته پاسخ منفی است به آنچه که در دوره چهارم از سوی افکار عمومی پسندیده نشد یا از آن غفلت شد.
در واقع این ملاک هاست که مردم یا به اصطلاح شهروندان را به گزینش کاندیداهای دلخواه خود وا میدارد و در نظر آنها تعیین کننده شورای خوب یا شورای بد است. اما شواهد و تجربه گویای این نکته است که نوع گزینش مردم در انتخابات شوراهای شهر بیشتر از آنکه حسب شناخت برنامه ها تجزیه و تحلیل کارکردی و تحقیقات میدانی باشد تحت تاثیر حجم تبلیغاتی و رفتارهای اغواگرانه و یا گرایشات قومی و گروهی بوده است.
در چنین انتخابی ملاک هایی که برای خوب یا بد اطلاق شدن شورای شهر کاملا متفاوت است و به همان اندازه نتیجه حاصله از این نوع تحلیل نیز با ملاک های حقیقی فاصله خواهد داشت. به طور مثال اگر در ملاک حقیقی وجود تخصص تجربه و تعهد شاخص های اصلی یک عضو شورای شهر به حساب می آید در نوع انتخاب دوم این گرایشات و دوری و نزدیکی کاندیداها و یا بنیه مالی و قدرتشان خواهد بود که تعیین کننده حضورشان در شورای شهر است.
از این رو شورای شهر خوب و بد را در این سالها علیرغم گوشزد شدن شاخص های اصلی این گرایشات تعصبی و رفتارهای گمراه کننده برخی کاندیداها بود که تعیین کرده است. مع الاسف تجربه شیرین کامیابی در چنین میدان گل آلودی تقریبا بیشتر کاندیداهای شورای شهر را به تلاش بیشتر برای دسترسی به منابع مالی و تقویت دایره نفوذ در شهرها کرده است.
از این رو امروز در جملاتی مصطلح شده که برای انتخاب در شورای شهر باید بنیه مالی قوی داشت و دسترسی وسیعی به مناطق حاشیه شهر که ناشی از استفاده منفی از نیازهای معیشتی و لحظه ای خانوارهای کم در آمد بوده است.
در چنین میدان انتخابی کاندیداهای پیروز رای خود را نه از برآورد و تحلیل های حقیقی که از رفتارهای احساسی، تکنیک های کثیفی مانند خرید و فروش رای و شام های تبلیغاتی داشته اند که بازدارنده ها نیز در این میان تاثیری روی کاهش آن نداشته است.
بنابراین شورای شهر خوب در چنین جامعه ای یعنی شورایی که بیشترین هزینه را برای جلب آراء کرده باشد و این یعنی نابودی احساس شهروندی و گرفتن حس تعقل و استفهام از شهرنشینان که طبیعی است چنین رای دهندگانی مطالبات شان از افراد خواهد بود نه از برنامه ها و این عقل و درک کاندیداهای راه یافته خواهد بود که تعیین کننده همه امورات شهر خواهد بود.
بدیهی است که دراین وضعیت شورای شهری احساس و الزامی به پاسخگویی به افکار عمومی نخواهند داشت و می دانند که شاخص های نمره آور برای تاییدشان رفتارهای زیرپوستی است.
اما دیر یا زود با روند در پیش گرفته همراه با گسترش رسانه ها و قدرت گرفتن عصر انفجار اطلاعات این شهروندان کم بهره هم خود باید پاسخگوی وجدانشان باشند و هم یقه کاندیداهای محبوب خود را می گیرند که چرا فریب کارانه وارد میدان شده اند. چنین دستاوردی دیر یازود ملاک های اصلی شورای خوب و شورای بد را در جامعه تثبیت کرده و آن‌را ترویج می‌دهد. امروز در آستانه انتخاباتی دیگر باید به این شهروندان گوشزد کرد که تا دیر نشده و در دادگاه وجدان و مسئولیت شناسی حاضر نشده اند رای آگاهانه و از روی استفهام و تحقیق را به صندوق های رای کاندیداهای شورای شهر بیندازند تا شورای خوب و بد رنگ حقیقی بگیرد.
