1- همايش روز كبودراهنگ محلي شد تا محروميت بزرگترين شهرستان استان باز هم تكرار شود تا مشخص شود كه دولت‌ها فارغ از برنامه‌هايي كه به مردم ارائه داده و اجرا كرده‌اند، برنامه‌اي براي رفع محروميت از اين شهرستان نداشته‌اند.
چه محروميت را بد بدانيم و چه نگاه فرصت به آن داشته باشيم، آنچه مشخص است، فرمانداران كبودراهنگ كه نماينده ارشد دولت‌ها در اين شهرستان بوده‌اند در رفع اين بدي يا استفاده از اين فرصت، ناموفق عمل كرده‌اند.
2- كارنامه فرمانداران 2 دهه اخير كبودراهنگ هيچ نشاني از تلاش براي توسعه شهرستان و رفع محروميت در خود ندارد و اين فرمانداران گويا براي تفرج به كبودراهنگ آمده‌اند و پس از مدتي يا ارتقا يافته‌اند و يا از اين سمت پلي براي سمتي ديگر ساخته و رفته‌اند.
3- جاي تعجب اينجاست كه دولت‌ها در اين 2 دهه نيز به جاي استفاده از فرمانداران داراي برنامه و طرح توسعه‌اي و آشنا به اقتصاد و امتحان پس داده، از فرمانداران سياسي و ناآشنا با مفاهيم توسعه در اين شهرستان استفاده كرده‌اند كه نتيجه آن غلبه سياست و سياسي‌كاري بر تلاش براي توسعه و رفع محروميت بوده است.
در اين زمينه هرگاه نيز صحبت از توسعه شده، اين بيان بيشتر سياسي بوده تا كلمه توسعه رونماي اهداف پنهان پشت پرده براي مسائل سياسي باشد.
4- فرماندارن كبودراهنگ در اين 2 دهه به جاي توسعه يا به دنبال ارتقا و تأثيرگذاري بر آرا در انتخابات به عنوان يك فعال سياسي رفته‌اند، يا محصول معامله در انتخابات بوده‌اند، يا در پي كنجي براي استراحت پيش از بازنشستگي به كبودراهنگ آمده‌اند، يا از پستي در مدرسه يكراست براي پست فرمانداري در نظر گرفته شده‌اند، يا از دولت قبل جا مانده بودند و براي اطمينان از بي‌تأثيري آنها، جايي بهتر از كبودراهنگ وجود نداشته است.
5- كارنامه فرمانداران اين 2 دهه كبودراهنگ خالي از اقدامات بزرگ و تلاشي ماندگار براي توسعه شهرستان است و بيشتر بر گذران عمر مديريتي بدون داشتن برنامه‌اي هدفمند استوار بوده است.
البته تمام اين فرمانداران در معارفه خود سخنان زيبايي بيان كرده و بر توسعه تأكيد كرده‌اند اما در عمل آنچه اتفاق افتاده نه توسعه و نه گامي به جلو بوده است.
6- كبودراهنگ بزرگترين شهرستان استان است و به لحاظ داشته‌هاي طبيعي همچون بزرگترين غار آبي قابل قابقراني جهان و ديگر نعمت‌هاي خدادادي، بسيار غني است اما چرا فرمانداران و دولت‌ها نتوانسته‌اند از مقطع زماني بعد از جنگ كه كشور وارد فضاي سازندگي شده، در رفع محروميت شهرستان و توسعه آن اقدامي داشته باشند، نيازمند آسيب‌شناسي جدي است.
اگر واقعاً بحث امروز بحث توسعه و رفع محروميت از بزرگترين شهرستان استان است، بايد دلايل توسعه‌نيافتگي و ماندن در محروميت هم احصا شود تا بتوان براي اين دلايل راهكاري ارائه داد وگرنه سخن از توسعه با مديراني كه با آن آشنايي ندارند و برنامه‌اي براي رسيدن به اين هدف طراحي نكرده‌اند، گامي به عقب خواهد بود.
7- براي توسعه كبودراهنگ، بايد نگاه دولت‌ها به شهرستان تغيير كند و باور كنند كه وقت توسعه كبودراهنگ رسيده و فرمانداراني با طرح و برنامه هدفمند و پيگير و مطالبه‌گر توسعه در اين شهرستان مي‌توانند توسعه را سرعت بخشند وگرنه ادامه روند 2 دهه اخير، ادامه تسلسلي باطل خواهد بود.
